هنگام وداع امام حسین علیه السلام با اهل بیت، حضرت زینب علیها السلام خیلی بی تابی می کردند امام علیه السلام به او فرمود: آرام باش ای دختر مرتضی علیه السلام وقت گریه کردن زیاد است! همین که امام علیه السلام خواست به عزم میدان از خیمه بیرون آید زینب علیها السلام دامان امام را گرفت و صدا زد: «مَهلاً یا اخی تَوَقَّف حتّی أَتَزَوَّدَ منک و اُوَدِّعُکَ وداعَ مفارقٍ لا تلاقی بَعدَهُ: برادرم آهسته تر! توقف کن تا تو را سیر ببینم و با تو وداع جدا کننده ای که بعد از آن دیگر ملاقاتی با تو نخواهد بود». حضرت زینب علیها السلام از برادر دل نمی کند، به دست و پای برادر افتاد و بوسید سایربانوان حرم آن حضرت علیه السلام را گرفته، دست و پای آن حضرت را می بوسیدند و گریه می کردند امام علیه السلام آن ها را آرام کرد و به خیمه برگردانید سپس خواهرش را به تنهایی طلبید و او را دلداری داد وسرانجام امام علیه السلام دستش را بر سینه خواهر کشید زینب علیها السلام آرام گرفت و دیگر بی قراری نکرد امام علیه السلام فرمود: افرادی که صبر می کنند پاداش بسیار دارند و … زینب علیها السلام عرض کرد: ای پسر مادرم خاطرت شاد و چشمت روشن باد! چرا که مرا آن گونه که دوست داری و خشنود هستی خواهی یافت.

(نقل از سوگنامه آل محمدصلی الله علیه و آله و 72 مجلس).

نه تنها زینب از دین یاوری کرد

به همت کاروان را رهبری کرد

بــــه دوران اسارت با یتیمان

نوازش ها به مهر مادری کرد

*****

صبح از طلیعه ایام زینب است

پاینده تا به شام ابد نام زینب است

در راه دین لباس شهامت چو دوختند

زیبنده آن لباس بر اندام زینب است