دوست عزیزم

خوش خلق و مزین شدن به اخلاق نیکو موجب دوام بنیان های اجتماعی و فرهنگی است.

اگر به دوستان و بستگان محبت و مهربانی تعارف کنیم سرکه های زندگی عسل می شود.

با داشتن منش نیک در زندگی دشمنان و حسودان را وابسته و مشتاق به خود می کنیم.

پس ارزش این دنیا با این زود گذر بودن اقتضا می کند که بخندیم تا محبوب دیگران باشیم

و تلخی های این دنیا در کام خود و خانواده خود قند عسل کنیم

دنیا با خنده ما می خندد

ودیگران از گشاده رویی ما کامیاب می شوند

خنده و ذوق هرکسی موجبات شاد بودن ما را نیز فراهم می کند.

پس با خود مرور می کنیم که از امروز با همدیگر می خندیم اما به همدیگر نمی خندیم

بقلم فائزه