ناگفته پيداست که وقتي فرزندان امتحان دارند، شرايط به گونه اي بايد باشد که انگاري والدين هم امتحان دارند؛ در واقع کليه برنامه ها بايد تحت تاثير برنامه امتحاني فرزند باشد. از آرامش در خانه گرفته تا تماشاي برنامه هاي مختلف، ديد و بازديدها و غيره… هر کار مهمي در خانواده بايد به بعد از امتحانات موکول شود.
عده اي از بچه ها پيش از امتحانات اضطراب دارند و اين اضطراب بر يادگيري آنها تاثير سوء دارد.
بايد به دانش آموزان اين مطلب را يادآوري کنيم که آنها تاکنون از سد امتحانات متعددي گذشته اند و اين بار نيز مانند امتحانات گذشته مي توانند اين دوران را پشت سر بگذارند.
براي رفع اضطراب دو روش اساسي وجود دارد؛ اول روش مساله مدارانه است که در اين روش وضعيت يادگيري او بايد مورد توجه قرار گيرد؛ که اگر ضعفي دارد با تکرار و تمرين برطرف شود و در فرصت باقيمانده، آن قسمت هايي را که در آن ضعيف تر است و احساس مي کند که ممکن است در آن درس مشکل پيدا کند، با روش 20 درصد خواندن و 80 درصد تکرار و مرور آن، خود را تقويت کند.
روش دوم، روش هيجان مداري است. اين روش براي کساني موثر است که مشکل در يادگيري ندارند، ولي در شرايط و لحظه هاي خاصي دچار اضطراب مي شوند. اين قبيل افراد بايد با تکنيک هاي ريلکشين و کنترل تنفس، بر اشتغال ذهني خود کنترل ايجاد کرد و از قفل شدن ذهن در موقع امتحان جلوگيري کنند.
فرصت باقيمانده زمان خوبي است براي اين که همه دانش آموزان و دانشجويان اين تمرينات را انجام دهند و با آرامش حاصل از اين تکنيک ها، هم مروري بر درسها داشته باشند و هم راحت بتوانند امتحان بدهند.
گاهي والدين به دليل مشغله زياد يا اطمينان بيش از حد به فرزند، جوياي وضعيت تحصيلي او نيستند و دانش آموز در پايان هر فصل تحصيلي با حجم بالاي درس ها مواجه است و با سردرگمي اين روزها را به پايان برده و نتيجه خوبي نمي گيرد.
رعايت حد اعتدال و به عبارت ديگر حد وسط ، نکته مهمي است. فرزندان ثمره و سرمايه ما هستند و نبايد نسبت به آنها بي توجه باشيم؛ مخصوصاً در بعد عاطفي.
همان گونه که کار، خانه ، ماشين و دارايي هاي ديگر براي ما اهميت دارد و از آنها مراقبت مي کنيم، فرزندان نيز صد چندان اهميت دارند؛ البته نه طوري به آنها بچسبيم که نتوانند نفس بکشند! بلکه در حد تعادل و با انتقال آرامش.
استفاده از توهين، تحقير و تنبيه، روش هايي بسيار منفي محسوب مي شود و بي توجهي نيز در دراز مدت اثر دارد؛ اما توجه بي قيد و شرط همراه با همدلي و محبت، ضمن ايجاد صفا و صميميت، احساس خوبي در فرزندان و والدين ايجاد مي کند و هر دو را براي کارهايي که در پيش دارند،آماده موفقيت مي سازد.
هميشه يادمان باشد که تمام آدم ها به محبت نيازمندند.