پيامدهاى مدارا
1-خير و بركت
تأثير رفق و مدارا در يُمن و بركت زندگى به حدّى زياد است كه در روايتى پيامبر اكرم (ع)رفق را مجسمه بركت و خشونت را مجسمه شومى معرفى كرده و فرموده‏اند: «الرّفق يمنٌ و الخُرق شؤم»؛ رفق و مدارا بركت، و خشونتْ بى‏بركتى و شومى است.
مدارا و معيار براى خير و محروميت از آن را بايد در مدارا جست‏وجو كرد. افزايش در بعد كمّى و بركت در بُعد كيفى به مدارا وابسته است. پيامبر اكرم (ع)مى‏فرمايد: «انّ فى الرّفق الزّيادة و البركة و مَنْ يحرَمِ الرّفق يحرم الخير»؛به درستى كه در رفق و مدارا افزايش و بركت است و كسى كه از رفق محروم باشد از خير محروم است.
نه تنها مدارا معيارى است براى تشخيص خير از شرّ، بلكه هر كارى زمانى كه چتر مدارا بر آن سايه افكند، زينت پيدا مى‏كند و كار خوب اگر تاج مدارا از سر آن برداشته شود زشت مى‏شود. پيامبر اكرم (ع)مى‏فرمايند: «انّ الرّفق لم يوضَع على شى‏ءٍ الّا زانه و لا نُزِعَ من شى‏ء الّا شانه»؛ رفق بر كارى نهاده نشد، مگر اينكه آن را زينت داد و از هيچ چيز كنده نشد، مگر اينكه آن را زشت ساخت.
در كنار زشتى‏ها با مدارا بايد زيبايى توليد كرد. بنابراين، براى دريافت خيرات، جدايى از شرور، پيدا كردن زينت و دورى از زشتى در زندگى، يكى از بهترين راه‏ها مداراست؛ چراكه در زندگى نوع مردم، سازگارى بر اساس ويژگى‏هاى همخوان همسران حاصل نيست، بلكه بايد آن را تحصيل كرد. كمتر اتفاق مى‏افتد زن و شوهر به لحاظ ويژگى‏هاى شخصيتى و ظاهرى به گونه‏اى دلخواه يكديگر باشند كه به طور طبيعى سازگارى ميان آنان حاصل باشد. نوعا بايد به سمت سازگارى حركت كنند؛ يعنى از طريق مدارا و امثال آن خود را به سمت سازگارى سوق دهند و آن را تحصيل نمايند.
2- بهره‏ مندى و خوشبختى
يكى از پيامدهاى مدارا اين است كه به وسيله آن مى‏توان از زواياى مثبت زندگى بهره‏مند شد. كسى كه مدارا نمى‏كند، نه تنها نسبت به آنچه دلخواه اوست و در زندگى مفقود است، محروم مى‏باشد، بلكه از آنچه هست نيز نمى‏تواند بهره بگيرد؛ ولى كسى كه مدارا مى‏كند دست‏كم از اين نيمه موجود بهره‏مند مى‏شود. امام كاظم(ع) مى‏فرمايد: «الرفق نصف العيش»؛ رفق و مدارا نيمى از زندگى است.
كسى كه مدارا مى‏كند اگر زندگى كامل ندارد، دست‏كم بخشى از آن او را بهره‏مند مى‏سازد. پس با مدارا مى‏توان از نيمى از زندگى بهره‏مند شد. اميرمؤمنان على(ع) مى‏فرمايد: «الرفق مفتاح النجاح»؛ رفق و مدارا كليد خوشبختى است.
آن حضرت همچنين مى‏فرمايد: «من استعمل الرفق غنم»؛ كسى كه رفق و مدارا پيشه سازد، سود مى‏برد.
پس كسى كه در زندگى مدارا پيشه كند خوشبخت و از زندگى رضايتمند خواهد بود.
بعضى فكر مى‏كنند با مدارا كردن در حقيقت، نيمى از زندگى خود را از دست مى‏دهند و عاقلانه نيست انسان با اين نقص كنار بيايد، بلكه بايد راهى پيدا كند تا از همه ظرفيت زندگى بهره بگيرد. واقعيت اين است كه هيچ كس از افراد عادى بشر نمى‏تواند مطمئن باشد وضعيت جديدى كه براى خود انتخاب مى‏كند، حتما بهتر از وضعيتى است كه در آن قرار دارد. با تصورات خيالى كه نمى‏توان تصميم گرفت. وانگهى، همه كمالات و پيشرفت‏ها كه در محاسبات عقل بشرى جا نمى‏گيرد. چه بسا كمال شما در اين باشد كه با بسيارى از خواسته‏هاى خود مقابله كنيد نه اينكه به آنها برسيد. آيا مى‏توان گفت: هر كس دارايى بيشترى دارد خوشبخت‏تر است؟ اگر از خدا دارايى مى‏خواهيم، ابتدا ظرفيت داشتن آن را از خدا طلب نماييم. اگر ظرفيت نداشته باشيم و خدا آن را به ما نداده باشد بدانيم دارايى ما عين فقر است و از دارايى سرابى بيش نيست. ما بايد از يك‏سو به وظايف خود عمل نماييم و از سوى ديگر، به دانايان وحى الهى تمسك كنيم تا آنچه را كه از پيامدش مطلع نيستيم، از طريق آنان آگاه گرديم. پس به سخن معصومان (ع)تكيه مى‏كنيم تا حتما خوشبخت شويم.

صفحات: 1· 2· 3· 4· 5· 6· 7· 8