روزه در اديان الهي:

بنا به نص قرآن كريم، روزه علاوه بر مسلمانان بر امت‏هاي پيش از آنها نيز واجب بوده است،1 البته بنا به نظر علماي تفسير، علي رغم وجوب روزه بر تمام اقوام پيش از اسلام، روزه ايشان شبيه روزه مسلمانان نيست؛ به عبارتي همه پيغمبران به امت‏هاي خود دستور روزه داده‏اند هرچند هركدام، راه مخصوصي براي انجام اين واجب الهي داشته‏اند. مثلاً مدت زمان روزه‏داري در اسلام از سپيده فجر تا غروب خورشيد است كه ممكن است در اديان ديگر متفاوت باشد و چه بسا روزه در اديان ديگر، از جمله يهود به صورت ديگري مطرح باشد؛ مثلاً روزه سكوت كه به واسطه نذر، سوگند و… واجب مي‏شد. حال آن كه در اسلام اين نوع روزه جايز نيست. از امام سجاد(ع) نقل شده است: صوم السكوت حرام؛2 روزه سكوت حرام است و اين به جهت تغيير شرايط اجتماعي و است. بنابراين، در ميان اديان الهي احكام و مقررات زيادي كه مشابه هم باشند يافت مي‏شود، از اين رو يكي از مباني گفتگوي بين اديان الهي همين احكام و مقررات متشابه مي‏تواند باشد.

صفحات: 1· 2