آگاه و متوجه باش! كه ماههاي حرام (رجب و شعبان و رمضان كه در نزد أهل عرفان ماههاي حرامند) از راه رسيد؛ بيدار باش! تا اينكه براي مسافرت خويش توشه برداري و اين فرصت را از دست مده و غنيمت بشمار!.
قبل از هر چيز آنچه كه بر ما واجب و لازم است، توبه ايست كه داراي شرايط لازمه و نمازهاي معلومه است  مقصود همان دستور توبه ايست كه رسول خدا صلي الله عليهِ وَ اله و سلم در ماه ذوالقعدة الحرام داده اند و در كتب ادعيه مثل «مفاتيح الجنان» آمده و چهار ركعت نماز دارد و كيفيت آنچنان است كه در روز يكشنبه غسل كند و وضو بگيرد و چهار ركعت نماز گذارد: در هر ركعت حمد يك مرتبه و قل هوالله احد، سه مرتبه و معوذتين يك مرتبه، پس استغفار كند هفتاد مرتبه و ختم كند استغفار را به «لا حَوْل وَ لا قوَّةَ الا باللهِ العَليِّ العَظيم» پس بگويد: «يا عَزيزُ يا غفار أغْفر ذُنوبي وَ ذنوبَ جَميع المُؤْمنينَ وَ المُؤمناتِ فإنَّه لا يَغْفِر الذُّنوبَ إلا أنْتَ»

و پس از توبه، واجب ترين چيز بر ما پرهيز از گناهان صغيره و كبيره است تا جائيكه توان و قدرت و استطاعت داريم!.»شبهاي آن را به بيداري و روزهاي آن را به روزه گرفتن سپري نما، بشكرانۀ اينكه خداوند لطف خويش را عام و شامل همگان فرموده استو شب را جز به مقدار كمي استراحت و خواب سپري مكن؛ و نماز شب را بنحو تهجّد و بيدار و خواب بجاي آور يعني چند ركعتي نماز بخوان و مقداري بخواب و سپس بيدار شو و به همين ترتيب عمل نماي، تا نافلۀ شب پايان پذيرد  و چه بسيارند عاشقاني كه هرگز در شب نمي خوابند
و كتاب حقّ را تلاوت نماي و آنرا با بهترين صوت و زيباترين نغمه و آرام آرام قرائت كن، چرا كه ظلمتها و كدورتها را تبديل به نور و روشنائي مي نمايد و دربارۀ قرآن كوتاهي مكن و آنرا از روي لهو و لعب قرائت منماي و در معاني آن دقّت كن تا بواسطۀ دقت در قرآن به بالاترين ذروه از قلل مجد و شرف نائل آئي
و سلام بفرست بر أصل قرآن و فصل آن كه مقصود محمّد و آل محمّد صلوات الله عليهم أجمعين هستند كه آنان باقيماندگان آل الله مي باشند و در برابر آنان عبد محض و تسليم و بدون اراده باش  هر كسي كه در غير حبّ آنها خود را در ذمّۀ خداوند رحمن درآورد و به اندازۀ ذرّه اي از محبّت غير آنها در دل راه دهد، او محققاً گمراه شده و منكر نعمت ولايت آنان گرديده؛ و در اين انكار خود نعمتهاي پروردگارش را از دست داده استپس محبّت به آنها محبّت به خداوند است و در اين صورت تو خود را در پناه حبّ خداوند درآور
و در هر حال بر تو باد كه ذكر و ياد خدا؛ و مبادا كوتاهي كني در قرائت قرآن و ذكر پروردگار و هيچگاه در اين مورد عذر نياور كه : چگونه و چه مقدار به ياد او باشم. يعني اشتغال به امور دنيوي و تراكم شواغل و مشاغل تو باعث نشود كه در اين دو مهمّ سستي و تكاهل ورزي و آنرا بعنوان عذر براي خويش تلقّي نمائي
اين ماهها (رجب و شعبان و رمضان) قرقگاه هاي خداوند است، پس در اين قرقگاه داخل شو، اما حرمت آنرا پاس بدار و آنها را معظّم داشته، ملتزم به رعايت آداب آن باش.
پس هر كسي كه به خداوند معتصم شود ، دست به دامان رحمت و جمال و جلال او دراز نمايد و به ريسمان او چنگ بزند خود را در صراط او مي يابد و اگر گفتي «ربّي الله» اي گوينده! روي اين كلام ايستادگي نماي و دست از آن برندار