حضرت طالوت و داوود (علیه السلام)
پس از وفات حضرت موسی(علیه السلام) «یوشع بن نون» زمام امور بنی اسرائیل را به دست گرفت و وارد سرزمین فلسطین شد، یوشع در فلسطین به اداره امور بنی اسرائیل پرداخت و میان آنها حکمرانی کرد تا از دنیا رفت و پس از اوحاکمانی روی کار آمدند ومیان مردم فرمانروایی کردند تا اینکه بزرگان آنها نزد «سموئیل» که مقام پیامبری وقضاوت را عهده دار بود، رفته و از او خواستند که برایشان پادشاهی برگزیند. «سموئیل» به بنی اسرائیل اطلاع داد که خداوند خواسته آنها را برآورده کرده است وطالوت (علیه السلام) را که از نوادگان بنیامین بود، به پادشاهی آنان برگزیده است؛ اما بنی اسرائیل نسبت به گزینش طالوت (علیه السلام) اعتراض کردند زیرا آنها معتقد بودند که پادشاهی بنی اسرائیل باید در فرزندان «یهودا» ونبوت درفرزندان «لاوی» باشد، ولی طالوت (علیه السلام) از نواده های بنیامین بود ودر حالی که طالوت (علیه السلام) ازمال وثروت بهره ای نداشت. سموئیل به اعتراض کنندگان پاسخ داد: که خداوند به امور مربوط به بندگانش آشناتر است و به هرکس که بخواهد ملک وپادشاهی عطا می کند و خداوند به طالوت (علیه السلام) علم ودانش ونیروی جسمانی داده است، که در جنگها ودربرابردشمنان ایستادگی کند. طالوت (علیه السلام) قوم خود را به سمت سپاه دشمن یعنی فلسطینیان که رهبری آنها را جالوت برعهده داشت، حرکت داد و خواست توان رزمی وصبروتحمل آنها رابسنجد، لذا آنها رابا نهرآبی امتحان کرد به این ترتیب که هرکس فقط یک مشت آب بنوشد، اما به جز عده ای کمی، بقیه از آن آب سیراب گشتند؛ بنابراین طالوت (علیه السلام) با همان سپاه کم برای نبرد با جالوت وسپاهش حرکت کردند. سرانجام در این نبرد جالوت توسط داوود کشته شد و خداوندپادشاهی و فرزانگی را به داوود (علیه السلام) عطا فرمود و آنچه را که می خواست به او آموخت و او را از جمله پیامبران مرسل قرار داد. حضرت داوود (علیه السلام) پس از این ماجرا رهسپار «حبرون» شهر الخلیل امروزی شد، در آنجا مردان یهودا او را به عنوان پادشاه انتخاب کردند، ولی سایر قوم بنی اسرائیل به اطاعت «اشبوشت» پسر طالوت (علیه السلام) در آمدند، بالاخره در نبردهایی که میان این دو صورت گرفت پسر طالوت (علیه السلام) کشته شد. داوود (علیه السلام) در حبرون به مدت 7سال ونیم بریهودا حکم فرمایی کرد و 33 سال در اورشلیم بر همه ی اسرائیلیان و یهودا پادشاهی کرد و قبل از مرگش فرزندش سلیمان(علیه السلام) را ولیعهد خود قرار داد.

صفحات: 1· 2· 3· 4· 5· 6· 7· 8· 9· 10· 11· 12· 13· 14· 15· 16· 17· 18· 19· 20