هنوز ورز اول مهر در تقویم رسمی ایران تجلی نیافته که خاطرات تلخ

سال هایی دور در ذهنمان مرور می شود.

خاطراتی از پرپر شدن  مدان و زنان غیوری که  استقامت را شرمنده نمودند،

دلیرانی که زندگی با ذلت در ذهنشان معنایی جز مردن با عزت نداشت،

همان غیورانی که از نفس افتادند تا ما در هوای آزادی و در زیز سایه ولایت نفس بکشیم،

انسان های با شرفی که قامت راست کردند تا ما قامت خم نکنیم،

آنهایی که به خاک و خون افتادند تا ما در برابر بیگانگان

و ابرفدرت های سلطه گر به حاک نیفتیم

و سر تسلیم فرود نیاوریم،

سلام بر آنهایی که رفتند تا ایران، آزادی، غیرت، شهامت و ایثار در درست معنا شود

سلام بر آنهایی که نماندند تا بمیرند و سقوط، ذلت، ناموس و ویرانی را معنا کنند

سلام بر پرستوهای عاشق

سلام بر سبکبالان پرواز

سلام بر شهدا …..

بقلم الهه