در ایام ولادت امام رضا (ع) شایسته است برخی از اخلاقیات آن امام بزرگوار را بیان کنیم.مشهور است که برجستگی‌های اخلاقی آن امام همام (علیه السلام) عبارت بوده‌اند از:

 زهد و بندگی

حضرت علی بن موسی (علیه السلام) در بی‌رغبتی به دنیا و بندگی خدا، جهد فراوان داشت. در پیش چشم مردم، آراسته بود و در خلوت، ساده زیست و زاهد. زبان مبارکش همواره به تلاوت قرآن بود و روزه بسیار می‌گرفت و عبادتی فراوان داشت. [1] [2] [3]

 فروتنی

در برابر مردم بسیار فروتن بود. هیچ‌گاه با کسی تندی نکرد و کلام کسی را نبُرید و پایش را هنگام نشستن پیش کسی دراز نکرد یا به دیوار تکیه نداد. [4] [5] [6]

علم

دانش امام رضا (علیه السلام) را نمی‌توان با کسی از مردمان زمانه‌اش به قیاس نهاد. فضل و برتری علمی‌اش همواره در مناظراتی که با علما و بزرگان دیگر ادیان و فِرَق برگزار می‌شد، آشکار بود و هیچ کس نتوانست‌ نکته‌ای بدو آموزد یا خرده‌ای علمی از او گیرد.

 سخاوت

امام رضا (علیه السلام) همچون پدران پاک خویش در این صفت شهره دوست و دشمن بود. یک بار در روز عرفه همه دارایی خویش را بخشید.
اصحاب با شگفتی تمام پرسیدند، آیا چنین بخششی روا است؟ فرمود: «نه تنها روا است که غنیمت است؛ غنیمتی برای کسب اجر و ثواب و کرامت.» [7]

 فصاحت و بلاغت

چون امام رضا (علیه السلام) در تشریح و بیان موضوعی لب به سخن می‌گشود، هر شنونده‌ای را به سکوت وا می‌داشت و بر هر کسی اثر می‌نهاد. او نیز همچون پدران پاکش بسیار فصیح و بلیغ بود.

منبع:

1. عیون اخبار الرّضا، صدوق، ج۱، ص۱۹۸.
2. عیون اخبار الرّضا، صدوق، ج۱، ص۱۹۲.
3. عیون اخبار الرّضا، صدوق، ج۱، ص۱۹۲.
4.عیون اخبار الرّضا، صدوق، ج۱، ص۱۹۷.
5. عیون اخبار الرّضا، صدوق، ج۱، ص۱۹۷.
6. عیون اخبار الرّضا، صدوق، ج۱، ص۱۹۷.
7. مناقب آل ابی طالب، ابن شهرآشوب، ج۳، ص۴۷۰.