آیت الله مکارم شیرازی
در میان خطبه های نورانی آن حضرت، مخصوصاً خطبه مسجد، نشانه آشکاری از مقام علم و تقوا، ژرف
نگری و فداکاری و شجاعت و سخنوری آن حضرت است.در این خطبه که معروف به خطبه مسجد است
و آن را در برابر مهاجران و انصار ایراد فرمود و آنها را بخاطر ترک حمایت از رهبر راستین مولی
الموحدین امیرالمومنین علی بن ابی طالب (ع) زیر ضربات سخت ترین تازیانه های سرزنش و ملامت
قرار داد،در هفت بخش به مسائل مهمی اشاره شده است که هربخشی ناظر به یکی از مسائل سرنوشت
ساز است.نخست،آن حضرت به سراغ مسئله توحید و صفات خدا و هدف آفرینش جهان و انسان می رود
تا نور توحید را بر قلب آنها بپاشد که بدون اصل توحید هیچ کاراصلاحی در جامعه بشری پیش نمیرود.
سپس مقام والای پیامبر (ص)و ویژگی ها و اهداف و زحمات آن حضرت را یاد آور می شود تا وظیفه
خودرا در برابر اسلام که میراث گرانبهای آن پیامبر والا مقام است، به یاد آورند و از تضییع آن بر حذر
باشند. آنگاه به سراغ اهمیت کتاب الله و اسرار و فلسفه احکام می رود تا این کتاب هدایت و نورانی و
دستورات آن را به فراموشی نسپرند. در چهارمین بخش موضع خود را در برابر نظام حاکم روشن می
سازد و به معرفی خود می پردازد تا نگویند نشناختیم و نفهمیدیم و نمی دانستیمدختر پیامبر خدا و
بانوی بانوان جهان با ما سخن میگوید و مارامخاطب ساخته است. سپس به طوفانی که بعد از رحلت
پیامبر(ص) برخاست و حرکات مشکوک و خطوط انحرافی که پیدا شد اشاره کرده و به همه هشدار می
دهد که در برابر آنها پناه به قرآن ببرند و حق را به محور اصلی بازگردانند.آنگاه در ششمین بخش برای
روشن شدن انحراف جریان حاکم انگشت روی یک نمونه روشن گذارده و داستان غصب فرک را پیش
می کشد و نشان می دهد که چگونه سفارش اکید پیامبر(ص)در این زمینه به فراموشی سپرده شد.
سرانجام و در آخرین بخش از خطبه خود در برابر کارشکنی و توطئه بعضی از مهاجران رو به طایفه
انصار کرده و ازآنها استمداد می جوید تا یاری کنندو حق به مسیر اصلی والهی بازگردد.جالب اینکه در
هر بخش، از الفاظی فصیح و بلیغ و پرطنین و عمیق و بیدادگر استفاده می کند که خطبه را در ردیف
فصیح ترین خطبه های معصومین (علیهم السلام) قرار داده است. سزاوار است که این خطبه غراء، زیب
دفاتر و نقش بر خاطر هر غائب و حاضر گردد و به عنوان سندی گران بها ثبت شود.امیدواریم پیروان
مکتب اهل بیت، مخصوصاً فرزندان آنها اعم از جوانان و نوجوانان در حفظ این خطبه بکوشند و آن را با
محتوای عالی آن به خاطر بسپارند و چراغ راه زندگانی خویش قرار دهند و راهنمای خود سازند.
