حضرت رسول اکرم ^{(صلی الله علیه و آله)} فرمودند : آن الله تعالی وَضَعَ اَربَعاً فی اَربَعٍ بَرَکَهُ العِلمِ فی تَعظیم الاستاد ، و بَقاءُ الا یمانِ فی تعظیم الله ، و لَذَّهُ العَیش فی بِرِّالوالِدَینِ ، وَ النَّجاهُ مِنَ النارِ فی ترک ایذاءِ الخَلقخداوند متعال چهار چیز را در چهار چیز قرار داده است : 1- برکت علم را در تعظیم استاد .2- باقی ماندن ایمان را در تعظیم خداوند متعال .3- لذت زندگی را در نیکی به پدر و مادر .4- نجات از اتش را در اذیت نکردن مردم.
حضرت استاد مجتهدی می فرمایند : اگر می خواهی علمت برکت داشته باشد استاد را تعظیم کن و به او احترام بگذار . اگر خدایی نکرده غیبت استاد را بکنی یا آن طوری که اسلام فرموده است او را احترام و اکرام نکنی دیگر به درد طلبگی هم نمی خوری و علمت برکت نخواهد داشت . سعی کن در موقع درس نزدیک استاد بنشینی ، در این صورت بیشتر استفاده می کنی . من هر موقع از قم به تهران می آمدم سریع به دیدم استادم حاج شیخ علی اکبر برهان (ره) می رفتم . اگر هم خواستی از حوزه علمیة خودت به جای دیگر بروی برو همه اساتیدت را ببین و تشکر کن و خداحافظی نما ، زیرا این گونه اعمال توفیق آور است .
نقل می کنند دو نفر طلبه در نجف اشرف درس می خواندند و هر دو ملا شدند و قصد رفتن به شهر خودشان را کردند ، یکی از آنها به دیدن اساتید رفته و خداحافظی کرد و تشکر نمود و حلالیت طلبید ، ولی دیگری بدون خداحافظی برگشت . در بین راه وسیله نقلیه آنها تصادف کرد و متأسفانه خبر رسید که نفر دوم بر اثر شدت جراحات وارده در گذشت و نفر اول صدمه ای ندید و سالم به مقصد رسید .
حضرت استاد مجتهدی می فرمایند : تجربة نیم قرن من ثابت کرده است که اگر اساتید از تو ناراضی باشند به جایی نخواهی رسید ، اگر چه در این راه استقامت داشته باشی ، ولی با این وجود ، خدمات شایانی نخواهی داشت و آثار باقیات الصالحات از خود به یادگار نخواهی گذاشت . یادم می آید که چند نفر از طلاب این حوزه مرا خیلی ناراحت و اذیت می کردند به حدی که دلم مکدر شد و از دست آنها ناراحت شدم ، بعد از مدتی آنها را ندیدم ، بعدها متوجه شدم که آنها طلبگی را رها کرده و در بازار مشغول به کار هستند ، یکی از آنها در لاله زار نوار می فروشد و دیگری در بازار تهران در مغازه دیگری مشغول بکار است و یکی دیگر پس از مدتی اطلاعیه او بر روی دیوار دیده شد که ظاهراً بر اثر تصادف از دنیا رفته بود .
نکته مهم این است که تعظیم استاد فقط تعظیم ظاهر نیست بلکه باید در باطن استاد را تعظیم نمائی و کوچکترین سوءظن به استاد نداشته باشی و کارهای استاد را به بهترین صورت توجیه کنی و سِرّ توفیق طلاب ، نداشتن سوءظن به علما و احترام اساتید است . کتاب مُنیَهُ المُرید نوشته شهید ثانی (ره) را حتماً بگیرید و بخوانید و عمل کنید ، در این کتاب آداب اساتید و شاگردان به طور مفصل نوشته شده است .

آداب الطلاب یا زندگی نامه و بیانات عالم ربانی و معلم اخلاق حاج آقا مجتهدی تهرانی (199 ـ 200).

آیة الله میرزا علی قاضی طباطبایی (ره)

اما نماز شب؛ پس هیچ چاره و گریزی از آن برای مؤمنین نیست، تعجب از کسی است که می خواهد به کمال دست یابد و در حالی که برای نماز شب قیام نمی کند و ما نشنیدیم که احدی بتواند به آن مقامات دست یابد مگر به وسیله نمازشب.

(اسوه عارفان، ص137).