چرا امام حسین (ع) در عاشورا خون مبارکشان را به آسمان پرتاب کردند؟

تاریخ گزارش داده است که امام حسین (ع) هم مشتی از خون خود و هم مشتی از خون حضرت علی اصغر را در روز عاشورا به آسمان پرتاب کردند.

در باره فلسفه این عمل می توان گفت که آن حضرت می خواستند پیام نهضت خود را تا ابد به جهانیان برسانند؛ و در این راستا از این شیوه استفاده کردند که صحنه کربلا را بیشتر آغشته به خون کنند. به عبارت دیگر حضرت پیام خود را با خون خود و یارانش بر صفحه کربلا نقاشی کردند تا این نقاشی برای همیشه ماندگار شود.
پاسخ تفصیلی

طبرى می گوید : هشام به نقل از عمرو بن شمر، از جابر جعفى روایت کرده است که: امام حسین (ع) در اثر جنگیدن تشنه شد و تشنگى اش شدّت یافت. نزدیک شد تا آب بنوشد، حصین بن نمیر تیرى افکند که بر دهان امام نشست. امام شروع کرد به گرفتن خون از دهانش و آن را به آسمان مى پاشید. سپس خدا را حمد و ثنا گفت و دستان خود را جمع کرد و گفت : خداوندا! آنان را نابود کن و بر روى زمین کسى از آنان باقى نگذار . [1]

البته، امام حسین (ع) بعد از شهادت حضرت علی اصغر (ع) هم خون آن حضرت را بر آسمان پرتاب کردند.

در باره فلسفه این عمل امام حسین (ع) می توان گفت که آن حضرت می خواستند با این کار پیام خونین نهضت خود را تا ابد به جهانیان برسانند؛ چرا که هر چه خون شهید بیشتر ریخته شود این ندا بیشتر به جهان و جهانیان می‏رسد. مانند این که، در روز عاشورا، از سویی حرّ توبه می‏کند و می خواهد خون خو د را در راه اهداف امام حسین (ع) بریزد، یقیناً شهادت حرّ موجب نجات امام از دست لشکریان یزید نمی شود. و از سوی دیگر امام نیز ممانعت نکردند و بلکه خود بارها از مردم خواسته است که یاری اش کنند و در رکابش به شهادت برسند. اینها نشان می‏دهد که اباعبدالله (ع)، خونین شدن نهضت حسینی را می‏خواستند و تعمّد داشت که تاریخ و پیام خودش را با این رنگ ثابت و زایل‏ نشدنی بنویسند.

شايد رازش اين بود كه حضرت(ع) در عين حالي كه سوز دروني و سنگيني مصيبت را خواست اظهار كند، به اين وسيله رضايت خود و تسليم بودن در مقابل امر الهي را نيز بيان و آشكار نمايد، چنانكه جملات حضرت(ع) اشاره به آن دارد: «و چون خدا مي بيند بر من آسان است». و يا شايد به اين وسيله خواسته باشد كه قرباني او را بپذيرد و خداوند نيز پذيرفت و طبق برخي روايات قطره اي از آن خون به زمين بر نگشت. در نگاه برخي از انديشمندان چون شهيد مطهري(ره) اين كار امام نوعي حركت سمبوليك بود و به اين وسيله عطف توجه ويژه اي درتاريخ نسبت به كشته شدن علي اصغر(ع) و نمايش جنبه هاي مختلف قضيه عاشورا ايجاد كرده است.

به هرحال اینها صحنه های تکان دهنده صحرای کربلاست و قضایایی است که پیام امام حسین (ع) را برای همیشه در دنیا جاوید و ثابت و باقی ماندنی می‏کند . [3]

[1] الطبری، أبو جعفر محمد بن جریر،‏ تاریخ طبری، تحقیق محمد أبو الفضل ابراهیم، ج 5، ص 449، ، بیروت، دار التراث ، ط الثانیة، 1387/1967.

[3] برای آگاهی بیشتر، نک: شهید مطهری، مرتضی، حماسه حسینی، ج 1، صص 273 – 277، انتشارات صدرا، چاپ چهاردهم، 1368ش.