«عید قربان»، جلوه گاه تعبد و تسلیم ابراهیمیان و قصل «قرب» یافتن مسلمانان به خداوند در سایه ی «عبودیت» است.

«عید قربان»، فصل فدا کردن «عزیز» ها در آستان «عزیزترین» یعنی یکتای هستی است.

«عید قربان»، مجرای فیض الهی و بهانه ی عنایت رحمانی به بندگان «مسلم» و «مطیع» است.

امروز زمان رها شدن از تعلقات و ذبح کردن تمنیات در پیش پای اراده  ی الهی است. تیغ اراده را باید بر حنجر نفسانیات نهاد و خون «نفس اماره» را ریخت و از شر این «وسواس خناس» نجات یافت. و اینگونه «عید قربان» می تواند برای ما اوج آزادی و رهایی از وسوسه ها باشد.