پژوهشگر: نرگس خیری( برگزیده جشنواره علامه حلی سال 90)

استاد راهنما: دکتر محمد طباطبائی 

استاد راهنما: دکتر عظیم حمزئیان

تاریخ دفاع: اسفند 89

چکیده:

تصویر، ابزار خاص و مناسب در اسلوب بیان قرآنی است. قرآن معانی انتزاعی را به مدد تصاویر محسوس و خیال انگیز می نمایاند و باز حالات نفسانی و حوادث محسوس و مناظر مورد نظر را چون نمونه های انسانی و طبایع بشری از طریق تصویر، تفهیم می کند. منظور از تصویرپردازی ماورائی، آنجاست که خداوند پند و اندرزی را در قالب قصه، مثل، تمثیل، استعاره، تشبیه، حکایت و یا گفتگو و … و با کمک امور متافیزیک و فراحسی به انسان می نمایاند.

در این پژوهش، که با عنوان تصویرپردازی ماورائی در قرآن به انجام رسیده است، به ویژگی ها، روش ها و شیوه ها، اسلوب های متنوع، عناصر و اهداف تصویرپردازی ماورائی پرداخته است. مقایسه تصویرپردازی های ماورائیِ قرآن با عهدین نیز از مسائل قابل توجه این رساله است.

انجام این کار تحقیقی ما را به این مسأله اساسی رساند که؛ قصد خداوند متعال از آوردن قصص و امثله ها و تصویرپردازی های مختلف، قصه پردازی نیست. بلکه برای هدف والاتری که همانا، تدبر و اندیشه در آیات الهی و پند و اندرز و عبرت آموزی می باشد، از تصویرپردازی استفاده کرده است. استفاده از این شیوۀ برتر قرآنی، می تواند ما را در نیل به اهداف والای انسانی و درجات علمی و اخلاقی در زندگی و جامعه، کمک کند.

هدف ما در این پژوهش، بیان شیوه های تصویرپردازی در قرآن است تا در ورای کشف این شیوه بتوانیم یک راهکار عملی برای تبلیغ دین، عرضه کنیم و پرداختن به این روش می تواند تدبر درآیات را سهل کند و راهی برای حفظ موضوعیِ آیات قرآن کریم باشد.

روش جمع آوری مطالب به صورت کتابخانه ای بوده و روش ما در این پژوهش؛ توصیفی، تحلیلی می باشد.

واژگان کلیدی: تصویر، تصویرپردازی، صحنه پردازی، تمثیل، ماوراء.