ابو جعفر محمد بن یعقوب بن اسحاق کلینی رازی یکی از بزرگترین و مهمترین محدثان و دانشمندان شیعه می باشد که نویسندۀ کتاب «کافی» نخستین کتاب از کتب اربعه حدیثی و فقهی شیعه است.البته او کتابهای دیگری مثل رجال، رسائل الائمة، اشعار الائمة و الرد علی القرامطه نیز داشته است که از فتنه آتش سوزی دشمنان معارف اهل بیت «علیهم السلام» در امان نمانده اند.

جایگاه کلینی نزد دانشمندان بزرگ اسلام چنان والاست که حتی امروزه دانشمندان اهل سنت مثل آلوسی به روایتهای او اعتماد می کنند و بزرگانی مثل خطیب بغدادی، ابن عساکر، ابن حجر عسقلانی، و ابن اثیر او را ستوده و احیاگر اندیشۀ ناب شیعه و مکتب خاندان پیامبر اکرم «علیهم السلام» معرفی کرده اند.

«ابن اثیر» از علمای بزرگ اهل سنت به روایتی از پیامبر(ص) مبنی بر «ظهور یک شخصیت ممتاز دینی در هر صد سال» اشاره می‌کند و می‌گوید: «محمد‌ بن یعقوب کلینی» رأس بزرگان قرن سوم هجری است.کلینی از محضر استادان بزرگی چون محمد بن یحیی اشعری، عبدالله جعفر حمیری، علی بن حسین ابن بابویه قمی و محمد بن یحیی عطار بهره برد. مهمترین کتاب او کافی، از منابع معتبر روایی شیعه و یکی از منابع مشهور به کتب اربعه شیعه است. کلینی در نقل احادیث دقت بسیاری داشت و کوشید تا برای هر حدیثی، سندی نقل کند. >

وی شاگردانی نیز تربیت کرده بود که مهمترین آنها عبارتند از :
1ـ ابوالقاسم جعفربن محمدبن قولویه قمی. 2ـ ابوغالب احمد بن محمد زراری. 3ـ علی بن محمد بن موسی دقّاق. 4ـ احمد بن احمد کاتب کوفی. 5ـ ابو سعد کوفی. 6ـ ابو عبد الله محمد بن ابراهیم بن جعفر نعمانی نویسندۀ کتاب معروف الغیبة که تنها نسخۀ خطی «کتاب کافی» با خط او به جا مانده است. 7ـ محمد بن محمد بن عاصم کلینی. 8ـ محمد بن علی ماجیلویه. 9ـ ابو الفضل شیبانی. 10ـ ابو عبدالله محمد بن احمد بن عبدالله صفوانی. 11ـ ابو عبدالله احمد بن ابراهیم ضمیری (صیمیری یا صیمری). 12ـ عبدالله بن محمد بن ذکوان. 13ـ ابو القاسم علی بن احمد بن عبدوس.

کلینی در شعبان سال ۳۲۸ هـ ق (سال تَناثُر نجوم) مصادف با مبدأ غیبت کبری امام زمان (عج) در بغداد در سن هفتاد سالگی از دنیا رفت.محمد باقر خوانساری می‌نویسد: آن چه درباره مرقد کلینی شهرت دارد این است که در جانب شرقی بغداد و رود دجله و در تکیه مولویه است و عامه و خاصه وی را زیارت می‌کنند.