شاید برای شما هم این سوال مطرح شود که تفاوت بین معجزه و سحر چیست؟
سحر در اصل به معنای هر کار و پدیده ای است که مأخذ و منبع آن، مخفی و پنهان باشد، ولی در زبان روزمره به کارهای خارق العاده ای می گویند که با استفاده از وسایل مختلف انجام می شود.
سحر نوعی تصرف در حواس و ادراک انسان است که اسباب آن مادی و طبیعی ولی مخفی می باشد. مانند شعبده بازی که توأم با حرکات سریع است اما اسباب و علل آن را نمی توان حس کرد.
سحر وجادوگری از لحاظ خارق عادت بودن با معجزه مشترک هستند. حال چگونه و با چه قیود و شروطی می توان بین دو فعل معجزه و سحر تمایز قائل شد؟
برای تمایز بین این دو فعل خارق عادت اسلوب و راههای عدیده ای وجود دارد که می توان به آنها اعتماد نمود:
1- هدف انبیا و اولیای الهی از معجزه اثبات رسالت، ابلاغ دین و هدایت انسان ها از گمراهی به سعادت واز شرک به ایمان، توحید و سایر هدف های مقدس تربیتی می باشد در حالی که ساحران و مرتاضان برای مطامع دنیوی، سودجویی و هوس های پست این افعال را انجام می دهند.
2- عمل و فعل مرتاضان اکتسابی و نتیجه ی تعلیم وممارست آنها ست که در سایه ی تمرین و ریاضت های دشوار بدان قدرت ونیرو دست یافته اند اما معجزات غیر قابل یادگیریست و این مقام و قدرت از جانب خداوند متعال به آنها هدیه شده است.
3- کارهای ساحران و جادوگران محدود به مکان های معین و شرایط خاصی است واز انجام اموری که بیرون از حدو مرز ریاضت و ممارست آنها باشد عاجز و ناتوانند اما معجزات پیامبران و امامان متنوع و متناسب با مقتضیات زمان و تابع در خواست های امت و به اذن خداوند می باشد. مانند معحزات حضرت موسی: جاری شدن دوازده چشمه آب از سنگ برای دوازده طایفه، شکافتن دریای نیل و عبور بنی اسرائیل از آن، تبدیل شدن عصا به اژدهایی عظیم و….
4- سحر و جادو از نفس خبیث و متصف به رجس و پلیدی صادر می شود اما معجزات از نفوس پاک و طیب و متصف به طهارت.
5- افعال ساحران و مرتاضان منحصر به افراد معینی نیست، بلکه افراد دیگر هم می توانند همانند آن را بیاورند ولی معجزات مختص به مدعیان نبوت است که قابل معارضه نمی باشد و دیگران از آوردن مانند آن ناتوان و عاجزند.
6- معجزه یک امر حقیقی است و شی خارجی را تغییر می دهد ولی سحر فقط در فکر و چشم انسان اثر می گذارد بدون آنکه باعث تغییر و تحول در شی خارجی شود. مثل ناقه حضرت صالح و تبدیل شدن عصای موسی به اژدها، اما ساحران دربار فرعون تنها در فکر مردم اثر گذاشتند بدون آنکه در خارج ریسمان ها و چوب ها حرکت کرده باشند.