پژوهشگر: فاطمه حلاجی

استاد راهنما: خانم فراتی

استاد داور: دکتر عظیم حمزئیان

تاریخ دفاع: مهر 89

چكيده

نوشتار حاضر با عنوان تبيين حجّيت و كاربردقاعده ي ما يضمن داراي پيشينه اي قوي در تاريخ قواعد فقهيه مي باشد و انديشمندان و دانش پژوهان بسياري از زمان هاي دور تا كنون به آن پرداخته‌اند . اين پژوهش با اين فرض شكل گرفته است كه قاعده ي مزبور در راه استنباط مسائل مختلف حجت بوده و داراي كاربرد فقهي وحقوقي مي باشد و براي اثبات اين فرضيه مفهوم قاعده ي ما يضمن را اين گونه بيان مي كند : اين قاعده به اين معنا مي باشد كه هر چيزي كه صحيح آن ضمان آور باشد فاسدش نيز ضمان آور است و به مقتضاي ماي موصوله در عبارت قاعده ي مايضمن، اين قاعده شامل عقود و ايقاعات با هم مي شود و ادله اي را كه براي حجيت قاعده ما يضمن بيان مي دارد عبارتند از: بناي عقلا، اجماع فقها، قاعده ي يد، قاعده ي اقدام و…. در برخي از موارد نيز نظرات مخالف و انتقادات وارده بر دليل را نیز مورد بررسي قرار داده است و در ادامه با ذكر مواردي از تطبيقات قاعده در فقه وقانون مدني مورد استفاده بودن قاعده ي ما يضمن را در فقه و حقوق اثبات كرده است و براي اثبات فرضيه ي خود از منابع و كتب فقهي وحقوقي بهره برده است ودر نهايت موفق به اثبات فرضيه ي خود شده است . در نتيجه حجت بودن قاعده ي ما يضمن و موارد كاربرد آن در معاملات ،عبادات واحكام اثبات مي شود .

كليد واژه : حجيت، قاعده ي فقهي