پژوهشگر: مرضیه زندی  ( تحقیق سطح 3)   استاد : خانم امام وردی

تاریخ: تابستان 1390

چکیده

در این پژوهش به موضوع آداب سخن گفتن در قرآن پرداخته شده است. هدف از نگارش این پژوهش آن است که در راستای عمل به قرآن و دستورات الهی به صورت موضوعی، آیاتی چند درباره آداب سخن گفتن و باید و نبایدهای گفتاری بررسی شود، زیرا گفتار و کلام ودیعه بزرگ الهی بر انسان است و وجه تمایز انسان بر سایر مخلوقات می باشد و ابزار گفتار را خداوند در اختیار انسان قرار داده است تا او در راستای اهداف متعالی انسانیت و کمال ره گیرد و به جایی برسد که هم کلام با فرشتگان و ملکوت اعلی و بالاتر حتی همگام با خداوند متعال گردد، چنان چه انبیاء و اولیاء الهی به این مقام نائل آمدند لذا با نگاه ارزشی به تکلم و عنصر زبان به برخی از باید و نبایدهای گفتاری از دیدگاه قرآن پرداخته شده است.
این تحقیق با گردآوری اطلاعات لازم و با تجزیه وو تحلیل اندیشه ورزی روی اطلاعات به روش کتابخانه ای انجام شده است و از منابع تفسیری استفاده شده است.
در آداب سخن گفتن در قرآن، مسائلی مانند چگونگی سخن گفتن با خدا، بزرگان دین، کسانی که بر گردن انسان حق ولایت دارند(مانند، پدر، مادر، معلم) و در مرتبه بعد آداب سخن گفتن با عامه مردم بحث شده است که این پژوهش به مهم ترین آن ها از جمله به آرامی و نرمی سخن گفتن و سخن را با نام خدا و با سلام آغاز کردن و پرهیز از خشونت کلامی و بیهوده گویی و … می پردازد.
نتیجه آن است که سخن گفتن آدابی دارد که بر هر فرد از افراد اجتماع لازم است آن ها را رعایت کند تا اجتماع مطلوبی داشته باشیم و رسیدن به کمال انسانی سهل تر باشد.

کلید واژه ها: ادب، سخن گفتن، نجوا