همیشه چه با اعتقاد قلبی چه با لقلقه زبان می گوییم: خدایا شکرت، خدایا چقدر بزرگی

اما کافیه یک دقیقه در گوشه ای دنج و ساکت سرمان را روی زانوهایمان گذاشته و فکر کنیم راستی راستی خدا خیلی بزرگه،

نه فقط بزرگ که خیلی با صفاست یا به قول امروزی ها خیلی با مرامه، صفات عشقه اوس کریم.

همان خدایی که خیلی وقتها به جای اینکه مچمان را بگیرد، دستمان را گرفته،

بجای اینکه با این همه معصیت در خانه اش را به روی ما ببندد، باز ما را صدا زده که صد بار اگر توبه شکستی بازای…

با آن همه رسوایی که نمودم باز رسوایم نکرد و دوباره صدایم زد که ادعونی استجب لک ..

با آن همه درهایی که غیر خانه او را کوبیدم باز با نوایی آرام دلداریم داد که بازگرد شاید راه را اشتباه رفته ای راه آستان من این است اهدنا الصراط المستقیم …

با ان همه مشکلات زندگی که از همه کمک خواستم الا از متعال هستی بخش باز به من آرام الهام کرد که پاک کن تمام مشکلات در دست اوست

خدایا در عجبم از این همه معرفت و بزرگی و صفا …

بقلم فائزه