در گوشه ای از بازار تهران به پینه دوزی و پاره دوزی مشغول بود و از این راه امرار معاش می کرد.

نامش کریم و شهرتش محمودی و چون از سادات بود او را سید کریم می گفتند.

بزرگ مردی که از توسلات مداوم در هر صبح و شام به ساحت

حضرت اباعبدالله الحسین(ع) به مقامی بار یافته بود

که امام زمان (ع) به طور هفتگی برای او وعده دیدار قرار داده بود.

و اینک بنگرید یکی از تشرفات شورانگیز او را:

امام زمان روحی فداه به مغازه او تشرف آورده بود و در کنار سید کریم نشسته بود.

سید کریم نیز در حالی که محو گفتگو با آن حضرت بود

پاره کفشی را به دست گرفته و مشغول دوختن آن گشته بود.

در حین گفتگو حضرت به او فرمودند:

سید کریم! آیا کفش مرا هم تعمیر می کنی؟ و او بلافاصله از روی صداقت گفته بود:

« آقا جان! با کمال منت! به چشم! اما چون قول داده ام ابتداء این کفش را بدوزم»

دقایقی دیگر حضرت فرموده بودند:« آیا کفش ما را هم می دوزی؟»

و سید بلافاصله گفته بود: منت دارم اما پس از این کفش.

بار دیگر حضرت تقاضای خود را تکرار کرده بودند و سید کریم دیگر طاقت نیاورده بود.

برخاسته بود و مولا را در آغوش گرفته و پیشانی اش را بوسیده و گفته بود:

« من غلام و نوکر و خاک پای شمایم این همه مرا امتحان نکنید!

اگر یکبار دیگر تقاضای خود را بفرمایید و مرا شرمنده خود کنید

من هم مردم کوچه و بازار را خبردار می کنم که شما در مغازه من هستید»

و آنگاه حضرت او را دلداری داده و عمل او را در تعهد به قول و پیمان تأیید فرموده بودند.

به نقل از حضرت استاد شیخ کاظم صدیقی

طریق وصل : مجموعه رهنمودهای اخلاقی حضرت آیت الله مجتهدی تهرانی

نویسنده: آیت الله احمد مجتهدی تهرانی

تاریخ آخرین چاپ: 1389

قطع: رقعی

شمارگان: 5000

تعداد صفحات: 144

ناشر: صیام

دسته بندی:  اخلاق و تربیت اخلاق عملی

قیمت: 35000 ریال

معرفی کتاب

کتاب «طریق وصل» ؛ مجموعه رهنمودهای اخلاقی حضرت آیت الله مجتهدی تهرانی است .

قسمت هایی از کتاب:

• به گذشته ی خود فکر کنید

اگر انسان می خواهد فکر کند که این دنیا آخرش چیست، بهترین راه این است که به گذشته فکر کند. به این فکر کند که عمری که کرده است، در این مدت چه شده است؟ باقی عمرش هم همین خواهد بود دیگر! چرا غفلت می کنیم و غافلیم؟ چرا فکر مردن نیستیم.
ای که پنجاه رفت و در خوابی مگر این چند روزه دریابی
گاهی خودمان را نصیحت کنیم. به خود بگوییم که رفقای ما همه مرده اند، آنها که از ما قوی تر و پول دارتر بودند مردند، پس ما هم می میریم.
راجع به گذشته ی خود فکر کنیم که چه کردیم؟ بقیه اش هم همان خواهد بود. دل خود را به دنیا خوش نکنیم. به خود بگوییم قدیم تر که ما جوان و قوی بودیم، این همه گرفتاری داشتیم، بقیه ی عمر که بدتر است. دل خود را به چه چیز خوش کنیم؟

• گناه زیاد، سنگینی می آورد

گناه، انسان را سنگین می کند. رسول خدا(صلی الله علیه واله وسلم) در خطبه ی شعبانیه می فرماید: “گناهان، پشت شما را سنگین کرده است” ماه رمضان روزه بگیرید و عبادت کنید تا از این سنگینی بیرون بیایید.
دیدید بعضی ها می خواهند دو رکعت نماز صبح بخوانند، انگار یک کوه، پشت آنها افتاده، هر چه آنها را صدا می کنید، مثل اینکه بختک روی آنها افتاده است. اینها همه بر اثر گناهان زیاد است.

• خاک پای پدر و مادر باشید

مواظب باشید عاق والدین نشوید و پدر و مادر نفرینتان نکنند و بگویند:"خدایا من از این فرزندم نمی گذرم” یک وقت خیره خیره به پدر و مادرتان نگاه نکنید. حالا پدرتان سر شما داد زده است، نباید کاری کنی.
پدر حاج شیخ عباس قمی مفاتیح الجنان، پای منبر حاج شیخ غلامرضا نشسته بود. حاج شیخ غلامرضا داشت از روی کتابی که حاج شیخ عباس قمی نوشته بود، مسأله می گفت. پدر حاج شیخ عباس نمی دانست که این کتاب را پسرش نوشته و حاج شیخ عباس هم چیزی به او نگفته بود.

حاج شیخ عباس آمد در گوش پدرش چیزی بگوید، ناگهان پدرش جلوی مردم سر او داد زد که “بیا و بنشین ببین حاج شیخ غلامرضا چه می گوید؟ بیا و بنشین و بفهم!” حاج شیخ عباس قمی به پدرش گفت:"پدر جان! دعا کن بفهمم” نگفت این کتاب را من خودم نوشتم، نرفت به مادرش بگوید پدرم جلوی جمع آبروی مرا ریخت، خیره خیره به پدرش نگاه نکرد، فقط آهسته گفت: “پدر جان! دعا کن بفهمم”

حضرت آيت الله مجتهدي مي فرمايند :

وصيت نكن كه بعد از من چه ها بكنيد ، خودت انجام بده ، زيرا مردم گرفتار كار خودشان هستند و به وصيت نامه ات عمل نمي كنند.

اگر بر فرض تمام ورثه خوب باشند ، يك نااهل پيدا مي شود و بين آنها وسوسه مي كند و نمي گذارد به وصيت تو عمل كنند . اين كار براي خود من هم ، اتفاق افتاد و ما خودمان نتوانستيم به وصيت پدرمان عمل كنيم و در طول اين عمر دنيوي ما ديديم كه به وصيتها عمل نكردند

شخصي از دنيا رفت و يازده ورثه داشت ، به آنها گفتند به وصيت پدرتان عمل كنيد ، پدرتان در قبر مي سوزد ، در جواب گفتند ، آن يك نفر بسوزد بهتر از اين است كه ما يازده نفر بسوزيم .

شخص خيّري بود كه ، ماه رمضان ها سر كوچه مي ايستاد و هركس كه رد مي شد تعارف مي كرد و افطاري مي داد و در غير ماه رمضان تخم مرغ آب پز مي كرد و مي آورد در مسجد ، اين بچه هاي كوچك كه به مسجد مي آمدند يك تخم مرغ جلو آنها مي انداخت تا كم كم به خاطر تخم مرغ هم شده مسجدي بشوند .

يك سال شبهاي احياء بعضي نانوائيها ي تهران مجاني نان مي دادند زيرا يك نفر ، پول نانها را قبلا حساب كرده بود.

آيه الله العظمی حاج آقا حسين قمی رحمه الله عليه گاهی زيارت جامعه کبيره می خواندند و هديه می کردند به حضرت عزرائيل عليه السلام تا هنگام مرگ برايشان آسان بگيرد .

اينها کار خير است هر قدر کم باشد انجام بده و خودت را آماده کن .

بعضی افراد وقتی به مسافرت می روند چمدان را بسته و آماده حرکت هستند ، ما هم بايد برای مرگ اين طورآماده باشيم ، چمدان اعمال را بسته باشيم ، پاسپورت بهشت هم ولايت مولا امير المومنان علی عليه السلام است بايد همراه خود داشته باشيم نه اينکه فقط به اعمال خود دل ببنديم بدون ولايت و نه اينکه فقط با ولايت و دوستی و بدون اعمال صالحه (بلکه هر دو با هم )

آداب الطلاب ،ج1 ، ص403-398

گفت: که چیه هی شهید شهید، جانباز حانباز

بسه دیگه خسته شدیم

میخواستن نرن! کسی مجبورشون نکرده بود که!

همه دنیای ما شدند امثال اینا!

گفتم: چرا مجبورشون کرده بود!

گفت: کی؟

گفتم: همونی که تو نداریش و اصلا تو دایره لغات تو تعریف نشده!

گفت: من ندارم؟ چی رو؟

گفتم: غیرت

هر عقیده ای که داشته باشیم ولی باید بدانیم اینها سزاوار احترامند

احترام به این شقایق ها فقط دریای ناارام  دلما را به ساحل آرامش

می رساند،

فقط همین فکر نکنیم با یک صلوات منتی به سر آنها داریم… نه.. نه

منت را انها باید بذارند که با وجود اینهمه ارزش و وابستگی ها

برای اعتبار بخشیدن به من و تو رفتند

تا ما در برابر اینهمه نامرد ، بزرگ این جهان بمانیم

آنها شناسنامه های ما هستند باید مواظب هویت خود باشیم

اگر آنها را گم کنیم دیگر ارزش و هویت خود را نمی توانیم پیدا کنیم

شرف و غیرتمان فقط با وجود گلزار شهدا ی هر شهری معنا میشه

اینها ستاره های اسمان شب های بیقراری ما هستند

شب های سرگردانی و دلواپسی از افق های دوردست

اینها روشنایی روزهای اضطراب و تنش هستند

فقط یادمان باشد اینها برکتند.. برکت … برکت

بقلم فائزه

بسم رب الشهدا و الصديقين دلم را به آسمان ها مي سپارم تا نوشته هايش را به تو نشان دهد تا شايد دفتر قلبم را ورق بزني و گوشه اي از آن را بخواني پس برايت مي نويسم ،

از دل غريب خود برايت مي نويسم ، آري خيلي دلم مي خواست با تو بودم در ميان ابرها ، پيش خدا بودم نمي داني كه چقدر برايت دلتنگم، اشك هايم سرازير است

اي شهيدم، مي خواهم با تو صحبت كنم اما با چه زباني ؟!… با اين زبانم كه پر از گناه است؟نه نمي توانم! چگونه مي شود مهمان آسمان باشم و با زبان زميني خود صحبت كنم نمي دانم ، چه كنم ؟

پس با زبان كودكي ام برايت مي نويسم چرا كه به آسمان نزديك تر است وقتي كوچكتر بودم، مادرم هميشه از تو مي گفت ، از خوبي هايت، از نماز شب هايت، از وفاداري هايت و بالاخره از گذشت و ايثارت …

من از تو فقط همين ها را به يادگار دارم هر صبح تصوير تو را مي نگرم تا شايد تو هم به من نظري كني آيا الان هم  به ما سر می زنی مي آيي؟ حتما ، تو مي آيي . باور كن ، هر پنجشنبه عطر وجودت را حس مي كنم اما چرا نمي بينمت ؟ چرا صورت پر نورت را برايم نما يان نمي كني ؟

مي دانم ، اين تقصير چشم هاي من است. آن قدر گناه كرده ام كه اين گناهان چون پرده اي روي چشم ها يم شده اند و من تو را نمي بينم اي كاش دستم را مي گرفتي تا اين قدر احساس تنهايي نمي كردم .

اي شهيدم ، تو اينك در آسمان ها ماه مجلس شده اي عين ستاره ها چه زيبا مي درخشي خوش به حال آن شبي كه تو به آن نور مي دهي تو به آن آرامش مي دهي اي كاش من هم شب ها به جاي خفتن در زمين در آسمان ها بودم.

ای شهدا! هر لحظه بیادتان هستیم اما این گناهان نمی گذارد. کمکمان کنید…کمکمان کنید…

بقلم فائزه

از سلسله مباحث تفسر قرآن و امام شناسی جلسه اخلاق عمومی با حضور اساتید، طلاب و فارغ التحصیلان در حوزه علمیه فاطمیه دامغن برگزار گردید.

دراین مراسم خانم طیبه مهرابی، مدیر حوزه علمیه فاطمیه شهرستان دامغان،  با اشاره به آیات سوره مبارکه ملک به سه مبحث فرمانروایی، ربوبیت و نشانه های تدبیر خداوند در دنیا پرداخت.

وی قدرت خداوند در آرامش بخشیدن به مخلوقات را جلوه ای بارز از فرمانروایی خداوند عنوان کرد و افزود: همه برای یک زندگی همراه با آرامش و آسایش خلق شده اند اما خداوند به تعدد از انسان ها می خواهد که در آفرینش خود و دنیای پیرامون اندیشه کنند و بدانند اقوامی بودند که نعمات خدا را انکار کردند و به سبب همان مواهب طبیعی هلاک شدند.

ایشان  تصریح کردند: همه هستی قلمرو فرماندهی و تدبیر بی مانند الهی است و نظام حاکم بر طبیعت هر لحظه تحت امر او تغییر و تحول می یابد و این دگرگونی ها درس و آموزه های خداوندی برای انسان است که مغرور نشود و بر دنیا تکیه نکند. این مفهوم نمونه ای از خداشناسی برای بشری است که پروردگار رسولان بسیاری را برای هدایت او به سوی مبدأ هستی و شناخت نعمت های ظاهر و نهفته جهان خلقت مبعوث کرد.

استاد حوزه و دانشگاه اضافه کرد: انسانی که قرآن، پیامبر و ائمه را شاهد و ناظر رفتار و کردار خود بداند و مطابق با آموزه های اسلامی عمل کند بی شک مسیر تکامل معنوی و سعادت عقبی و قرب الی الله را به سلامت می پیماید و راه او صراط مستقیم مد نظر پروردگار است.

مدیر حوزه علمیه خواهران دامغان تأکید کرد: درک درست انسان از رابطه خود با معبود و ابزاری که خداوند در اختیار او قرار داده تا زندگی مادی و معنوی خود را تدبیر کند، بدون تردید خط بطلانی بر تفکرات رب النوعی و اصالت دادن به علوم بشری و توانایی های انسانی به عنوان ذات هستی خواهد بود

امشب دوباره اندوهی جانکاه قلب ها را می فشرد و چشم ها به خون می گریند.

امشب دوباره دفتر تاریخ داغی بزرگ را در سینه خود ثبت می کند

داغی که تا ابد سنگینی و عظمت ان بر تارک قلبمان می نشیند.

بقیع امشب میزبان مردی از تبار پاکان و از سلاله رسول مهربانی هاست،

رسولی که تنها رحمت و عطوفت را برای بشریت به همراه داشت،

اما تاریخ چه خوب پاسخ رسول را برای همیشه به یادگار گذاشتی؟

بقیع ای نهان خانه دردها و اندوه ها، چگونه مردی با انهمه گنجینه حلم و دانش و وقار را

در خود جای دادی؟

چگونه دریایی با آن وسعت از معرفت و بصیرت را در زمینی به آن حقارت جای دادی؟

آغوش بگشا! و جسم بی‏جانِ جان عالم را، در برگیر! آرام‏تر! که این پیکر مطهر،

زخم فراوان دیده است!

زخم کینه‏توزی دنیا! زخمِ نامردمی‏ها! زخم اسلام نمایان بی‏دین!

زخم نابرابری‏ها! شقاوت‏ها!

- صدای گریه می‏آید! … صدای ضجه فرشتگان!

بقیع، امشب دوباره، در خاک تو خورشیدی خواهد دمید و ستاره‏ای به آسمان خواهد شتافت!

بقلم فائزه

یکی از ابعاد شخصیت امام صادق علیه‌السلام، بعد علمی حضرت است. علما و دانشمندان در این زمینه مطالب فراوانی گفته‌اند و در برابر عظمت علمى آن حضرت سر تعظیم فرود آورد‌ه‌اند و برترى علمى ایشان را ‏ستوده‌اند.

1. «ابو حنیفه»، پیشواى مشهور فرقه حنفى، مى‌‏گفت: من دانشمندتر از جعفر بن محمد ندیده‌‏ام. (1)

نیز مى‏‌گفت: زمانى که «منصور» (دوانیقى) «جعفر بن محمد» را احضار کرده بود، مرا خواست و گفت: مردم شیفته جعفر بن محمد شده‏‌اند، براى محکوم ساختن او یک سرى مسائل مشکل را در نظر بگیر. من چهل مسئله مشکل آماده کردم. روزى منصور که در «حیره» بود، مرا احضار کرد. وقتى وارد مجلس وى شدم دیدم جعفر بن محمد در سمت راست او نشسته است وقتى چشمم به او افتاد آنچنان تحت تأثیر ابهت و عظمت او قرار گرفتم که چنین حالى از دیدن منصور به من دست نداد.

سلام کردم و با اشاره منصور نشستم. منصور رو به وى کرد و گفت: این ابو حنیفه است. او پاسخ داد: بلى مى‌‏شناسمش.

سپس منصور رو به من کرده گفت: اى ابو حنیفه! مسائل خود را با ابو عبدالله (جعفر بن محمد) در میان بگذار.

در این هنگام شروع به طرح مسائل کردم. هر مسئله‏‌اى مى‌‏پرسیدم، پاسخ مى‏‌داد: عقیده شما در این باره چنین و عقیده اهل مدینه چنان و عقیده ما چنین است.

در برخى از مسائل با نظر ما موافق، و در برخى دیگر با اهل مدینه موافق و گاهى، با هر دو مخالف بود.

بدین ترتیب چهل مسئله را مطرح کردم و همه را پاسخ گفت: ابو حنیفه به اینجا که رسید با اشاره به امام صادق (ع) گفت: دانشمندترین مردم، آگاهترین آنها به اختلاف مردم در فتاوا و مسائل فقهى است. (2)

2. «مالک بن انس»، یکی از پیشوایان چهارگانه اهل سنت و امام فرقه مالکى مى‌‌‏گفت: مدتى نزد جعفر بن محمد رفت و آمد مى‌‏کردم، او را همواره در یکى از سه حالت دیدم: یا نماز مى‌‏خواند یا روزه بود و یا قرآن تلاوت مى‏‌کرد، و هرگز او را ندیدم که بدون وضو حدیث نقل کند (3) در علم و عبادت و پرهیزگارى، برتر از جعفر بن محمد هیچ چشمى ندیده و هیچ گوشى نشنیده و به قلب هیچ بشرى خطور نکرده است. (4)

عبارت شهید استاد مطهری درباره اظهارات مالک نسبت به امام صادق(ع)

استاد شهید مرتضی مطهری درباره اظهارات مالک درباره امام صادق (ع) می‌گوید: مالک بن انس … مى‏گوید: من مى‌‏رفتم نزد جعفربن محمد «وَ کانَ کثیرَالتبسُّمِ» و خیلى زیاد تبسم داشت، یعنى به اصطلاح خوشرو بود و عبوس نبود و بیشتر متبسم بود؛ و از آدابش این بود که وقتى اسم پیغمبر را در حضورش مى‏‌بردیم رنگش تغییر مى‌‏کرد (یعنى آنچنان نام پیغمبر به هیجانش مى‌‏آورد که رنگش تغییر مى‌‏کرد).

من زمانى با او آمد و شد داشتم. بعد، از عبادت امام صادق نقل مى‌‏کند که چقدر این مرد عبادت مى‌‏کرد و عابد و متقى بود.

آن داستان معروف را همین مالک نقل کرده که مى‌‏گوید در یک سفر با امام با هم به مکه مشرف مى‏‌شدیم، از مدینه خارج شدیم و به مسجد الشجره رسیدیم، لباس احرام پوشیده بودیم و مى‌‏خواستیم لبّیک بگوییم و رسماً مُحرم شویم. همان‌‏طور سواره داشتیم محرم مى‌‏شدیم، ما همه لبّیک گفتیم، من نگاه کردم دیدم امام مى‌‏خواهد لبّیک بگوید امّا چنان رنگش متغیر شده و آنچنان مى‏‌لرزد که نزدیک است از روى مرکبش‏ به روى زمین بیفتد، از خوف خدا. من نزدیک شدم و عرض کردم: یا ابْنَ رسولِ اللَّه! بالاخره بفرمایید، چاره‏‌اى نیست، باید گفت. به من گفت: من چه بگویم؟! به کى بگویم لبّیک؟! اگر در جواب من گفته شود: «لالبّیک» آن وقت من چه کنم؟!

این روایتى است که مرحوم آقا شیخ عباس قمى و دیگران در کتابهایشان نقل مى‌‏کنند، و همه نقل کرده‌‏اند. راوى این روایت چنانکه گفتیم مالک بن انس امام اهل تسنن است.

همین مالک مى‌‏گوید: «ما رَأَتْ عَیْنٌ وَلا سَمِعَتْ اذُنٌ وَ لا خَطَرَ عَلى‏ قَلْبِ بَشَرٍ افْضَلُ مِنْ جَعْفَرِبْنِ مُحَمَّدٍ» چشمى ندیده و گوشى نشنیده و به قلب بشر خطور نکرده مردى بافضیلت‌‏تر از جعفربن محمد. (5)

3. شیخ مفید مى‌‏نویسد: به قدرى علوم از آن حضرت نقل شده که زبانزد مردم گشته و آوازه آن همه جا پخش شده است و از هیچ یک از افراد خاندان او، به اندازه او علم و دانش نقل نشده است. (6)

ادامه »

نویسنده:  آیت الله شیخ محمدتقی شوشتری

تعداد صفحات:  173

فایل:  PDF کتاب

حجم فایل : 2.63 Mb

قضاوت های حضرت علی(ع)

توضیحاتی از کتاب

امام علی (ع) ملقب به امیرالمؤمنین در بین مسلمانان می باشد ایشان زاده ۱۳ رجب ۲۴ پیش از هجرت مصادف با ۱۷ مهر ۲۲ سال پیش از مبدا خورشیدی و درگذشته ۲۱ رمضان ۴۰ هجری قمری برابر ۸ بهمن ۳۹ خورشیدی است.

حضرت علی (ع) در دوران خلافت سه خلیفهٔ اول در جنگ‌ها شرکت نمی‌کرد و جز در انتخاب خلیفهٔ سوم فعالیت سیاسی نداشت. البته هر گاه خلفای سه گانه می‌خواستند، در امور دینی، قضایی و سیاسی به آنها مشورت می‌داد.

برای دانلود کتاب اینجا را کلیک کنید

فصل اول: دوران نوجوانی و جوانی
فصل دوم: در خانه
فصل سوم: شمع محفل خویشاوندان
فصل چهارم: دوران مبارزه
فصل پنجم: دوران زندان
فصل ششم: دوران تدریس
فصل هفتم: ویژگی های فردی و اخلاقی
فصل هشتم: آیینه سادگی ها
فصل نهم: از مردم، با مردم، برای مردم
فصل دهم: دوران درخشان
فصل یازدهم: مواضع فکری و دیدگاه ها
فصل دوازدهم: ضمایم

كتاب سیره شهید رجایی تالیف آقای غلامعلی رجایی توسط سازمان چاپ و انتشارات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در سال 1385 در 804 صفحه منتشر شده است.
این کتاب در 12 فصل از خاطرات زندگی شهید رجایی تهیه شده که حاصل بیش از یک صد مصاحبه با کسانی است که با او انس و الفتی دیرینه داشته اند. بسیاری از این خاطرات برای نخستین بار منتشر شده است. از میان نوشته های این اثر به راحتی می توان به شناخت نسبی لازم از شخصیت فردی و اجتماعی شهید رجایی دست یافت.

فصل اول: دوران نوجوانی و جوانی
از همان دوران کودکی روح تعبد و بندگی در وجود شهید رجایی نمایان بود. مکبر مسجد، نوحه خوانی، مناجات های شبانه، دوری از بازی های نا مشروع، توجه به حجاب اطرافیان، احساس مسئولیت نسبت به دیگران، دوری از مال دنیا همه از ویژگی های بارز این نوجوان قزوینی بود. ایشان در سه سالگی پدر خود را از دست دادند و در زیر سایه مادر و برادر بزرگوارشان پرورش یافتند. و برای این دو احترام زیادی قائل بودند و معمولاً کاری بر خلاف میل آنها انجام نمی داد.

فصل دوم: در خانه
شهید رجایی در امر ازدواج و انتخاب همسر بسیار حساس بودند و با استمداد از ائمه ع به این کار تن دادند. همسر ایشان خوشبختانه به روایت برخی از نزدیکان چه در انجام مسئولیت ها و چه نسبت به اموری که بر عهده ایشان بود، نسخه دوم شهید رجایی بودند. از خصوصیات ایشان این بود که در امورخانه و تربیت فرزندان همکاری می کردند و معمولاً عصبانیت خود را بروز نمی دادند. به حقوق خانواده کاملاً آشنا بود و تمام تلاش خود را در حفظ این حقوق صرف می کرد. برنامه روزانه ایشان منظم بود و از همان نماز صبح آغاز می شد، در بیدار کردن دیگران برای نماز اجباری قائل نبود و با شیوه های خاص خود اطرافیان را به نماز دعوت می کرد. خیلی آرام و کم غذا می خورد و معمولاً غذاهایی که بدن به آنها احتیاج داشت مصرف می کرد. به همسایه ها احترام می گذاشت، مثل کوه استوار بود، در برخورد با دیگران تواضع داشت و در سلام کردن به بچه ها سبقت می گرفت.

فصل سوم: شمع محفل خویشاوندان
به صله ارحام، حتی زمانی که نخست وزیر بود و وقت آزاد کمی در اختیار داشت بسیار اهمیت می داد. به مادر و برادرشان که بعد از پدر لطف زیادی در حق ایشان کردند؛ احترام خاصی قائل بودند. معمولاً سر زده به خانه آشنایان می‌رفت و از غذای معمولی همان خانواده صرف می کرد و اگر کسی چیزی به غذا اضافه می کرد از آن نمی خورد. در روابط خود بسیار حساس بود اما هرگز ارتباط خود را با کسی قطع نمی کرد، بلکه سعی می کرد از این طریق نزدیکان را راهنمایی کند. از جلوه های نظم ایشان حضور در جلسه فامیلی بود که به سفارش ایشان تشکیل شده بود و همیشه سر وقت در این جلسات شرکت می کرد. در این جلسات، شهید از همه نظر سنجی می کرد و از اوضاع و احوال آنها می‌پرسید و از این طریق از حال آنها با خبر می شد. با وجود این که معلم بود و حقوق کمی داشت، بارها از همین مقدار به دیگران قرض می داد. در راهنمایی های خود منطق و استدلال هایی داشت که همه را متقاعد می‌کرد. با رفتاری که داشت روح ایثار و از خود گذشتگی را به دیگران منتقل می کرد. با وجودی که اهل تظاهر نبود ولی محبت خود را به اطرافیان ابراز می کرد.

فصل چهارم: دوران مبارزه
شهید رجایی، یک مبارز واقعی بود و در خانه نیز یک سری فعالیت های مخفیانه بر علیه رژیم انجام می داد. ایشان فرد بی باکی بودند و با وجود این که مدتی سرباز نظام بودند در جلسات فداییان اسلام شرکت می کرد. بسیار رازدار بود و در روابط خود با دیگران این اصل را رعایت می کرد. به خصوص در جریان فعالیت های سیاسی ای که انجام می داد. به خاطر فعالیت های سیاسی که داشتند بیشتر مواقع در خانه تلفن را خودشان بر می داشتند و در را خودشان باز می کردند تا از این طریق حتی همسرشان از برخی از فعالیت های ایشان مطلع نشود. در اداره برخی تشکیلات، نقش محوری داشت ولی به ندرت اطرافیان از این امر آگاه می شدند. در تبلیغ و رساندن پیام امام بسیار مجدانه تلاش می کردند و و با جرأت اعلامیه ها را به دست مردم می رساندند. در جلسه‌های حسینيه ارشاد شرکت می کردند و آن محل را سنگر بچه مسلمان ها خطاب می کرد. در دفعات مکرری که توسط ساواک دستگیرشد تمام اطلاعات خود را از بین می برد و با وجود شکنجه های بسیار هیچ گونه اطلاعاتی در اختیار ساواک قرار نمی داد. شهید رجایی در مدرسه رفاه نیز فعالیت زیادی کردند و چون تعداد زیادی از افراد مسئول مدرسه رفاه به زندان افتاده بودند ایشان نیز همیشه مورد سوء ظن ساواک بود. شهید رجایی در استقرار امام خمینی(ره) در مدرسه رفاه نقش اساسی داشتند، ولی به خاطر مسائل امنیتی بسیاری از نزدیکان وی از این امر اطلاع نداشتند. شهید رجایی بدون تکبر به هر کاری دست می زد و با وجود مسئولیت های بزرگی که داشتند بزرگی و کوچکی کار برایشان اصلاً مطرح نبود. ایشان هیچ گاه حقیقت را فدای مصلحت نمی کرد و با توکل بر خدا به دیگران امید می داد. جرأت و شجاعت نیز در تصمیم گیری ها و رفتار شهید بسیار مشهود بود. ایشان در جریان دستگیری ساواک با وجودی که از آنها آسیب بسیار دیده بود بسیار رئوف برخورد کرد و بد رفتاری با آنها را مثل برابر بودن با رژیم به حساب می آورد.

ادامه »

سوره: ضحي

تعداد آیات:11

معنی عنوان سوره: نور و روشنايي، برآمدن آفتاب

محتوای سوره:

بعد از دو سوگند به پيامبر (ص) بشارت مي دهد كه خدا هرگز تو را رها نساخته است.

(از آنجاييكه پيامبر اسلام (ص) بر اثر تأخير و انقطاع موقت وحي ناراحت بود و زبان دشمنان نيز براي بهانه جويي و عيب جويي باز شده بود اين آيات همچون باران رحمتي در جهت تقويت روحي و تأييد پيامبر اكرم (ص) نازل شد.)

نويد عطاي خدا به پيامبر (ص) كه پيامبر (ص) را خشنود كرد. يادآوري حمايت و ياري خدا به پيامبر (ص) كه در لحظات سخت زندگي اش چگونه او را مشمول رحمت خود قرار داده است. دستور مهرباني با يتيمان و مستمندان و بازگو نمودن نعمت به پيامبر (ص) (به شكرانه آن همه نعمت).

فضیلت تلاوت سوره:

پيامبر اسلام (ص) فرمود: «هر كس سوره ضحي را تلاوت كند از كساني خواهد بود كه خدا از آنها راضي مي شود و شايسته است كه محمد (ص) براي او شفاعت كند و …»

بر اساس روایات اسلامی هر قدر که نماز اول وقت به تأخیر بیفتد، از فضیلت آن کاسته می‌شود. اما این تأکید بر ادای فریضه نماز در اول وقت به چه دلیل است؟

علت فضیلت و ثواب نماز اول وقت

از جمله دلایل ثواب و فضائل نماز اول وقت، می توان به تصریح و تأکید قرآن بر محافظت از نماز (حافظوا علی الصلوات والصلوة الوسطی، بقره، آیه 238) اشاره نمود که توصیه ای، علاوه بر دستور، به برپا داشتن آن است. (وَ أَقِیمُواْ الصَّلاَةَ وَآتُواْ الزَّكَاةَ وَارْكَعُواْ مَعَ الرَّاكِعِینَ، بقره، آیه 43)

روشن است که محافظت از نماز تنها از یک بُعد و جهت مقصود نبوده بلکه از جمیع جهات، مورد نظر آن است و یکی از آن جهات، رعایت وقت و اهتمام به اول وقت است که نشان از ارزش و اهمیت دادن به امر الهی می باشد و این امر، جدای از این حقیقت است که در خود وقت و زمان، حکمت ها و اسراری نهفته که قرار گرفتن در آن زمان و دقت در رعایت آن، می تواند مبدأ و تحقق بخشِ آثار فراوان و وصف ناپذیری در زندگی آدمی باشد.

بعلاوه اگر عمل به وظایف و تکالیف دینی، خصوصاً تکالیفی (همچون نماز و روزه و …) که مقید به زمان خاصی هستند، دلیل بر ترجیح و برتری عاملِ آن نداشت و مکلف می توانست، در هر زمان و به میل خود آنها را بجای آورد، خداوند در قرآن از تعابیری نظیر؛ سابقوا الی مغفرة من ربکم …، والسابقون السابقون اولئک المقربون و … استفاده نمی کرد. پس سبقت گرفتن و قرار دادن درجه مقربون، برای سبقت گیرندگان در قرآن، در عوضِ انجام تکالیف و وظایف الهی در اول وقت آن و پیشی گرفتن از دیگران، گواهی دیگر بر ارزش و فضیلت نماز اول وقت است.

همچنین در کلام معصومان (علیهم السلام) نیز به فضیلت اول وقت تأکید و تصریح بسیاری شده است .

آثار و فوائد خواندن نماز اول وقت

امام صادق(علیه السلام) در این باره می‌فرمایند: «الصلوةُ تستحبُّ فی اَوَّلِ الأَوقاتِ»، خواندن نماز در اول وقت و در اولین فرصت، کاری مستحب و پاداش افزاست. (بحارالانوار، ج 80، ص 13) همچنین از آن حضرت نقل شده که نماز اول وقت، «خشنودی کردگار» را به همراه دارد.

برآورده شدن خواسته‌ها از دیگر اثرات و برکات خواندن نماز اول وقت است، چنانچه حضرت عبدالعظیم حسنی از امام حسن عسکری(علیه السلام) روایت می‌کند که فرمود: «خداوند متعال با حضرت موسی(علیه السلام) تکلم کرد، حضرت موسی(علیه السلام) فرمود: خدای من! کسی که نمازها را در وقتش به جای آورد چه پاداشی دارد؟ خداوند فرمود: حاجت و درخواستش را به او عطا می‌کنم و بهشتم را برایش مباح می‌گردانم.» (بحارالانوار، جلد82، صفحه 204)

پیامبر اعظم(صلی الله علیه و آله) در حدیثی برطرف شدن گرفتاری و ناراحتی را به اقامه‌کنندگان نماز اول وقت نوید می‌دهند و می‌فرمایند: «بنده‌ای نیست که به وقت‌های نماز و جاهای خورشید اهمیت بدهد، مگر این که من سه چیز را برای او ضمانت می‌کنم: برطرف شدن گرفتاری‌ها و ناراحتی‌ها، آسایش و خوشی به هنگام مردن و نجات از آتش.» (سفینة البحار، جلد 2، صفحه 42)

درست است که اگر نمازگزار، نماز خود را در آخر وقت هم بخواند انجام وظیفه کرده است، اما از آنجا که کار، مربوط به پروردگار و بر کارهای دیگر مقدم است، چنانچه آن را بدون عذر به عقب بیندازد، مسئول است و باید پاسخگو باشد.

راه حلی برای خواندن نماز اول وقت

علم به تأثیر عبادات

شرط اصلی در اهمیت دادن به مسائل دینی، آگاهی و علم داشتن از تأثیراتی است كه با رعایت این آموزه ها حاصل می شود. انسان موجودی است كه در راه رسیدن به هدف از هیچ كوششی دریغ نمی كند مخصوصا اگر یقین داشته باشد و بداند كه این هدف سعادت دنیوی و اخرویش را تأمین می كند، حاضر است برای رسیدن به آن از جانش نیز بگذرد.

این علم و یقین به تأثیرات آموزه های دینی از دو راه قابل كسب می باشد: راه اولی كه انسان می تواند به یقین برسد، راه مطالعه، تحقیق و تفكر در منابع دینی اعم از قرآن و روایات می باشد كه كسب علم از این طریق را علم حصولی گویند.

راه دوم كه به علم حضوری معنا شده است، رسیدن به علم و یقین از راه عبادت و بندگی است. یعنی هرچه علم انسان نسبت به اهمیت كاری كه انجام می دهد بیشتر باشد، از ذوق و اشتیاق بیشتری برای انجام آن برخوردار است و هرچه عباداتش را با نظم و اخلاص و تواضع بیشتری انجام دهد، تأثیرات آن را بیشتر مشاهده كرده و در نتیجه در انجام آن از ذوق و اشتیاق بیشتری برخوردار است.

انسان زمانی كه بیمار می شود، برای رسیدن به بهبودی، تمامی دستورات پزشك را مو به مو عمل می كند و داروهای تلخ و بد مزّه ای را كه هیچگاه حاضر به خوردنشان نبود، به راحتی می خورد، چرا كه - یقین - دارد راه علاج بیماری و حاصل شدن بهبودی خوردن داروی تلخ و بد مزّه است. یقین و علم به این موضوع، داروی تلخ را شیرین می كند. علم به تأثیرات عبادات بالاخصّ نماز اول وقت نه تنها ذوق و اشتیاق انسان را در انجام آنها بیشتر می كند بلكه سختیها و دشواریهای مسیر را نیز هموار می كند.

ادامه »

حضرت آیت‏اللَّه میرزا محمدتقی گلشن حائری شیرازی، حدود سال 1232 هجری شمسی برابر با 1270 هجری قمری در شیراز و در خاندانی صالح به دنیا آمد.

وی فرزند عارف کامل، حاج میرزا محب علی بن میرزامحمد علی گلشن شیرازی، از فحول علمای امامیه در قرن چهاردهم بود که پس از طی دوران کودکی، به همراه پدر راهی کربلا شد و پس از اتمام مقدمات و سطوح، در درس میرزای بزرگ شیرازی در سامرا، شرکت کرد. پس از چندی در شمار فاضل‏ترین شاگردان میرزای بزرگ قرار گرفت و خود نیز به تدریس پرداخت.

حضرت آیت‌الله حائری شیرازی، عـالـمی بود عامل، فاضل، کامل، متقی و از شاگردان نام‌آور فاضل اردکانی و حاج میرزا مـحـمدحسن شیرازی که پس از وفات استاد معظم خود، میرزای شیرازی اول، در سامرا متصدی اداره حوزه علمیه سامرا و تدریس آن شد.

پس از رحلت میرزای شیرازی، جمع زیادی از شاگردان وی، جذب حوزه درسی حضرت آیت‏اللَّه حائری شیرازی، این عالم مجاهد و مرجع استکبارستیز شدند و در همین ایام بود که به میرزای دوم شهرت یافت.

در این میان، شاگردان فاضلی در مکتب تدریسی وی همچون حضرات آیات شیخ عبدالکریم حائری یزدی، شیخ آقابزرگ تهرانی، سیدجمال الدین گلپایگانی، سید شهاب‏الدین مرعشی نجفی، محمدعلی شاه آبادی و محمدجواد بلاغی نجفی پرورش یافتند که به اصـحـاب سـامرا معروف‌اند.

میرزای شیرازی دارای تألیفات و آثار قلمی متعددی است که از آن جمله می‌توان به شرح مکاسب شیخ مرتضی انصاری چاپ تهران، شرح منظومه رضائیه تألیف سید صدر الدین عاملی، القصائد الفاخره فی مدح العتره الطاهره و رساله عملیه که بعدها مورد تحشیه برخی از فقها واقع شده است، اشاره کرد.

اواخر عمر میرزای دوم، با اشغال عراق توسط استعمارگران انگلیسی مواجه شد و وی به عنوان یکی از مشهورترین چهره‏های ‏شناخته شده در علم، تقوی، غیرت و شهامت دینی، پرچمدار و رهبر انقلاب مسلمانان علیه اشغالگران انگلیس بود.

همزمان با تجاوز انگلیسی‏ها به جنوب عراق، میرزای شیرازی با فتوای معروف خود، همگان را به قیام علیه نیروهای انگلیسی دعوت کرد و انقلاب معروف به 1920 در عراق شکل گرفت.

پس از مدتی، انگلیس می‏خواست فردی مسیحی را بر عراق حاکم سازد که این امر با مخالفت میرزای شیرازی دوم و علمای دیگر مواجه شد. میرزا، به خوبی می‌دانست که هدف دولت انگلیس از درخواست پذیرش نماینده دولت بریتانیا به عنوان رییس حکومت عراق تسلط بر کشورهای اسلامی است.

صدور فتوای میرزا بار دیگر لرزه بر ارکان حکومت استعمار پیر افکند و دولت انگلیس را به عقب‏نشینی از مواضع خود وادار کرد، چرا که حضور این عالم مجاهد و فقیه آگاه برای انگلیس بسیار خطرناک بود، از این رو، تصمیم گرفتند که او را به هر نحو ممکن از میان بردارند.

وی با دسیسه یکی از عمّال انگلیسی‏ها طبق برخی گفته‌ها، مسموم شد و در ششم شهریور 1299 هجری شمسی برابر با سیزدهم ذی‏حجه 1338 هجری قمری در 68 سالگی به لقاءاللَّه پیوست و پیکر این عالم ربانی پس از تشییعی با شکوه در صحن مطهر امام حسین(ع) به خاک سپرده شد.

۵۰۰ تا ۱۳۰۰ نفر در حملات شیمیایی کشته شدند.

تصاویر، بچه های معصومی رو نشون میده که براثر این حملات کشته شده اند و جنازه هاشون ردیف به ردیف کنار هم قرار گرفته اند.

شورای امنیت ملی خواستار روشن شدن این حملات شده.

جامعه جهانی طبق معمول این رفتارها رو محکوم کرده و تو در این بازی کثیف فقط به بچه های معصومی فکر می کنی

در بازی و جنگ قدرت دنیای بزرگسالان قربانیان بی دفاعی هستند که حتی مجال انتخاب سبک و محل زندگی خودشون رو هم نداشتند.

با دیدن این بچه ها به یاده این جمله از آلبر کامو می افتی که می گه:

امروز خم شدم. و در گوش بچه ای که مرده به دنیا آمد. آرام گفتم: چیزی را از دست ندادی…

دختری که از این حمله شیمیایی جان سالم به در برده اما هنوز در شوک وقوع آن است

بر تابوتم عكس امام را بزنيد

و در كنار آن، عكس كوچك خودم را بزنيد تا مردم بدانند كه شهيد،

پيرو وفادار ولايت فقيه بوده،

بر تابوتم يك جلد قرآن بگذاريد تا مردم بدانند كه هدف من خدا و قرآن بوده

و نه هيچ چيز ديگر.

بر جنازه‌ام گريه نكنيد، يا اگر مي‌كنيد، صدايتان را بلند نكنيد

كه شهيد شدن گريه ندارد. شكست اسلام گريه دارد.

و بهوش باشيد كه خداي ناكرده اسلام شكست نخورد كه روح مرا آزار مي‌دهد.

از براي من تبليغ نكنيد. از شهادت من فقط براي اسلام تبليغ كنيد.

** فرازی از وصیت‌نامه شهید حميدرضا مشكين‌آرا **

نویسنده حسین انصاریان                                                                             

تعداد صفحات 22

ناشر: دارالعرفان

سال انتشار: 1383

حجم فایل : 170 Kb

عناوین مورد بحث در کتاب:

وابستگی در دنیا و آخرت

نقش دنیا در آبادی آخرت

حال گنهکاران جهنمی

نمونه پاکان

یوسف اسوه پاکی

هزینه بهشتی شدن

گذشت از جان برای حفظ دین

و …

برای دانلود کتاب اینجا را کلیک کنید.

امیرالمومنین علیه السلام فرمودند:

ان القرآن ظاهره انیق و باطنه عمیق لا تفنی عجائبه

و لا تنقضی غرائبه و لاتکشف الظلمات الا به؛

براستی که قرآن ظاهرش زیباست

و باطنش عمیق، عجایبش پایان ندارد، اسرار نهفته آن پایان نمی پذیرد

و تاریکی های جهل جز بوسیله آن رفع نخواهد شد.

نهح البلاغه - خطبه 18

نهج البلاغه،بخشی از نامه45

اى دنيا از من دور شو ، افسارت را به پشتت افكندم .

من خود را از چنگالهايت رها كردم و از دامهايت بيرون افكندم و از آن پرتگاهها كه بر سر راه من كنده اى اجتناب كرده ام .

آن گردن فرازانى كه با دليري هايت فريفتى ، اكنون كجايند ؟

آن مردمى ، كه به زرق و برقهايت مفتون ساختى ، چه شدند ؟

آرى همه در گور خفته اند .

به خدا سوگند ، اگر تو موجودى مجسم بودى و پيكرى محسوس ، به خاطر آن گروه از بندگان خدا كه به سراب آرزوها فريفته اى

و آنها را در گودالهايى كه بر سر راهشان تعبيه كرده اى ، سرنگون ساخته اى

و پادشاهانى كه به ورطه نابودى سپرده اى و به آبشخور بلا آنجا كه هيچكس را از آن بازگشتنى نيست كشيده اى ،

بى هيچ ترديدى حدود الهى را بر تو جارى مىكردم .

افسوسا كه هر كس بر لغزشگاه تو پاى نهاد ، سرنگون شد و هركس كشتى بر گرداب تو راند ، غرقه گشت و هر كه از چنبر تو سر بيرون كشيد ، پيروز شد .

همیشه چه با اعتقاد قلبی چه با لقلقه زبان می گوییم: خدایا شکرت، خدایا چقدر بزرگی

اما کافیه یک دقیقه در گوشه ای دنج و ساکت سرمان را روی زانوهایمان گذاشته و فکر کنیم راستی راستی خدا خیلی بزرگه،

نه فقط بزرگ که خیلی با صفاست یا به قول امروزی ها خیلی با مرامه، صفات عشقه اوس کریم.

همان خدایی که خیلی وقتها به جای اینکه مچمان را بگیرد، دستمان را گرفته،

بجای اینکه با این همه معصیت در خانه اش را به روی ما ببندد، باز ما را صدا زده که صد بار اگر توبه شکستی بازای…

با آن همه رسوایی که نمودم باز رسوایم نکرد و دوباره صدایم زد که ادعونی استجب لک ..

با آن همه درهایی که غیر خانه او را کوبیدم باز با نوایی آرام دلداریم داد که بازگرد شاید راه را اشتباه رفته ای راه آستان من این است اهدنا الصراط المستقیم …

با ان همه مشکلات زندگی که از همه کمک خواستم الا از متعال هستی بخش باز به من آرام الهام کرد که پاک کن تمام مشکلات در دست اوست

خدایا در عجبم از این همه معرفت و بزرگی و صفا …

بقلم فائزه