من مواعظ علی علیه السّلام:

مَنِ اسْتَطَاعَ أَنْ یمْنَعَ نَفْسَهُ مِنْ أَرْبَعَةِ أَشْیاءَ فَهُوَ خَلِیقٌ بِأَنْ لَا ینْزِل‏ بِهِ مَکرُوهٌ أَبَداً قِیلَ وَ مَا هُنَّ یا أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ قَالَ الْعَجَلَةُ وَ اللَّجَاجَةُ وَ الْعُجْبُ وَ التَّوَانِی‏.

هر که تواند، خود را، از چهار چیز، باز دارد؛ و او را سزد که، هرگز، ناگوارى نبیند. عرض شد: آنها، کدامند؟ فرمود: شتاب و لجبازى و خودپسندى و سستى.

(تحف العقول، ابن شعبة الحرّانی، ص ۲۲۲؛ رهاورد خرد «ترجمه تحف العقول، پرویز اتابکی»، ص ۲۰۱)