زهرا (س) برترین بانوی جهان - «ما زالَتْ بَعْدَ اَبِيها مُعَصَّبَةَ الرَّأْسِ، باكِيَةَ الْعَيْنِ، مُحْتَرِقَةَ الْقَلْبِ؛  بعد از رحلت پيامبر9  پيوسته شال عزا به سر بسته بود، چشمانى گريان و قلبى سوزان داشت». [1]  

دوران شيرين زندگانى بانوى اسلام فاطمه زهرا h با رحلت پيامبر 9به سرعت سپرى شد، هر چند به يك معنا در سراسر زندگى او، دوران شيرينى وجود نداشت، چرا كه پيوسته فشارها و جنگ‌ها و توطئه­هاى دشمنان بر ضد اسلام و پيامبر9 آرامش روح فاطمه h را بر هم مى زد. با رحلت پيامبر 9 طوفان­هاى تازه­اى از حوادث پيچيده و بحرانى وزيدن گرفت. احقاد و كينه­هاى بدر، خيبر و حنين كه در عصر پيامبر 9در زير خاكستر پنهان بود آشكار گشت. احزاب منافقين به جنب و جوش افتادند تا هم از اسلام انتقام بگيرند، و هم از خاندان پيامبر 9و فاطمه زهرا h در مركز اين دايره بود كه تيرهاى زهرآگين دشمنان از هرسو به سوى آن پرتاب مى­شد. فراق و جدايى دردناك پدر از يك­سو. مظلوميت غم انگيز و جان­كاه همسرش اميرمؤمنان على g از سوى ديگر. توطئه هاى دشمنان بر ضد اسلام از ديگر سو. و نگرانى فاطمهh از آينده مسلمين و حفظ ميراث قرآن، دست به دست هم داده، قلب و روح پاكش را سخت مى فشردند. فاطمه h نمى­خواهد با بيان غم­هاى خود روح پاك اميرمؤمنان على g را كه سخت از آن اوضاع ناگوار و خلاف­كارى­هاى امت ضربه ديده، آزرده­تر سازد. به همين دليل به كنار قبر پيامبر 9مى رفت و با او درد دل مى­كرد. و سخنان جان­سوزى هم­چون اخگر آتش كه اعماق وجود انسان را مى­سوزاند، بر زبان مى­آورد. «يا اَبَتاهُ بَقِيتُ والِهَةً وَ حَيْرانَةً فَرِيدَةً، قَدِ انْخَمَدَ صَوْتِي وَ انْقَطَعَ ظَهْرِى وَ تَنَغَّصَ عَيْشِي». پدر جان! بعد از تو، يكه و تنها شدم، حيران و محروم مانده ام، صدايم به خاموشى گراييد، و پشتم شكست، و آب گواراى زندگى در كامم تلخ شد. و گاه مى­گفت:« ماذا عَلى مَنْ شَمَّ تُرْبَةَ اَحْمَد *** اَلاَّ يَشُمَّ مَدَى الزَّمانِ غَوالِيا صُبَّتْ عَلَيَّ مَصائِبٌ لَو اَنَّها *** صُبَّتْ عَلَى الاَْيّامِ صِرْنَ لَيالِيا» كسى كه خاك پاك پيامبر 9 را ببويد سزاوار است تا پايان عمر هيچ عطرى را نبويد. بعد از تو اى پدر آن قدر مصائب بر من فرو ريخت كه اگر بر روزهاى روشن مى­ريخت به صورت شب­هاى تيره و تار در مى­آمد. چرا فاطمه h اين­گونه اشك مى­ريزد؟ چرا اين همه بى­تابى مى­كند؟ چرا هم­چون اسپند بر آتش، قرار ندارد؟ آخر چرا؟… جواب اين چراها را بايد از زبان خود او بشنويم. امّ­سلمه مى­گويد: هنگامى كه بعد از وفات پيامبر9 به ديدن بانوى اسلام فاطمه h رفتم و جوياى حال او شدم، در پاسخ اين جمله­هاى پر معنا را بيان كرد: اَصْبَحْتُ بَيْنَ كَمَد وَ كَرْب، فَقْدِ النَّبِىِّ (صلى الله عليه وآله) وَ ظُلْمِ الْوَصِيِّ، هُتِكَ وَاللهِ حِجابُهْ…، وَ لكِنَّها اَحْقادٌ بَدْرِيَّةٌ، وَ تِراتٌ اُحُدِيَّةٌ، كانَتْ عَلَيْها قُلُوبُ النِّفاقِ مُكْتَمَنَةً.[2]  از حالم چه مى­پرسى اى امّ سلمه، من در ميان اندوه و رنج بسيار بسر مى­برم، از يكسو پدرم پيامبر 9 را از دست داده­ام، و از سوى ديگر (با چشم خود مى­بينم كه) به جانشينش (علىّ بن ابى طالبg ) ستم شده است، بخدا سوگند كه پرده حرمتش را دريدند…، ولى من مى­دانم اين­ها كينه­هاى بدر، و انتقام­هاى اُحُد است، كه در قلوب منافقان پنهان و پوشيده بود. ولى با اين همه دفاع او از حريم قدس علوى و حمايتش از اميرمؤمنان على gدر اين دوران پر درد و رنج بر كسى پوشيده نيست. گرچه حياتش بعد از پدر همان­گونه كه خود از خدايش تقاضا كرد طولانى نشد و چندين روز بيشتر نگذشت كه به جوار قرب خدا و ديدار پدر شتافت، ولى در همين مدت از بذل هرگونه فداكارى و ايثار در حق اميرمؤمنان علىg و دفاع از اسلام فروگذارى نكرد.

[1]- ناصر، مکارم شیرازی، زهرا (س)برترین بانوی جهان،ص24؛ ابن شهر آشوب، مناقب آل ابیطالب، ج3،قم انتشارات علامه، بی تا ،ص362.
[2] - ابن شهر آشوب، مناقب ابن شهر آشوب، ج2، ص225