قال الامام الصادق – (عَلَیْهِ السَّلامُ):
مَن قَـبَّلَ وَلَدَهُ كَـتَبَ اللّهُ‏ عَزَّوَجَلَّ لَهُ حَسَنَةً وَمَن فَرَّحَهُ فَرَّحَهُ اللّهُ‏ يَومَ القيامَةِ، وَمَن عَلَّمُهُ القُرآنَ دُعىَ بِالبـَوَينِ فَيُكسَيانِ حُلَّتَينِ يُضى‏ءُ مِن نورِهِما وُجوهُ اَهلِ الجَنَّةِ؛
هر كس فرزندش را ببوسد ، خداوند عزّوجلّ براى او ثواب مى‏نويسد و هر كسى كه او را شاد كند ، خداوند روز قيامت او را شاد خواهد كرد و هر كس قرآن به او بياموزد ، پدر و مادرش دعوت مى‏شوند و دو لباس بر آنان پوشيده مى‏شود كه از نور آنها ، چهره‏هاى بهشتيان نورانى مى‏گردد. (کافی-جلد 6-ص49 )

از امام صادق علیه السلام نقل شده که شخصی به حضور پیامبر رسید و عرض کرد:

ما قُبِّلتُ صَبِیَّاً لی قَطُّ ، فَلَمّا وَلّی قال رَسولُ الله صلی الله علیه و آله:هذا رَجُلٌ عِندی اَنَّه مِن اَهلِ النّار

ای رسول خدا من تا کنون هیچ یک از فرزندانم را نبوسیده ام.هنگامی که از نزد آن حضرت بیرون رفت،پیامبر- که از قساوت و بی رحمی او سخت شگفت زده شده بود-فرمود این مرد نزد من از اهل جهنم است.(وسائل الشیعه- جلد 15)