می دانیم که «وحی» در قرآن معنای وسیعی دارد و منحصر به وحی‌هایی که بر پیامبران نازل می شد، نیست، معانی وحی عبارتند از:

1-وحی نبوت که در قرآن فراوان از آن یاد شده است، در آیه 51 سوره شورا می خوانیم:

«وَما کانَ لِبَشَرٍ أَن یُکَلَّمَهُ اللهُ الا وَحیاً» یعنی خداوند با هیچ انسانی جز از طریق وحی سخن نمی گوید.

2- به معنای الهام است، خود الهام خود آگاه باشد که در مورد انسان ها است مانند:

«وَ أَوحَینا اِلی اُمَّ مُوسی أَن أَرضِعِیهِ فَاِذا خَفتِ عَلَیهِ فَالقیهِ فِی الیَمَّ»

یعنی ما به مادر موسی الهام کردیم که نوزادت را شیر ده، و هر گاه از دستیابی دشمنان بر او ترسیدی او را به آغوش امواج دریا بسپار، و خواه به صورت ناآگاه و الهام غریزی که در مورد غیر انسان می باشد چنان که در مورد زنبور عسل آمده که فرمود: «وَ أَوحی رَبُّکَ اِلَی أَنِ اتَّخِذِی مِنَ الجِبالِ بُیُوتاً وَ مِنَ الشَّجَرِ وَ مِمَّا یَعرِشُونَ» 

پروردگار تو به زنبور عسل وحی (الهام غریزی) فرستاد که از کوه‌ها و درختان و داربست‌هایی که مردم می سازند خانه هایی برگزین؛ زیرا مسلم است که وحی در این جا همان فرمان غریزه، انگیزه های ناخودآگاهی است که خداوند در جانداران  مختلف آفریده است.

3- به معنای اشاره است چنان که در داستان زکریا می خوانیم:

فَأَوحی اِلَیهِم أَن سَبَّحُوا بُکرَهً وَ عَشِیاًّ   یعنی زکریا به مردم با اشاره گفت: صبح و شام تسبیح خدا گوئید.

4- به معنای رساندن مخفیانه پیام وخبر آمده است چنان که در آیه 112 سوره انعام آمده:

 «یُوحِی بَعضُهُم اِلی بَعضٍ زُخرُفَ القَولِ غُرُوراً » یعنی شیاطین انسانی و غیرانسانی مطالب فریبنده و گمراه کننده را به طور مرموز به یکدیگر می رسانند.