بر اين باوريم كه قرآن كتاب جامعي است و تمامي حقايق هستي به طور كامل در آن تبيين شده است .«… وَ نَزَّلْنا عَلَيْكَ الْكِتابَ تِبْياناً لِكُلِّ شَيْءٍ» (ما اين كتاب را بر تو نازل كرديم كه بيانگر همه چيز است (نحل/ 89))
هدف نهايي نزول قرآن ، انسان سازي و تربيت بشر است بنابراين منظور از «همه چيز» تمام اموري است كه انسان براي پيمودن راه تكامل به آنها نياز دارد اموري كه تمامي جنبه‌هاي مادي ، معنوي ، فردي و اجتماعي او را در برمي‌گيرد .
كافي است به درياي پرفيض قرآن سري بزنيم تا از گوهرهاي ناب معارف آن بهره‌مند شويم .
از جمله مطالبي كه در قرآن به طور تفضيل بيان شده ، مسائلي است كه از رووس موضوعات علم روانشناسي به شمار مي‌رود .
• يكي از امور مهم زندگي انسان «چگونه انديشيدن » است . چرا كه نحوه تفكر هر فرد به طور مستقيم بر احساسات و عملكردهاي او تاثير مي‌گذارد و به اين ترتيب ، شخصيت انسان را تحت الشعاع خود قرار مي‌دهد .
انديشه‌ي صحيح ، تفكري است كه ابعاد بالقوه وجود انسان را به فعليت برساند و او را به سوي رشد و فلاح رهنمون شود.
به ميزاني كه انديشه مثبت داشته باشيم حيات طيبه روزيمان مي‌شود از سلامت روح و روان برخوردار مي‌شويم و از جنبه‌هاي مختلف زندگيمان لذت مي‌بريم .
از سوي ديگر به ميزاني كه تفكرمان منفي باشد ، فقر ، نفرت ، گريز از خلق و ديگر اموري كه در اين راستاست دامنگيرمان مي‌شود.
بنا به نقش مهمي كه « انديشه صحيح » در زندگي ما ايفا مي‌كند، در محضر قرآن قرار ميگيريم تا بياموزيم كه چگونه بينديشيم .
به همين منظور ، از ابتداي قرآن ، آيات كلام الله را بررسي مي‌كنيم تا دريابيم كه از نظر شريعت ، چه انديشه‌اي مجاز است .
********
«سوره مباركه حمد»
• الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمينَ (2)
خداوند « رَبِّ الْعالَمينَ» است ، يعني مربي و رشد دهنده تمام موجودات عالم هستي است پس مربي من هم هست .
طبق اين آيه ، باوردارم كه من هم قابل رشد و تربيت هستم، و خداي سبحان دائما مرا مشمول ربوبيت خود قرار مي‌دهد .
اگر در مرحله‌اي از زندگي تصورم اين باشد كه : ديگر ازمن گذشته است و ديگر قابل اصلاح و تربيت نيستم ، دچار انديشه‌اي نادرست شده‌ام .
تفكر صحيح اين است كه در هر مقطعي از زندگي، خود را تحت تربيت « رَبِّ الْعالَمينَ» قرار دهم ، و باور داشته باشيم كه درهرمرتبه و مرحله‌اي كه هستم ، قابليت ارتقاء به مرحله‌اي بالاتر و والاتر را دارم .
در هر سني كه باشم تربيت پذيري‌ام جريان دارد و به فرموده اميرالمومنين(ع) «اللهم انت الرب و انا المربوب» (مناجات مسجد كوفه)
اگر دائم به ديگران بگوييم : جوانهايمان را دعا كنيد ، حاكي از تفكري اشتباه است. قرار نيست خودمان در سطحي از معرفت و معنويت متوقف شويم و جوانهايمان رشد كنند و بالا روند.
انديشه درست اين است كه همه ما،در تمامي مقاطع زندگي، نيازمند رشد و تربيت هستيم.
اينكه تصور كنيم رشد و پيشرفت منحصر به گروه سني خاص و با ويژگي‌هاي خاص است، انديشه ناسالمي است كه شريعت آن را امضا نمي‌كند .
• إِيَّاكَ نَعْبُدُ وَ إِيَّاكَ نَسْتَعينُ (حمد/5)
ادامه »
