آیت‌الله محمدتقی حائری شیرازی؛ عالم مجاهد و مرجع استکبارستیز شیعه
حضرت آیتاللَّه میرزا محمدتقی گلشن حائری شیرازی، حدود سال 1232 هجری شمسی برابر با 1270 هجری قمری در شیراز و در خاندانی صالح به دنیا آمد.
وی فرزند عارف کامل، حاج میرزا محب علی بن میرزامحمد علی گلشن شیرازی، از فحول علمای امامیه در قرن چهاردهم بود که پس از طی دوران کودکی، به همراه پدر راهی کربلا شد و پس از اتمام مقدمات و سطوح، در درس میرزای بزرگ شیرازی در سامرا، شرکت کرد. پس از چندی در شمار فاضلترین شاگردان میرزای بزرگ قرار گرفت و خود نیز به تدریس پرداخت.
حضرت آیت‌الله حائری شیرازی، عـالـمی بود عامل، فاضل، کامل، متقی و از شاگردان نام‌آور فاضل اردکانی و حاج میرزا مـحـمدحسن شیرازی که پس از وفات استاد معظم خود، میرزای شیرازی اول، در سامرا متصدی اداره حوزه علمیه سامرا و تدریس آن شد.
پس از رحلت میرزای شیرازی، جمع زیادی از شاگردان وی، جذب حوزه درسی حضرت آیتاللَّه حائری شیرازی، این عالم مجاهد و مرجع استکبارستیز شدند و در همین ایام بود که به میرزای دوم شهرت یافت.
در این میان، شاگردان فاضلی در مکتب تدریسی وی همچون حضرات آیات شیخ عبدالکریم حائری یزدی، شیخ آقابزرگ تهرانی، سیدجمال الدین گلپایگانی، سید شهابالدین مرعشی نجفی، محمدعلی شاه آبادی و محمدجواد بلاغی نجفی پرورش یافتند که به اصـحـاب سـامرا معروف‌اند.
میرزای شیرازی دارای تألیفات و آثار قلمی متعددی است که از آن جمله می‌توان به شرح مکاسب شیخ مرتضی انصاری چاپ تهران، شرح منظومه رضائیه تألیف سید صدر الدین عاملی، القصائد الفاخره فی مدح العتره الطاهره و رساله عملیه که بعدها مورد تحشیه برخی از فقها واقع شده است، اشاره کرد.
اواخر عمر میرزای دوم، با اشغال عراق توسط استعمارگران انگلیسی مواجه شد و وی به عنوان یکی از مشهورترین چهرههای شناخته شده در علم، تقوی، غیرت و شهامت دینی، پرچمدار و رهبر انقلاب مسلمانان علیه اشغالگران انگلیس بود.
همزمان با تجاوز انگلیسیها به جنوب عراق، میرزای شیرازی با فتوای معروف خود، همگان را به قیام علیه نیروهای انگلیسی دعوت کرد و انقلاب معروف به 1920 در عراق شکل گرفت.
پس از مدتی، انگلیس میخواست فردی مسیحی را بر عراق حاکم سازد که این امر با مخالفت میرزای شیرازی دوم و علمای دیگر مواجه شد. میرزا، به خوبی می‌دانست که هدف دولت انگلیس از درخواست پذیرش نماینده دولت بریتانیا به عنوان رییس حکومت عراق تسلط بر کشورهای اسلامی است.
صدور فتوای میرزا بار دیگر لرزه بر ارکان حکومت استعمار پیر افکند و دولت انگلیس را به عقبنشینی از مواضع خود وادار کرد، چرا که حضور این عالم مجاهد و فقیه آگاه برای انگلیس بسیار خطرناک بود، از این رو، تصمیم گرفتند که او را به هر نحو ممکن از میان بردارند.
وی با دسیسه یکی از عمّال انگلیسیها طبق برخی گفته‌ها، مسموم شد و در ششم شهریور 1299 هجری شمسی برابر با سیزدهم ذیحجه 1338 هجری قمری در 68 سالگی به لقاءاللَّه پیوست و پیکر این عالم ربانی پس از تشییعی با شکوه در صحن مطهر امام حسین(ع) به خاک سپرده شد.
