پژوهشگر: مرضیه خوری نژاد                               استاد راهنما: جناب آقای دکتر علی پریمی
استاد داور: دکتر عظیم حمزئیان                           تاریخ دفاع: پاییز 1389

چکیده:

معجزه مهم ترین سند و روشن ترین گواه بر حقانیت مدعیان مناصب الهی از جمله نبوت است. خداوند بر اساس حکمتش و ساحت های وجودی انسان از نخستین آدم تاآخرین، تکالیفی را خواسته تا در سایه ی انجام آن به کمال نهایی و مطلوب برسند. این تکالیف در قالب دین و شریعت و بوسیله ی رسول بر آنان ابلاغ می شود.

بشر بر اساس فطرتش از مدعیان مقام نبوت درخواست سند می کنند تا از وادی حیرت به منزل یقین برسند. بدون شک معجزاتی که واقع شده است همه شگفت آور و اثبات کننده ی مدعای آورنده آن و از طرفی مورد پذیرش مخاطبین بوده است.

وقوع این پدیده با قوانین عقلی و فلسفی که می گوید هر معلولی نیازمند علت از نسخ خودش می باشد ناسازگاری ندارد؛ زیرا معجزه که به خرق عادت تعریف شده است تنها برخلاف روند طبیعت کار می کند و صرفاً نظام موجود فهم و درک بشر را به هم می زند نه اینکه برخلاف قوانین عقلی و فلسفی باشد پس قانون علیت، قانون قطعی و بدون استثنا است پس پدیده معجزه محال ذاتی و عقلی ندارد بلکه محال عرفی و عادی دارد.

مدلول معجزه اثبات ادعای مقام نبوت است نه اثبات صحت و حقانیت محتوای دعوت. این امر توسط اکثر دانشمندان حکمت و کلامی اسلامی از مسلمات محسوب شده است؛ زیرا برای هیچ انسانی گوارا نیست که ادعایی را بدون دلیل بپذیرد و یا در برابر فردی بی آنکه عظمت و شایستگی او را به دست آورد سر تسلیم فرود آورد و مخالفت در برابر انبیاء متوجه نفی ادعا و مقام نبوت می باشد و از طرفی حکمت خداوند اقتضا دارد که پیامبران راستین را مجهز به ابزاری سازد که مردم به سادگی او را از مدعیان دروغین بازشناسند و آن ابزار، معجزه است.

کلید واژه: خرد ، معجزه