معتزله و کسانی که منکر تحقق و و وقوع کرامت هستند شبهاتی را برای اثبات مدعای خود وارد نموده و به ادله ای تمسک کرده اند چند شبهه از شبهات معتزله، در این جا بیان می شود:
شبهه اول
اگر ظهور معجزه بر دست غیر انبیا به جهت اکرام آن ها جایز باشد حقیقتی مانند معجزه در اثر کثرت معجزات اولیا و صالحان یک امر عادی تلقی می گردد و تأثیر و خصوصیت خود را از دست می دهد که فرقی بین نبی و غیر نبی باقی نخواهد بود در تتیجه تشخیص پیامبر از غیر پیامبر ممکن و میسور نیست.
پاسخ
فرق بین نبی و غیر نبی در تحدی و دعوی نبوت است که این فرق ثابت است. زیرا کسی که به ولایت برسد فاقد کرامت است، ولی کرامت جز از طریق عمل به دستورات نبی نمی تواند به ولایت برسد. پس آن کس که صاحب کرامت است مطیع پیامبر بوده و به نبوت او اعتراف می کند و هرگز ادعای نبوت و تحدی ندارد،
شبهه دوم
اگر معجزه مخصوص انبیا نباشد و از دیگران هم ظاهر شود (ارج و ارزشی برای نبی نمی ماند) و این مستلزم گریز از نبی است؛ زیرا علت اطاعت پذیری مردم از نبی، ظهور معجزات است که سند حقانیت او می باشد. و اگر دیگران هم از معجزاتی برخوردار باشند منزلت انبیا در انظار مردم فروتر و پایین تر می شود.
پاسخ
همان گونه که اگر معجزه از انبیا دیگر رخ دهد به منزله ی خار کردن و فرو تر شدن منزلت انبیا دیگر نیست، وقوع معجزه بر دست صالحان و اولیا نیز به معنای اهانت به عظمت شأن نبی نمی باشد. به علاوه عظمت و ارزش نبی تنها به معجزه و امر خارق العاده نیست.