گاهی کودکان خردسال به هنگامی که پدر یا مادر مشغول خواندن نماز هستندیا از طولانی شدن

نماز آنان و یا از گرسنگی بی‌تابی می‌کنند و یا دوست دارند در آن حال از سر و گردن پدر و مادر

بالا رفته و بر پشت آنان سوار شوند و بازی کنند.

در این هنگام پدر و مادر متحیر می‌مانند که چه کنند، آیا نماز واجب را شکسته و به خواسته‌

های فرزندشان پاسخ مثبت دهند، و یا نماز را ادامه داده و به داد و فریاد و گریه او بی‌اعتنا

باشند؟

 آنچه که می‌توان از سیره پیامبر (ص) و ائمه اطهار (ع) آموخته این است که نه باید از یاد خدا

غافل ماند و به نماز بی‌اعتنایی کرد و نهد اینکه مهر و عاطفه کودک و نیازهای او را بی‌اهمیت

دانست و به فراموشی سپرد.

نماز را باید کامل و باتوجه به جا آورد، اما می‌توان با در نظر گرفتن نیازهای کودکان آن را به

اختصار برگزار نمود، گاهی می‌توان در حال نماز به نیازها و عواطف اطفال پاسخ مناسب داد، در

عین حال وضع و حال نمازگزاررا هم حفظ نمود.

نقش والدین در قبال فرزندان و تربیت آنان

                                                                                              زینب مطواعی