10. مبارزه با فقر و عوامل
مشکل فقر ، از مشکلات بزرگ فردی و اجتماعی است. فقر زیان های فردی و اجتماعی فراوانی در بردارد، ثروتها به دست عدة معدودی می افتد و جامعه به طبقات متفاوتی تقسیم می گردد ، و چون بخش مهمی از نیروی انسانی تلف می شود در نتیجه، جامعه از نظر تمدن و فرهنگ سقوط می کند .از این رو رسیدن به اهداف تعالی که خداوند متعال از خلقت انسان در نظر داشته است هنگامی میسر خواهد شد که انسان به لحاظ نیازهای جسمانی و مادی احساس کمبود نداشته باشد. خداوند در قرآن کریم فقر را باعث گرایش به زشتی ها و انحراف از راه راست بیان می کند: «الشیطانُ یَعدکم الفقر و لأمرکم بالفحشاءِ الله؛ شیطان انسان ها را به زشتی ها و انحراف از راه راست معرفی می نماید .»
11. کار و تلاش
کار و کوشش، قانون عام آفرینش برای شکوفایی اقتصادی و دستیابی به اهداف و آرزوهای بلند است، هر که این قانون را به درستی به کار گیرد، دنیای او رونق می گیرد و شکوفا می شود؛ از دیدگاه امام رضا ارزش معنوی کار چنان است که مقام کارگر را فراتر از مقام مجاهد فی سبیل الله می داند و می فرماید :
«آن که با کار و کوشش در جستجوی مواهب زندگی برای تأمین خانواده خویش است ، پاداشی بزرگ تر از مجاهدان راه خدا دارد .»
12. پرهیز از اسراف
اسراف، هدر دادن نعمت های خداوند است. هرگز شکوفایی و رونق اقتصادی، با اسراف و هدر دادن بیهوده اموال امکان پذیر نیست، و هرگز شخص و ملت اسرافکار، به رشد اقتصادی نخواهد رسید.اسرف، عامل اصلی فقر و تهی دستی نیز به شمار می رود. امام رضا تباه سازی اموال را پـدیده ای نـاپسنـد می دانـد، دوستـان و پـیروان خویش را از ایـن پدیده نـامبارک بـاز می دارد و می فرماید : « ان اللهَ یُبغِضُ … اضاغُه المالِ؛ خداوند ، تباه سازی اموال را دشمن می دارد.»
تباهی و تضییع، ممکن است بر اثر علت های چند پدید آید که از جمله عبارتند از : اسراف کاری و مصرف بیش از اندازه ، بی اطلاعی و نبود تخصص و مهارت در مدیریت های مالی ، کوتاهی و سهل انگاری در به کار گیری اموال و مانند اینها .
13. میانه روی در مصرف
از فضیلت ها مهم اخلاقی در اسلام، میانه روی در همة کارها به ویژه میانه روی در مصرف است. خداوند در قرآن کریم می فرماید : « وَاقْصِدْ فِي مَشْيِكَ، در رفتارت میانه رو باش!»
در اهمیت میانه روی و ناروا بودن افراط و تفریط همین بس که افراط و تفریط ، از نشانه های نادانی شمرده شده و حضرت علی فرمودند : « لاتری الجاهل الاّ مُفرِطا ًاو مُفَرّطاً ؛ نادان را نبینی جز آنکه یا افراط می کند یا تفریط»

صفحات: 1· 2· 3· 4· 5· 6· 7· 8· 9· 10· 11· 12· 13· 14· 15· 16· 17