ستاره سحر از صبح انتظار دمید
غدیر از نفس رحمت بهار چكید
 
گرفت دست قدر، رایت شفق بر دوش
زمین به حكم قضا آب زندگى نوشید
 
بر آسمان سعادت ز مشرق هستى
سپیده داد نوید تولد خورشید
 
به باغ، بلبل شوریده رفت بر منبر
چو از نسیم صبا بوى عشق یار شنید
 
ز خویش رفته، نواخوان عشق بود و سرود
به بانك زیر و بم، اسرار خطبه توحید
 
فتاد غلغله در باغ و شورشى انگیخت
كه خیل غنچه شكفت و به روى او خندید
 
هوا ز عطر گلاب محمدى مشحون
زمین به عترت و آل رسول بست امید
 
رسول، سدره‏نشین شد،على به صدر نشست
پى تكامل دینش خداى كعبه گزید
 
گرفت پرچم اسلام را على در دست
از این گزیده زمین و زمان به خود بالید
 
به یمن فیض ولایت شراب خم الست
به عشق آل على از غدیر خم جوشید
 
“دكتر یحیى حدادى ابیانه”