گردآورنده: نیره رضایی.

چکیده

این نوشتار با عنوان «بازتاب عفت کلام در زندگی فردی و اجتماعی از دیدگاه قرآن و عترت» می باشد. لغت شناسان عفت را به معنای پاکدامنی دانسته و در اصطلاح صفتی نفسانی که از غلبه و حاکمیت شهوات بر انسان جلوگیری کرده که عواملی چون حیا، غیرت، روزه و مددخواستن از خداوند سبب رشد آن می شوند. کلام سخن با فایده است که با واژگانی چون بیان، زبان، گفتار و قول مترادف می باشد. از جمله نعمت های پر ارج و گران قدری که آفریدگار جهان به انسان عطا کرده نعمت سخن گفتن است، که سخن  زیبا عامل مهمی در تکامل انسان ها ست. سخن زیبا، کلامی است مؤدبانه، سنجیده، صادقانه، همراه با عمل و صریح بوده که یکی از عوامل مؤثر در زیبایی آن، عفت کلام است. یعنی آراستن سخن با زیبایی هایی که قرآن و سنت آن را عرضه کرده اند. عفت کلام نشاندهنده ی ایمان راسخ در قلب مؤمن است که گذشته فرد را اصلاح کرده و وی را به خوش خلقی و صفت جوانمردان و اولیای دین مزین نموده و بیان گر سلامت جسم و روح فرد بوده که در پی آن خانواده و جامعه سالم می گردند. ادب در گفتار سبب محبوب  شدن در نزد دیگران و حفظ شوکت و عزت انسان شده و چون دنیا مزرعه آخرت است، شوکت و سعادت ابدی دست رنج انسان عفیف می شود. بر این اساس اکثر مفاسد و شرور و مصالح و امور  خیر به نحوه ی چرخش زبان بستگی دارد و اگر تعادل حفظ شود فرد و جامعه را به اصلاح درخواهد آورد. این پژوهش با هدف «شناخت منابع دینی در زمینه عفت کلام و آثار نیک آن در حیات دنیوی و اخروی»، به روش کتابخان های و با استفاده از متون دینی، به شیوه توصیفی گردآوری شده است.

کلید واژه: بازتاب، عفت، کلام، عفت کلام.