چند روز قبل از فوت مرحوم آيت الله بروجردي، عده اي خدمت ايشان مي رسند، در حالي که آقا را

خيلي ناراحت مي بينند.

آقا در چنين حالتي مي گويد: خلاصه عمر ما گذشت ، و ما رفتيم و نتوانستيم چيزي براي خود از

پيش بفرستيم و عمل با ارزشي انجام دهيم!

يک نفر، به عادتي که هميشه در مقابل صاحبان قدرت، تملق و چابلوسي مي کنند، خيال کرد که اينجا

هم جاي تملق و چابلوسي است. گفت: آقا! شما ديگر چرا؟ ما بيچاره ها بايد اين حرفها را بزنيم شما چطور؟

بحمدلله شما اين همه آثار خير از خود باقي گذاشته ايد،اين همه شاگرد تربيت کرده ايد، اين همه کتبي

که به يادگار نهاده ايد، مسجدي با اين عظمت ساخته ايد ، مدرسه ها در کجا و کجا بنا کرده ايد…

وقتي سخنش تمام شد، مرحوم بروجردي  جمله اي را گفتند که البته حديث است.

ايشان فرمودند: خلص العمل فان الناقد بصير بصير. عمل را بايد خالص انجام داد ، نقاد آگاهي

آنجا هست. تو خيال کردي اينها که در منطق مردم به اين شکل است حتماً در پيشگاه الهي هم

همينطور هست که تو قضاوت مي کني؟ « ان الله خبير ما تعملون »