امشب دوباره اندوهی جانکاه قلب ها را می فشرد و چشم ها به خون می گریند.

امشب دوباره دفتر تاریخ داغی بزرگ را در سینه خود ثبت می کند

داغی که تا ابد سنگینی و عظمت ان بر تارک قلبمان می نشیند.

بقیع امشب میزبان مردی از تبار پاکان و از سلاله رسول مهربانی هاست،

رسولی که تنها رحمت و عطوفت را برای بشریت به همراه داشت،

اما تاریخ چه خوب پاسخ رسول را برای همیشه به یادگار گذاشتی؟

بقیع ای نهان خانه دردها و اندوه ها، چگونه مردی با انهمه گنجینه حلم و دانش و وقار را

در خود جای دادی؟

چگونه دریایی با آن وسعت از معرفت و بصیرت را در زمینی به آن حقارت جای دادی؟

آغوش بگشا! و جسم بی‏جانِ جان عالم را، در برگیر! آرام‏تر! که این پیکر مطهر،

زخم فراوان دیده است!

زخم کینه‏توزی دنیا! زخمِ نامردمی‏ها! زخم اسلام نمایان بی‏دین!

زخم نابرابری‏ها! شقاوت‏ها!

- صدای گریه می‏آید! … صدای ضجه فرشتگان!

بقیع، امشب دوباره، در خاک تو خورشیدی خواهد دمید و ستاره‏ای به آسمان خواهد شتافت!

بقلم فائزه