نشانها و مظاهر اسلام هراسی
3. تلاش در اشغال سرزمین های اسلامی
شاید آغاز این حرکت، جنگ های فرهنگی با جهان اسلام است که به جنگ های صلیبی معروف شده است. این جنگ ها به بهانه آزاد سازی شهر مقدس، یعنی قدس (اورشلیم) از دست مسلمانان، به تعبیر آنان مشرک، به راه افتاد. واقعیت این است که جنایت هایی که صلیبی ها در شهرهای اسلامی، در طی جنگ های صلیبی به راه انداختند، چه بسا صرفا ترس بیمار گونه از اسلام و پیروانش را بازتاب ندهد، بلکه تا حد زیادی کینه آنان به انتقامجویی را منعکس می کند. یکی از راهبان فرنگ که از شاهدان عینی اشغال شهرقدس به وسیله صلیبی ها در سال 492 هـ بوده می گوید: قوم ما در خیابان ها، میدان ها و پشت بام خانه ها می گشتند تا عطش خود را با کشتار فرو بنشانند. آنان (سربازان صلیبی) چونان ماده شیرانی بودند که بچه هایشان ربوده شده بود. کودکان و جوانان را می کشتند و تکه تکه اشان می کردند. افراد فراوانی را به خاطر سرعت، با یک طناب دار می زدند. آنان هر چیز را که سر راه خود می یافتند، می گرفتند. حتی شکم مردگان را می دریدند تا در آنها قطعه ای طلا بیابند!! آه چه بدبختی ای؟! خون ها مانند رودی در راه های شهر که با جنازه ها پوشیده شده بود، جاری بود.
به نظر می رسد، چنین روح صلیبی ای که کینه اسلام را در درون خود می پرورد، هنوز هم بر جهان غرب حاکم است و شاید همین امر تفسیر گر بخشی از هوس غرب به ستیز با مسلمانان و سلطه یافتن بر آنان است. جهان اسلام همواره در معرض نگاه های طمع ورزانه غربی بوده است که چهره واقعی خود را پشت تمایل به تبلیغ و نشر رسالت مسیح و نجات دادن این جهان (جهان اسلام)، از عقب ماندگی و انحطاط! پنهان نگه داشته است. همین امر دستاویز ده ها حمله و توطئه استعماری بوده که به اشغال غالب مناطق جهان اسلام و فرو پاشی وحدت آن بر اثر سقوط خلافت عثمانی در سال 1918 انجامیده است.
