این حق در قانون اساسی جمهوری اسلامی نیز از آموزش ابتدایی تا عالی‌ترین مراحل دانشگاهی به عهده دولت نهاده شده است.
4. تربیت و پرورش: «و تأدیبکم کیما تعلموا». بعد از آموزش، پرورش لازم است؛ یعنی مهیا نمودن زمینه‌های رشد فکری و فرهنگی مردم.
البته، ممکن است، جمله دوم(تربیت و پرورش) تأکید جمله اول ‎باشد و در حقیقت آنها را در عبارتی چون «آموزش و پرورش» جمع نمود.
حق حکومت بر مردم
«وَ أَمَّا حَقِّی عَلَیْکُمْ فَالْوَفَاءُ بِالْبَیْعَةِ وَ النَّصِیحَةُ فِی الْمَشْهَدِ وَ الْمَغِیبِ وَ الْإِجَابَةُ حِینَ أَدْعُوکُمْ وَ الطَّاعَةُ حِینَ آمُرُکُم».
1. پای‌بندی به بیعت: «فَالْوَفَاءُ بِالْبَیْعَةِ». یعنی مردم موظف‌اند به آن بیعتی که با امام و زمام‌دار کرده‌‌اند، وفادار باشند.
2. خیر خواهی امام: «وَ النَّصِیحَةُ فِی الْمَشْهَدِ وَ الْمَغِیبِ». امام را در پیشبرد اهداف یاری نمایند و از او دفاع نمایند.
3. حضور در صحنه: «وَ الْإِجَابَةُ حِینَ أَدْعُوکُمْ». در مقام دفاع از حکومت و جامعه اسلامی در برابر تجاوز بیگانگان در حمایت از امام حاضر شوند. به هنگامى که آنان را براى جهاد فرا می‌خواند بسیج شوند؛ زیرا در غیر این صورت دشمن بر آنها مسلط شده و در نهایت منافع بزرگى را از دست می‌دهند.
4. اجابت دعوت: «وَ الطَّاعَةُ حِینَ آمُرُکُم‏». در جاهایی که حضور مردم ضروری باید حضور یابند؛ یعنی حقّ امام بر مردم، اطاعت و فرمان‌بردارى است به هنگامى که دستورى صادر می‌کند، روشن است که نظام امور بدون اطاعت از فرمان رهبر استوار نمی‌شود.[2]
آنچه تا این‌جا گفته شد برخی از حقوقی بود که به صراحت در یکی از سخنان امام علی(ع) بیان شد، اما این بدان معنا نیست که مردم از دیگر حقوق طبیعی و شهروندی برخوردار نیستد و تمام حقوق مردم در همین چهار حق خلاصه می‌شود، آن هم به بهای پرداخت حقوق دیگر! لذا از باب نمونه مواردی دیگر از حقوق مردم را در سخن و زندگی آن‌حضرت بازگو می‌کنیم.
1. آزادی بیان: «فلا تکلّمونی بما تکلم به الجبابرة»؛[3] و بدان سان که رسم سخن گفتن با جباران تاریخ است، با من سخن مگویید. یعنی در برابر من آزادانه حرف‌‌‌هایتان بزنید. بدون هیچ ترس و هراسی مطالب و خواسته‌‌های خود را مطرح کنید. من کسی نیستم که از سخن حق واهمه داشته باشم. این سخن صراحت کامل در آزادی بیان نزد امام علی(ع) دارد.

صفحات: 1· 2· 3· 4· 5· 6· 7