دعای هفتم صحیفه سجادیه از دعا‌های صحیفه سجادیه امام سجاد(ع) که هنگام سختی‌ها و نزول بلاها و در زمان اندوه خوانده می‌شود و به آسان شدن دشواری‌ها به دست خدا و فراهم آمدن اسباب حیات به واسطه رحمت الهی اشاره دارد. امام سجاد(ع) در این دعا باز شدن گره‌های زندگی را از خداوند طلب می‌کند. امام همچنین در دعای هفتم صحیفه همه موجودات را تابع اراده خدا می‌داند و به ضعف همگان در برابر اراده خدا و عدم یاور و ناصر برای کسی که خدا او را ذلیل کرده، اذعان دارد.

توصیه شده است که این دعا برای رفع گرفتاری‌ها با آداب خاصی از جمله بعد از نماز صبح و در بین الطلوعین خوانده شود.دعای هفتم صحیفه سجادیه دعایی است که حضرت سجاد(ع) به هنگام دشواری‌های طاقت‌فرسا یا نزول بلاهای سخت و زمان حزن و اندوه، آن را برای رفع اندوه و سختی‌ها می‌خواند. امام چهارم در اين دعا به طور ضمنی وظايف بنده در هنگام پيش‌آمد بلايا را نيز گوشزد كرده است.

آموزه‌های دعای هفتم صحیفه سجادیه که در ۱۰ فراز از امام سجاد(ع) صادر شده به شرح ذیل است:

خداوند بازکننده گره هر سختی و دشواری‌ها
همه موجودات مطیع اراده الهی
فراهم آمدن وسایل زندگی و اسباب حیات به واسطه رحمت الهی
جریان قضا و قدر به قدرت خدا
حتمی بودن اراده الهی
خداوند پناهگاه انسان در مقابل بلاهای سخت و دشوار
ضعف همگان در برابر خواست خدا
درخواست گشایش درهای فرج از پروردگار
دعا برای انجام واجبات و اهتمام در مستحبات
جریان همه چیز فقط به خواست و اراده خدا
عدم یاور و ناصر برای آنکه خداوند او را ذلیل کرده.

منبع: انصاریان، دیار عاشقان، ۱۳۷۱ش، ج۴، ص۱۰۳-۲۲۴