پروردگارا به درگاه تو پناه می آورم و تو نیز پناهم بخش تا

موجودی آزمند و خویشتن دوست نباشم .

مگذار که صولت خشم حصار بردباری مرا درهم بشکند و حمله ی حسد مناعت فطرت مرا به خفت و مذلت فرو کشاند .

پروردگارا از بد خویی که دل دوستان بشکند و به دشمنان نشاط و نیرو بخشد از لجاج شهوت که همت های بلند را پست سازد و پرده ی عفاف و عصمت چاک زند به درگاه تو پناه می آورم.

پروردگارا روا مدار که سر به دنبال هوس بگذارم  و در ظلمات جهل و ضلال از چراغ هدایت به دور افتم و بیغوله را از شاهراه باز نشناسم.

روا مدار که به خواب غفلت فرو افتم و کیفر غفلت خویش بینم.

آن چنان کن که خاطر زیر دستان ما  از دست ما نرنجد و زیر دستان ما که در حق ما محبت و مرحمت روا داشته اند از پاداش  سپاس ما خشنود شوند.

آن چنان کن که قدر نعمت بدانیم و شکر نعمت به جای آوریم