دختر گرامي سيدالشهداء عليه‏السلام،سکینه، از بانواني بود که در روز عاشورا به اسارت درآمد.
در علم، معرفت، ادب، توجه به حق و جذبه‏ي پروردگار، کم نظير و مورد توجه خاص پدرش اباعبدالله الحسين عليه‏السلام بود. نام اصلي او را «آمنه، امينه، و اماميه» هم نوشته‏اند. لقب سکينه (يا سکينه) از طرف مادرش «رباب» به او داده شد. او که خواهر حضرت علي اصغر عليه‏السلام بود، در کربلا حضور داشت و در عاشورا، سن او حدودا ده تا سيزده سال بوده است. اين را از آن جا گفته‏اند که امام حسين عليه‏السلام روز عاشورا به او لقب «خيرة النسوان» «برگزيده‏ي زنان» داده است و اين با کودک بودنش همخواني ندارد. روز عاشورا، چون حسين عليه‏السلام هنگام وداع با اطفال و زنان، ديد که دخترش سکينه از زنان کنار گرفته و در حال گريستن است، به او فرمود:

سيطول بعدي يا سکينة فاعلمي
منک البکاء اذا الحمام دهاني

لا تحرقي قلبي بدمعک حسرة
مادام مني الروح في جسماني

فاذا قتلت فانت اولي بالذي
تأتينه يا خير النسوان

او سيد زنان عصر خود بود و در عقل و ادب و هوش و عفت بر همه‏ي زنان برتري داشت. خانه‏ي او جايگاه علم و ادب و فقه و حديث بود. اين بانوي بزرگ و عبدالله شيرخوار که در کربلا شهيد شد هر دو فرزندان رباب همسر سالار شهيدان بودند. گويند نامش آمنه و لقبش سکينه بوده است. زمان تولد و وفات آن مخدره کاملا روشن نيست.