قالَ الاْمامُ الباقر ^{علیه السلام} :

لا تَنالُ وِلایَتُنا إلاّ بِالْعَمَلِ وَ الْوَرَعِ.

امام محمد باقر ^{علیه السلام} فرمود:

ولایت و شفاعت ما شامل نمی شود مگر افرادی را كه دارای عمل ـ صالح ـ و نیز پرهیز از گناه داشته باشند.

وسائل الشّیعه، ج 11، ص196

عن الامام الباقر ^{علیه السلام}:

« ما شیعتنا الا من اتقی الله و اطاعه، و کانوا یعرفون الا بالتواضع و التخشع و اداء الامانة و کثرة ذکر الله»

امام باقر ^{علیه السلام} فرمود :

« شیعیان ما تنها کسانی هستند که خداترس بوده و او را اطاعت کنند . آنان معروف به تواضع و خشوع و ادای امانت و کثرت یاد خدایند»

تحب العقول ، ص 295

******

دعا در عاقبت به خیری ها

اى آنكه ياد او براى ياد كنندگان ، شرافت است. و اى آنكه شكر و سپاس او ، براى سپاسگزاران ، رستگارى است و اى آنكه طاعت و فرمانبردارى او ، براى اطاعت كنندگان و فرمانبرداران نجات و رهايى است.
بر محمد و آل او درود فرست و قلب هاى ما را با ياد خودت از هر يادى باز دار ، و زبان هاى ما را با شكر خودت از هر شكرى نگهدار و اندام هاى ما را با طاعت خودت از هر طاعتى باز دار.
و اگر براى ما فراغتى از كارها مقدر فرموده ‏اى آن را فراغت سالم قرار ده كه در آن ، گناهى ما را در نيابد و خستگى به ما رو نياورد تا (فرشتگان و) نويسندگان بدي ها با پرونده‏اى خالى از بيان گناهان مان از سوى ما بر گردند و نويسندگان نيكي ها به خاطر نيكي هايى كه از ما نوشته ‏اند شادمان شوند.
و هنگاميكه روزهاى زندگانى ما سپرى گرديد و به تدريج مدت عمرمان به پايان رسيد و دعوت تو كه چاره‏ اى از پذيرفتنش نيست ما را احضار نمود ، پس بر محمد و آل او درود فرست و پايان آنچه نويسندگان اعمال ما ، بر مى ‏شمارند توبه مقبول قرار ده تا پس از آن بر گناهى كه مرتكب شده ‏ايم و بر معصيتى كه انجام داده ‏ايم باز ندارى.
و روزى كه خبرهاى بندگانت را مى‏ آزمايى ، پوششى را كه با آن اعمال ما را پوشانده ‏اى در برابر ديدگان گواهان بر ندار.
همانا تو ، نسبت به هر كسى كه تو را بخواند مهربانى و براى كسى كه تو را ندا در دهد رواكننده اى.

دعا هنگام بيمارى، اندوه و گرفتارى

خدايا تو را سپاس بر سلامتى بدنم كه همواره در آن بسر مى ‏برم و تو را سپاس بر بيمارى كه در بدنم پديد آورده ‏اى.
پس ، چه مى ‏دانم ، اى خداى من ، كداميك از اين دو حال من براى سپاسگزارى تو سزاوارتر است و كداميك از اين دو وقت (سلامتى و بيمارى) براى ستايش تو بهتر است.
آيا هنگام سلامتى كه در آن حال ، روزي هاى پاكيزه ‏ات را برايم گوارا ساختى و براى بدست آوردن خشنوديت ، نشاط و شادمانيم بخشيدى و با آن نعمت ها بر طاعت خويش ، توانايم كردى تا بر طاعتت موفق گرديدم ؟
يا اوقات مرض و بيمارى كه بواسطه آن ، مرا از آلايش و كدورت گناهان پاك و پاكيزه نمودى و آن درد و رنج ها نيز نعمت هايى بود كه بر من هديه كردى تا بار گناهان سنگين مرا بر دوشم سبك كنى‏ و روح قدسى مرا از فرو رفتن در منجلاب گناهان پاك و مهذب گردانى و نيز براى توبه و انابه به درگاهت متذكرم فرمايى ، تا سرانجام، گناهانم بواسطه نعمت و احسان قديمت محو و نابود گردد.
در خلال ايام بيمارى دو فرشته نويسنده اعمال ، در پرونده عملم ، حسناتى بزرگ بنويسند كه نه در قلب من خطور كرده و نه زبانم به آن گويا گشته و نه عملى به جوارح و اندام از من صادر شده‏ بلكه به صرف فضل و احسان تو به من باشد.
پس ، پروردگارا بر محمد و آل او درود فرست و آنچه برايم پسنديده ‏اى محبوب من گردان و آنچه بر من فرود ، آورده ‏اى (از مشكلات) برايم آسان فرما و مرا از آلايش پليدى گناهان پيشين پاك و پاكيزه فرما و اعمال بد گذشته ‏ام را نابود كن و همچنان شيرينى و لذت تندرستى را بر من عطا فرما و آسايش سلامتى و عافيت را به من بچشان و بيرون شدنم از بيمارى را بسوى عفو و بخشش خود قرار ده و بازگشت از لغزشگاه گناهان را به آمرزش و گذشتت قرار ده.‏
و از غم و اندوهم با رحمتت خلاصى بخش، و سلامتى ‏ام از اين سختى را به گشايشت قرار ده.
همانا تو خدايى هستى كه بى اندازه احسان مى ‏كنى و نعمت بزرگ مى ‏بخشى، بسيار بخشنده بزرگوار هستى و صاحب عظمت و بزرگى مى ‏باشى‏.

قالَ رسول الله (صلى الله عليه و آله):

الشِّتاءُ ربيعُ المُومن يطولِ فيه ليله فَيستَعين بِه عَلى قيامِه و يقصر فيهِ نَهارِه فيستعين بِه عَلى

صيامِه؛

رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرمودند:

زمستان بهار مومن است از شبهاى طولانى ‏اش براى شب زنده‏ دارى واز روزهاى كوتاهش

براى روزه دارى بهره مى ‏گيرد.

وسائل الشيعه، ج 7 ص 302، ح 3

قال رسولُ الله (صلَّی اللهُ عَلیه وآلِه و سَلَّم) :

دَخَلْتُ الْجَنَّةَ فَرَأَيْتُ عَلى بابِها: اَلصَّدَقَةُ بِعَشَرَةٍ وَالْقَرْضُ بِثَمانيَةَ عَشَرَ فَقُلْتُ يا جَبْرَئيلُ كَيْفَ صارَتِ

الصَّدَقَةُ بِعَشَرَةٍ وَالْقَرْضُ بِثَمانيَةَ عَشَرَ؟ قالَ: لأَِنَّ الصَّدَقَةَ تَقَعُ عَلى يَدِ الْغَنىِّ وَالْفَقيرِ وَالْقَرْضُ لايَقَعُ

إِلاّ فى يَدِ مَنْ يَحْتاجُ إِلَيْهِ؛

پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم فرمودند:

وارد بهشت شدم، ديدم بر در آن نوشته است (ثواب) صدقه ده برابر است و قرض هجده برابر.

گفتم: اى جبرئيل چرا صدقه ده برابر و قرض هجده برابر است؟ گفت: زيرا صدقه به دست

نيازمند و بى‏ نياز مى‏ رسد اما قرض جز به دست كسى كه به آن نياز دارد، نمى ‏رسد.

كنزالعمال، ج 6، ص 210، ح 15373

فال الباقُر  (علیه السلام) :

اِنّ الحُسَينَ صاحِبَ كَربَلا قُتِلَ مَظلوما، مَكروبا عَطشانا، لَهفانا فآلَى اللّه‏ُ عَزَّوَجلّ عَلى نَفسِهِ اَن لا ياتيَهُ لَهفانٌ و لا مَكروبٌ و لا مُذنِبٌ و لا مَغمومٌ و لا عَطشانٌ و لا مَن بِهِ عاهَةٌ ثُمَّ دَعا عِندَهُ و تَقَرَّبَ بِالحُسَينِ بنِ عَلىٍّ علیه السلام اِلَى اللّه‏ِ عَزَّوَجَلَّ إلاّ نَفَّسَ اللّه‏ُ كُربَتَهُ وَ اَعطاهُ مَسأَلَتَهُ و غَفَرَ ذَنبَهُ وَ مَدَّ فى عُمُرِهِ وَ بَسَطَ فى رِزقِهِ فَاعتَبِروا يا اُولـِى الاَبصار؛

امام محمد باقر ( علیه السلام) فرمودند:

حسين، بزرگ مرد كربلا، مظلوم و رنجيده خاطر و لب تشنه و مصيب‏ت زده به شهادت رسيد. پس خداوند، به ذات خود، قسم ياد كرد كه هيچ مصيبت‏ زده و رنجيده خاطر و گنهكار و اندوهناك و تشنه‏ و هيچ بَلا ديده‏ اى به خدا روى نمى‏ آورد و نزد قبر حسين علیه السلام دعا نمى ‏كند و آن حضرت را به درگاه خدا شفيع نمى‏ سازد، مگر اين‏كه خداوند، اندوهش را برطرف و حاجاتش را برآورده مى‏ كند و گناهش را مى‏ بخشد و عمرش را طولانى و روزى ‏اش را گسترده مى ‏سازد. پس اى اهل بينش، درس بگيريد!

بحارالأنوار، ج 101، ص 46

قال عَلیِّ بن الحُسین عَليه السَّلام : اءرْبَعٌ مَنْ كُنَّ فيهِ كَمُلَ إسْلامُهُ، وَمَحَصَتْ ذُنُوبُهُ، وَلَقِيَ رَبَّهُ وَهُوَ عَنْهُ راضٍ: وِقاءٌ لِلّهِ بِما يَجْعَلُ عَلى نَفْسِهِ لِلنّاس ، وَصِدْقُ لِسانِه مَعَ النّاسِ، وَالاْ سْتحْياء مِنْ كُلِّ قَبِیح عِنْدَ اللّهِ وَعِنْدَ النّاسِ، وَحَسْنِ خُلْقِهِ مَعَ اهْلِهِ.

امام سجاد ^{(علیه السلام)} فرمود: هركس داراى چهار خصلت باشد، ايمانش كامل و گناهانش بخشوده خواهد بود، و در حالتى خداوند را ملاقات

مى كند كه از او راضى وخوشنوداست :

1 - خصلت خودنگهدارى و تقواى الهى به طورى كه بتواند بدون توقّع و چشم داشتى ، نسبت به مردم خدمت نمايد.

2 - راست گوئى و صداقت نسبت به مردم در تمام موارد زندگى .

3 - حيا و پاكدامنى نسبت به تمام زشتى هاى شرعى و عرفى .

4 - خوش اخلاقى و خوش برخوردى با اهل و عيال خود.

مشكاة الانوار: ص 172، بحارالا نوار: ج 66، ص 385،

آتش عشق حسین

قالَ رَسُولُ اللّهِ صلّى اللّه عليه و آله : اِنَّ لِقَتْلِ الْحُسَيْنِ عليه السّلام حَرارَةً فى قُلُوبِ الْمُؤ منينَ لا تَبْرَدُ اَبَداً.

پيامبر اكرم صلّى اللّه عليه و آله فرمود:

براى شهادت حسين ^{(عليه السلام)} ، حرارت و گرمايى در دلهاى مؤ منان است كه هرگز سرد و خاموش نمى شود.

جامع احاديث الشيعه ، ج 12، ص556

سرزمین نجات

قالَ رسولُ الله صلَّى الله علیه و آلِه:

یقبر ابنى بأرضٍ یقال لَها كربلا هى البقعة الّتى كانَت فیها قبة الاسلام نَجا الله الَّتى عَلیها المؤمِنین الَّذینَ امَنوا معَ نوح فِى الطوفان.

پیامبر خدا صلّى اللّه عليه و آله فرمود:

پسرم حسین در سرزمینى به خاك سپرده مى‏ شود كه به آن كربلا گویند، زمین ممتازى كه همواره گنبد اسلام بوده است، چنان كه خدا

یاران مومن حضرت نوح را در همانجا از طوفان نجات داد .

كامل الزیارات، ص269، باب 88، ح 8 .

قال ابو عبد الله ^{(علیه السلام)}: اذا كان يوم القيامة زفت اربعة ايام الى‏ الله‏عز و جل كما تزف العروس الى خدرها: يوم الفطر و يوم الاضحى و يوم الجمعة‏و يوم غدير خم.

امام صادق^{(علیه السلام)} فرمود: هنگامى كه روز قيامت برپا شود چهار روز بسرعت بسوى خدا مى ‏شتابند همانطور كه عروس به حجله ‏اش بسرعت مى ‏رود. آن روزها عبارتند از: روز عيد فطر و عید قربان و جمعه و روز غدير خم.

اقبال سيد بن طاووس:ص466

روى زياد بن محمد قال: دخلت على ابى عبد الله(^{(علیه السلام)}) فقلت: للمسلمين عيد غير يوم الجمعة والفطر والاضحى؟ قال: نعم، اليوم الذى نصب فيه رسول‏الله ^{(صلی الله علیه و آله و سلم)} اميرالمؤمنين^{(علیه السلام)}.

امام هادی ^{(علیه السلام)} فرمودند:

حسد موجب نابودى ارزش و ثواب حسنات مى گردد.تكبّر و خودخواهى جذب كننده دشمنى و عداوت افراد مى باشد.عُجب و خودبينى مانع تحصيل علم خواهد بود و در نتيجه شخص را در پَستى و نادانى نگه مى دارد.بخيل بودن بدترين اخلاق است ؛ و  طمع داشتن خصلتى ناپسند و زشت مى باشد.

بحارالا نوار: ج 69، ص 199،

لو أنَّ عَبداً عبد اللّه ألفَ سَنهٍ و جاءَ بَعملٍ اثنَین و سَبعینَ نَبیّا ما یقبلُ اللّه مِنهُ حَتّی یَعرِفُ ولایَتَنا أهلَ البیتِ و إلا أکَبّه اللّه علی مَنخِریهِ فی نار جهنَّم

حضرت علی ^{(علیه السلام)} فرمودند:

اگر بنده ای خدای متعال را هزار سال عبادت کند و با عمل هفتاد و دو پیامبر در پیشگاه او حاضر شود، خداوند از او نمی پذیرد مگر اینکه ولایت ما اهل بیت را شناخته  (قبول داشته) باشد وگرنه او را به رو در آنش می افکند.

جامع الاخبار ، ص 207

« هر کس که کاري نيکو کند، براي او پاداشي بهتر از آن باشد و آنها از وحشت آن روز در امانند * و آنکه کاري زشت کند، واژگون در آتش افتد آیا جز آنکه جزای اعمال آنهاست جزا داده می شوند »

ــ ابا جعفر محمدباقر (ع) مي فرمايد:

ابوعبدالله جدلي نزد اميرالمؤمنين (ع) رفت و امام به او فرمود : ای اباعبدالله، آيا از تفسير من جاء بالحسنه… آگاهت نکنم.

گفت: آري، فداي شما گردم.

فرمود: حسنه ، حب ما اهل بيت است، و سيئه ، بغض ما. سپس تمام آيه را تلاوت کرد. [2]

___________________________________________

[1]. سوره نمل، آيه 89.
[2]. طبرسي، فضل بن حسن، مجمع البيان، در تفسير آيه مذکور.