پرهیزکاران به پاس ایمان و تسلیم در برابر حق، در قیامت در پیشگاه خدای متعال مقامی خواهند داشت که از آن به «مقام امن» یا «مقام امین» تعبیر می‌شود.
قرآن کریم در این باره می‌فرماید: «إِنَّ الْمُتَّقینَ فی‏ مَقامٍ أَمینٍ»؛[1] براستى پرهیزگاران در مقامى امن هستند.
واژه «مقام» به معناى محل قیام است؛ یعنى محل ثبوت و پابرجایى هر چیز؛ و به همین جهت محل اقامت را نیز مقام گفته‌‏اند. کلمه «امین» صفتى است از «أمن»؛ یعنى نرسیدن مکروه. بنابر این معنای آیه این است که پرهیزکاران در روز قیامت، در محلى امن از هر ناخوشایندی و از تمام ناملایمات، ثابت و مستقر خواهند بود.[2]
مقام امین در قیامت، می‌تواند همان باغ‌ها با چشمه‌هایی باشد که در زیر درختانش جاری است.[3]
«مقام امن» و «مقعد صدق»[4] در این آیه، مخصوص افرادی است که در زندگی تقوا پیشه کرده‌اند. کسانى که در این عالم قلبشان مطمئن به ایمان گردید و خانه دل را از اغیار خالى نموده، با غضب و شهوت و جنود شیطان به مقابله برخاسته و بر آنها پیروز گردیدند؛ و از چنگ علائق عالم طبیعت و مادیات رها شده‌اند. اینان در قیامت در جایگاه امن سکنا می‌گزینند.
گفتنی است که نسبت دادن «أمن» به «مقام» و گفتن «مقام امین» از باب مجاز در نسبت است؛ به دلیل آن‌که «امین» صفت «صاحب مقام» است و در ظاهر به خود «مقام» نسبت داده شده است.[5]

[1]. دخان، 51.
[2]. طباطبائی، سید محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ج ‏18، ص 149، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ پنجم، 1417ق.
[3]. طبری، ابو جعفر محمد بن جریر، جامع البیان فی تفسیر القرآن، ج ‏25، ص 81، بیروت، دار المعرفة، چاپ اول، 1412ق.
[4]. ر. ک: پاسخ 85318 (جایگاه پرهیزکاران در قیامت).
[5]. آلوسی، سید محمود، روح المعانی فی تفسیر القرآن العظیم، تحقیق، عطیة، علی عبدالباری، ج ‏13، ص 133، بیروت، دارالکتب العلمیة، چاپ اول، 1415ق؛ المیزان فی تفسیر القرآن، ج ‏18، ص 149.