استاد شهید مرتضی مطهری اهل معاشرت هدف دار و اسلامي بود و معمولاً با افراد صالح و

همفکرخود مي جوشيد و مأنوس بود. بيش از همه با آيت الله منتظري الفت و انس داشت . ايشان را

دوست مي داشت و سخت براي ايشان احترام قائل بود، گاهي به خاطر ملاقاتشان به قم مي رفتند و

گاهي همآيت الله منتظري به خاطر انس گرفتن با برادر هم بحث و همدرسش از قم به تهران مي آمدند

و هر دو نفر سخت مجذوب امام بودند. و از او  به احترام و عظمت ياد مي کردند و به ايشان دل

بسته بودند و در ارتباط بودند. علامه طباطبايي از شخصيت هاي مورد احترام استاد شهيد مطهري

بود وازايشان به عنوان استاد و معلم ياد مي کرد و سخت شيفته ايشان بود. به استاد اخلاقش حاج

ميرزا علي آقا شيرازي خيلي اظهار ارادت و عشق مي کرد و در مقدمه کتاب «سيري در نهج

البلاغه» متذکر شده است که نهج البلاغه را از ايشان آموختم و با دنياي نهج البلاغه آشنا شدم.

آقايان هاشمي رفسنجاني، مهدوي کني، موسوي اردبيلي، شهيد دکتر باهنر، شهيد دکتر مفتح، امامي

کاشاني، شهيد مظلوم دکتر بهشتي و خامنه اي که از محترمين، دوستان و همکارانشان بودند، در

لحظات حساس و حوادث مهم پيش از انقلاب و بعد از انقلاب در کنار او و در ارتباط دائم بودند.

دوستان بسيار ديگري که من اکنون نامهاي آنها را به خاطر ندارم و بعد از شهادت استاد هم

همين ها هستند که مورد احترام و اعتماد من و فرزندان استادند. و خاطراتش را زنده و تجديد مي کنند.