در اين آيه اشاره به يكى ديگر از صحنه‏هاى زندگى بنى اسرائيل و درگيرى موسى با آنها شده است و آن جريان رفتن موسى به ميعادگاه پروردگار و گرفتن احكام تورات از طريق وحى و تكلم با خدا و آوردن جمعى از بزرگان بنى اسرائيل به ميعادگاه براى مشاهده اين جريان و اثبات اينكه هرگز خداوند را با چشم نمى‏توان ديد مى‏باشد، كه به دنبال آن داستان گوساله‏پرستى بنى اسرائيل و انحراف از مسير توحيد و آن غوغاى عجيب سامرى ذكر شده است.
نخست مى‏گويد:” ما به موسى ع سى شب (يك ماه تمام) مواعده كرديم، سپس با ده روز ديگر آن را كامل ساختيم، و وعده خدا با او در چهل شب پايان يافت” (وَ واعَدْنا مُوسى‏ ثَلاثِينَ لَيْلَةً وَ أَتْمَمْناها بِعَشْرٍ فَتَمَّ مِيقاتُ رَبِّهِ أَرْبَعِينَ لَيْلَةً).
” ميقات” از ماده” وقت” به معنى وقتى است كه براى انجام كارى تعيين شده است، و معمولا بر زمان اطلاق مى‏شود، اما گاهى به مكانى كه بايد كارى در آن انجام پذيرد، گفته مى‏شود، مانند” ميقات حج” يعنى مكانى كه هيچكس بدون احرام نمى‏تواند از آنجا بگذر.

تفسیر نمونه ج6 ص339