تو را بر روی چشمم می نشانم             تو تنها می شناسی اشک سردم

تو آن سیمین  حباب نقره گونی           من آن دیباچه‌ی اندوه ودردم

اگر غم می چکد از دیدگانم                 می‌آید یادم از رنج تو هر دم

عجب فالی زدم از عشق سبزت             تو سر سبزی و من پاییز زردم

بیا در ساحل چشمان سبزم                 برایت زورقی  آماده کردم

تو آن یاس سپیدی در وجودم              بدون مهر تو کز خانه طردم

تو را یس و طاها می‌شناسند                و قرآن از مقامت  می‌زند دم

چو شمعی باش این زهرا که تا من         چنان پروانه ای دورت بگردم

سکینه سلطانی