بازی، تحریکی برای هوش

خیلی از افراد تصور می‌کنند که بازی کودکان صرفا راهی برای سرگرم کردن آنهاست، اما واقعیت آن است که بازی کودک نوعی ورزش و تمرین برای مغز او به شمار می‌رود. تحقیقات متعدد نشان داده که میان بازی کردن کودک و هوش او رابطه‌ای مستقیم
وجود دارد و حتی محققان انگلیسی موفق شده‌اند در کودکان فقیری که دچارسوءتغذیه
بوده‌اند با ایجاد امکان بازی و تحریکات مغزی ضریب هوشی آنها را بالاتر ببرند.

برخلاف تصور برخی، نوزادان کوچک هم از بازی لذت و هم بهره هوشی می‌برند.
تجربه‌هایی که نوزاد از همان روزهای اول زندگی کسب می‌کند، سبب نحوه شکل‌گیری
مدارهای عصبی وی می‌شود. شما می‌توانید با در آغوش گرفتن و نوازش، حرکت دادن و تحریک حواس پنجگانه او مانند حس شنوایی، بینایی، بویایی، چشایی، حرف زدن با نوزاد به تشکیل اتصال‌های جدید و مدارهای عصبی و در نتیجه رشد سلول‌های مغزی کمک کنید.
تحقیقات نشان داده که در طول ماه‌های ابتدایی زندگی نوزاد، سلول‌های عصبی بینایی رشد می‌کنند. به همین دلیل شما با انجام بازی‌هایی که بینایی کودک را تحریک می‌کند، علاوه بر آن که رشد سلول‌های بینایی او را تقویت می‌کنید، حس کنجکاوی او را نیز برمی‌انگیزید. نوزاد از همان ابتدای زندگی با تجربه‌های حسی. محیط اطراف خود را می‌شناسد. مطالعات نشان داده که حتی تجربه بو کردن اشیا نیز می‌تواند اتصال سلول‌های مغزی نوزاد را افزایش دهد. اسباب‌بازی‌های موزیکال به رنگ‌های براق و شاد که در بالای تخت نوزاد آویزان شود، حس بینایی و شنوایی او را تحریک و تقویت و به رشد ذهنی نوزاد کمک می‌کند. بازی‌هایی مانند دالی بازی به کودک یاد می‌دهد چیزهایی که ناپدید می‌شوند، باز هم برمی‌گردند و این خود باعث می‌شود که حس اعتماد کودک به اطرافیان و والدین تقویت شود. بازی با جغجغه و حرکت آن به این طرف و آن طرف برای نوزادان تا 3 ماهگی بازی خوبی به شمار می‌آید، زیرا نوزاد می‌تواند بین آنچه که می‌بیند با آنچه که می‌شنود، ارتباط برقرار کند.

صفحات: 1· 2· 3· 4· 5· 6· 7· 8· 9