آيت الله محمد علي شاه آبادي(ره) در سال ۱۲۹۲ق. (1)در منزل آیه الله میرزا محمد جواد اصفهانی حسین آبادی (بیدآبادی) کودکی دیده به جهان گشود . آیة الله بیدآبادی خود فقیهی ژرف‌اندیش و وارسته و صاحب کرامت بود که در تربیت فرزندانش همت و توجه فوق‌العاده‌ای داشت.

میرزا محمد علی شاه آبادی مقدمات علوم حوزوی را درنزد پدر بزرگوارش در اصفهان آموخت، و به فراگیری دیگر علوم از محضر عالمان نامدار همچون مرحوم میرزامحمد هاشم چهار سوقی (صاحب المبانی الاصول) و برادر بزرگ خود آقا شیخ احمد مجتهد بهره برد و پس از آن راهی تهران شد، و در درس میرزا حسن آشتیانی (صاحب بحر الفوائد) درس فقه و اصول را آموخت و از محضر استاد میرزا هاشم گیلانی فلسفه و از میرزا ابوالحسن جلوه، عرفان را فرا گرفت.
وی در سال ۱۳۱۰ق. در سن هجده سالگی درجه اجتهادش را از علمای قم دریافت کرد. (2)
آیة الله شاه آبادی یکی از شش نفری است که از میرزای شیرازی گواهی اجتهاد دریافت کرد، چنانکه آیات عظام شیخ الشریعه اصفهانی، سید اسماعیل صدر، شریانی، میرزا خلیل تهرانی هم به عارف کامل شاه آبادی گواهی اجتهاد داده‌اند. (3)

یکی از افرادی که از محضر این عالم بزرگ کسب فیض نموده و در کلاس عرفان و سیر و سلوک از انفاس قدسیش بهره برد امام (رحمة‌الله‌علیه) بود، امام (رحمة‌الله‌علیه) شیفته مرحوم شاه آبادی بودند و مکرر در صحبت‌های خود و نیز در بسیاری از آثارش مانند مصباح الهدایه اربعین تعلیقه بر نصوص و تعلیقه بر مصباح الانس، (4)
از ایشان یاد می‌کردند، حضرت امام در بیان خصوصیات وی می‌فرمود؛ مرحوم آیت‌الله شاه آبادی یک فقیه و یک عارف کامل و یک مبارزه به تمام معناست. (5)

آقای شاه آبادی از سال ۱۳۴۷ تا ۱۳۵۴ق. یعنی هفت سال در قم بودند و امام خمینی (رحمة‌الله‌علیه) در این مدت کتاب‌های عرفانی فصوص الحکم، مفتاح الغیب و منازل السائرین (6)
را از ایشان فرا گرفت، آیت‌الله شاه آبادی علاقه فراوانی به امام داشت به گونه‌ای که هرگاه می‌خواست او را صدا کند همانند پدران، فرزندان خود را صدا می‌کنند، ایشان را (روح الله) می‌خواند.

آیة الله نصر الله شاه آبادی درباره سیره اخلاقی ایشان می‌گفت؛
اخلاق آیة الله شاه آبادی به گونه‌ای بود که اصلا اگر آدم بنشیند بی‌فایده بلند نمی‌شود، ایشان سحرها بیدار می‌شدند و به راز و نیاز مشغول بود، توکل بسیار بالای داشته هیچ‌گاه فراموش‌کار نبود هرگز توصیه به ریاضت نمی‌کرد و مقام ریاضت را در این جمله (من اخلص لله اربعین صباحا جرت ینابیع الحکمه من قلبه علی لسانه (7)
و در مراقبت هر چه بیشتر خلاصه می‌کردند هرگز قدمی و حرفی برخلاف خواست خدا نداشته و قهرا ملکه عدالت و امانت و سلامت در او حاصل می‌شود و عمری را با بینش و معرفت می‌گذراند و ذکر خاصی جز استغفار و صلوات و ذکر (لااله الاالله) را تایید نمی‌کردند.

منابع:

1.هیات تحریر موسسه فرهنگی مطالعاتی شمس الشموس، آسمانی، شرح زندگانی آیت‌الله  آبادی، ص۷، شمس الشموس، آیین چاپ، سوم، ۱۳۸۳

2.جمعی از پژوهشگران حوزه علمیه قم، گلشن ابرار، ج۲، ص۶۰۲، معروف، دوم، دانش، ۱۳۸۲.
۳. مجلة التوحید، ص۳۶، شماره ۶۶.

4.استادی، رضا، نوزده ستاره و یک ماه شرح حال چند نفر از فقها و حکما، ۵۲۸، قدس، ارزشمند، ۱۳۸۲، اول.
۵.مختاری، رضار، سیمای فرزانگان، ص۸۷، تبلیغات اسلامی، دفتر تبلیغات اسلامی، ۱۳۷۵، نهم.
۶.مختاری، رضار، گلشن ابرار، ص۶۰۳.

7.مختاری، رضار، آسمانی، ص۱۸۲.

بريده اي از كتاب پيشگويي ها و آخر الزمان

⏳غربیان مسیحی به طور ناگهانی مواجه با شكست یهودیان و نیروهای پشتیبان آنها از حضرت مهدی(ع) می‏شوند؛ از این روآتش خشمشان برافروخته شده و علیه امام(ع) اعلام #جنگ می‏كنند.

⏳ولی ناگاه حضرت #مسیح(ع) از آسمان به #قدس فرود آمده و با سخنان خویش جهانیان و به ویژه مسیحیان را مورد خطاب قرار می‏دهد. به نظر می‏رسد كه حضرت مسیح(ع) میان #حضرت_مهدی(ع) و غربی‌ها وساطت نموده، قرارداد صلحی به مدت هفت سال بین دو طرف بسته می‏شود:
«بین شما و رومیان چهار #پیمان_صلح برقرار می‏شود كه چهارمین آنها به دست مردی از (خاندان) #هرقل، انجام می‏پذیرد و هفت سال به طول می‏انجامد. مردی از عبدالقیس به نام «مستوربن غیلان» پرسید: ای پیامبر خدا پیشوای مردم در آن روز چه كسی خواهد بود؟ فرمود: مهدی از فرزندانم، كه مردی چهل ساله به نظر می‏رسد، چهره‏اش چون ستاره تابان می‏درخشد، بر گونه راست او خالی وجود دارد و در حالی كه دو قبای قطوانی به تن دارد، همچون مردان #بنی_اسرائیل جلوه می‏كند، وی گنجینه‏های زمین را استخراج نموده و شهری شرك‏آلود را آزاد می‏سازد.»

⏳آن‏گونه كه در بعضی روایات آمده غربی‌ها پس از دو سال پیمان #صلح را می‏شكنند. شاید انگیزه این پیمان‏شكنی، ترس و وحشتی است كه حضرت مسیح(ع) در اثر ایجاد موج همبستگی مردم در بین ملتّ‌های آنان به وجود می‏آورد. بسیاری از غربی‌ها به آیین #اسلام گرویده و حضرت مهدی(ع) را مورد حمایت و تأیید خویش قرار می‏دهند.

⏳لذا رومیان در یك هجوم ناگهانی با نزدیك به یك میلیون سرباز به سرزمین #شام و #فلسطین یورش می‏آورند: آنگاه با شما پیمان‏شكنی نموده و با ارتشی متشكل از هشتاد لشكر و هر لشكر دوازده هزار سرباز به سوی شما گسیل می‏شوند.
و نیروهای اسلام رویاروی آنان قرار گرفته و حضرت مسیح موضع خود را هماهنگ با حضرت مهدی(ع) اعلام داشته و پشت سر وی در #قدس #نماز می‏گزارد.
نبرد با رومیان (غربی‌ها) در همان محورهای نبرد آزادی قدس، از #عكا تا #انطاكیه، و از #دمشق تا قدس و #مرج_دابق روی خواهد داد كه شكستی سخت متوجه رومیان و پیروزی بزرگ و آشكاری نصیب مسلمانان می‏گردد.
?ادامه دارد…

#مهدی_کورانی
?#پیشگویی‌ها_و_آخرالزمان

تجربه نزدیک مرگ (به انگلیسی: Near-death Experience) (به‌صورت مخفف: NDE) اين تجربه شامل تجربه مثبت و آرامبخش يا تجربه منفى و اضطراب آور است.در تجربه مثبت احساساتی مثل احساس خروج از بدن، احساس شناور بودن، سکوت کامل، احساس امنیت و گرما، تجربهٔ از هم پاشیدگی، دیدن تونل، دیدن نور، دیدن بستگان فوت‌شده و غیره باشد و در تجربه منفى ممكن است شامل احساس درد و اضطراب باشد.توضيحات در مورد اين تجربه NDE از نظر علمى و مذهبى بسيار متفاوت است.تحقيقات علمى اعصاب شناختى نشان مى دهد كه اين تجربه يك پديده ذهنى كه ناشى از ادغام بدنى مختل شده و چند حسى است كه در هنگام وقايع تهديد كننده زندگى رخ مى دهد به طور مثال هنگام تصادف،خفه شدن و … .

با انتشار کتابی تحت عنوان زندگی پس از زندگی به قلم ریموند مودی که در سال ۱۹۷۵ منتشر شد، نشانه‌هایی از علاقه به مطالعه در این زمینه دیده شد. با انتشار این کتاب، توجه عموم، به موضوع تجربه نزدیک مرگ جلب شد. سپس در سال ۱۹۸۱، مؤسسه‌ای با عنوان انجمن بین‌المللی مطالعات نزدیک مرگ تأسیس شد.

به اعتقاد بیشتر پژوهشگران «مرگ» در اصطلاح «تجربۀ نزدیك به مرگ» در مورد مرگ بالینی به كار میرود. در این نوع مرگ، امكان بازگشت به زندگی كاملا منتفی نیست و تنها علایم بیرونی حیات مانند هوش، تنفس و واكنش به محركها مشاهده شدنی نیست، ولی ارگانیسم بدن هنوز زنده است و عمل سوخت وساز یا متابولیسم صورت میپذیرد. در این مرحله، تجربه گران واقعا نمرده اند و صرفا در آستانۀ مرگ قرار گرفته اند.

تجربه گران NDE افرادی هستند كه از موقعیت های مرگ آور یا بیماریهای شدید به صورت غیرمنتظره ای نجات یافته اند. برای صاحبان چنین تجربه ای طی فرآیند مرگ بالینی یا وضعیتی نزدیك به آن، احساس جدایی از بدن فیزیكی رخ مینمایاند و با وجود غیرجسمانی خود همراه با حالت هایی مانند احساس آرامش، وارد دالان تاریكی میشوند.

در ادامه نوری خیره كننده و موجودات روحانی نیز مشاهده میكنند.

این رویدادها با دیدن اتفاقات زندگی فرد و احساس قضاوت دربارة خودش همراه است ؛ به گونه ای كه بیشتر آنان میتوانند پس از پشت سر گذاشتن این وضعیت، تمام مشاهدات و خاطرات خود را با دقت و روشنی برای دیگران بیان كنند. عموم تجربه گران مرگ موقت، آثار مثبتی از تجربۀ خود به دست می آورند و این مواجهۀ آنان با مرگ، معنای بیشتری به زندگی آنان میبخشد.

بروس گریسون، روان پزشك و محقق برجسته در ارتباط با تجربه های NDE تعریف خود از این رویداد را این گونه بیان میكنند: «رویدادهای روان شناختی عمیق با مؤلفه های رمزآلود، روحانی و متعالی كه برای افرادی كه در آستانه مرگ و یا در وضعیت شدید آسیب های جسمانی قرار میگیرند، روی میدهد.»

از نظر هلدن، تجربۀ نزدیك به مرگ خاطره ای فراروانشناختی و روحانی است كه توسط افرادی گزارش میشود كه در آستانۀ مرگ قرار گرفته اند.

در ارتباط با تجربه های نزدیك به مرگ ویژگیهای متنوعی همراه با اختلاف نظرهای فراوانی بیان شده است. مودی در كتاب زندگی پس از زندگی خود، ضمن بررسی گزارش هایی از این تجربه، دوازده ویژگی برای تجربۀ نزدیك به مرگ بیان میكند: احساس وقوع مرگ، توصیف ناپذیر بودن تجربه، شنیدن صدای اطرافیان در لحظه قرار گرفتن در آستانۀ مرگ، تجربۀ احساس آرامش و سكون، شنیدن صداهای نامتعارف مانند صدای زنگ، موسیقی، ناقوس، فریاد و وزش باد، كشیده شدن و ورود به تونلی تاریك، احساس حضور خارج از كالبد، ملاقات با موجودات غیرمادی ناشناخته یا برخی از دوستان، اقوام و شخصیت های مذهبی شناخته شده، دیدن موجودات نورانی، مرور زندگی، احساس مواجهۀ با مرز برگشت ناپذیر، بازگشت ناخواسته به زندگی (مودی، ١٣٧٣: ٩٩ - ٣١).

برخی از پژوهشگران در پی آن بوده اند كه با بررسی نمونه های مختلف، ویژگیهای این تجربیات را در قالب الگویی ارائه دهند: دكتر ملوین موریس در كتاب «ادراكات لحظات نزدیك به مرگ و تحولات روحی آن » ٩ نشانۀ ویژه برای ادراكات نزدیك به مرگ برمیشمارد: ١. احساس مرده بودن ؛ ٢. احساس آرامش و بیدردی؛ ٣. احساس خروج از بدن؛ ٤. تجربۀ تونل ؛ ٥. دیدن انسان های نورانی یا كالبدهای ساخته شده از نور؛ ٦. دیدن یك وجود مقدس و منور؛ ٧. بازبینی مجدد سال های زندگی؛ ٨. تنبلی و بیرغبتی در بازگشت و ٩. تحولات شخصیتی.

كنث رینگ، الگویی پنج مؤلفه ای پیشنهاد میدهد: احساس آرامش و سعادتمندی، احساس جدایی از كالبد فیزیكی، ورود به تاریكی، دیدن نور درخشنده و ورود به نور.

مایكل سابوم، در كتاب «خاطرات مرگ» ضمن بررسی پیامدهای مؤلفه های مورد نظر مودی، الگویی با عنوان آتلانتا[i] ناظر به ویژگیهای عمومی تجربه های نزدیك به مرگ ارائه میدهد كه عبارتند از: توصیف ناپذیری، احساس حضور در ساحتی بیزمان، احساس واقعی بودن رویدادها در حین تجربه و پس از آن، احساس وقوع مرگ، احساس آرامش و لذت و احساس جدایی از كالبد مادی.

بروس گریسون مؤلفه های شانزده گانه ای را به عنوان شاخص های نوعی تجربیات نزدیك به مرگ بیان میكند. ایشان شاخص های سنجش تجربه را در چهار ردة كلی قرار میدهد.

مؤلفه های ساختاری: احساس تغییر وضعیت در گذشت زمان، سرعت تفكر، مرور رخدادهای زندگی و احساس فهم ناگهانی؛

مؤلفه های عاطفی: احساس آرامش، شادمانی، وحدت كیهانی و تجربۀ نور درخشنده؛ مؤلفه های فراهنجار: احساس سرزندگی نامتعارف، آگاهیهای فراهنجار با استفاده از ادراكات فراحسی، آینده بینی و تجربۀ خروج از كالبد؛

مؤلفه های استعلایی: روبه رو شدن با قلمرویی متفاوت و ماورایی، مواجهه با حضوری رازآمیز یا شنیدن صدایی ناشناخته، دیدن ارواح نیاكان و شخصیت های مذهبی و رسیدن به نقطۀ برگشت ناپذیر كه در صورت عبور از آن، دیگر امكان بازگشت نخواهد بود.

با بررسی دیدگاه های مختلف دربارة شاخصه ها و ویژگیهای تجربه های نزدیك به مرگ این نتیجه حاصل میشود كه میزانی از مشابهت میان این دیدگاه ها وجود دارد، به گونه ای كه هیچ یك از پژوهشگرانی كه در این زمینه تحقیق كرده اند، در وجود تشابه میان تجربه های نزدیك به مرگ و وجود هستۀ مشتركی میان آنها تردید روا نداشته اند و ماهیت داستان هایی كه گزارش شده، به گونه ای است كه میتوان ادعا كرد همۀ افراد تجربه های مشابهی را گزارش كرده اند. پژوهشگرانی مانند مودی، رینگ، موریس و كوبر وجود مشابهت میان گزارش های تجربه های نزدیك به مرگ را تأیید می كنند. از این امر میتوان نتیجه گرفت كه این تجربه ها از توهم و اختلال های روانی نشأت نگرفته اند.

برخی محققان برای اثبات این ادعا از روش های آماری نظیر «خی _ دو» كه آزمونی آماری غیرپارامتری برای بررسی تطابق یك توزیع برآوردشده با یك توزیع واقعی است، بهره برده اند. با استفاده از این روش میتوان دریافت كه آیا رویدادهای گزارش شده در تجربه های نزدیك به مرگ، به صورت تصادفی اتفاق افتاده اند یا اینكه قابل پیش بینی هستند؟ نتایج به دست آمده از این پژوهش ها و معناداری آماری آن، این حقیقت را آشكار میكند كه شباهت موجود در گزارش های تجربه گران ناشی از تصادف نیست، بلكه این شباهت ها پدیدارهای ثابت همان صاحبان این تجربه ها هستند.

با بررسی الگوهای ارائه شده می توان به این نتیجه دست یافت كه توالی رخدادهای پیش آمده برای افراد مختلف در زمان تجربه، وضعیت مشابهی ندارند و برای هر كس رخدادهای تجربه اش به ترتیب خاصی اتفاق می افتد؛ از این رو هیچ دو تجربه ای كاملا شبیه دیگری نیست و هیچ ویژگی مشخصی به صورت كامل در همۀ تجربه ها به چشم نمی خورد، هر چند نمیتوان منكر هسته های مشترك برای این تجربه ها شد. هستۀ مشترك این تجربه ها را می توان در چهار مورد خلاصه كرد: تجربۀ خروج از كالبد، دیدار با دوستان و آشنایان در گذشته، تجربۀ نور كه همراه با آرامش و شادمانی است و مواجهه با حائل و مرز زندگی و مرگ .

منبع: فلسفه دین، تابستان 1398 - شماره 39؛ تناسخ و مسئلۀ تجربه های نزدیك به مرگ؛ فلاحتی، حمید؛ فعالی، محمدتقی؛ بداشتی، علی الله

 و ويكي پديا

⏳روايات شريفه در دست ما، حاکی از اين است كه #انقلاب و حركت ظهور حضرت مهدی (ارواحنا فداه) بعد از فراهم شدن مقدّمات و آمادگیهای منطقه‏ای و جهانی از #مكه آغاز می‏گردد…

⏳ طبق بيان روايات، در سطح جهانی، نبردی سخت بين #روميان (غربیها) و بين #تركان يا هواداران آنها كه ظاهراً روس‌ها باشند به‏وجود می‏آيد، تا جاییكه به #جنگ_جهانی منجر می‌شود.

⏳اما در سطح منطقه، دو حكومت هوادار حضرت مهدی(علیه السلام) در #ايران و #يمن تشكيل خواهد شد… كه ياران ايرانی آن حضرت مدتی قبل از #ظهور، حكومت خويش را تأسيس نموده و درگير جنگی طولانی می‏شوند كه سرانجام در آن پيروز می‏گردند.

⏳ اندك زمانی پيش از ظهور آن بزرگوار در بين ايرانيان دو شخصيت، با عنوان #سيد_خراسانی، رهبر سياسی و #شعيب_بن_صالح، رهبر نظامی ظاهر شده و ايرانيان تحت رهبری اين دو تن، نقش مهمی را در حركت ظهور آن حضرت ايفا خواهند نمود.

⏳اما ياران یمنی حضرت، قيام و انقلاب آنان، چند ماه پيش از ظهور حضرت بوده و ظاهراً ايشان در سامان بخشيدن به خلاء سياسی كه در #حجاز به‏وجود می‏آيد همكاری می‏نمايند.

?ادامه دارد…

#مهدی_کورانی
?#پیشگویی‌ها_و_آخرالزمان

?خرید از:

یاران شاپ:https://b2n.ir/081824
کتابراه: https://b2n.ir/086905
طاقچه: https://b2n.ir/566717
فراکتاب:https://b2n.ir/225663

#شرح_حکمت ۱۴۵

❣️امیر المومنین _علیه السلام _می فرماید :

✨کمْ مِنْ صَائِم لَیْسَ لَهُ مِنْ صِیَامِهِ إِلاَّ الْجُوعُ وَالظَّمَأُ، وَکَمْ مِنْ قَائِم لَیْسَ لَهُ مِنْ قِیَامِهِ إِلاَّ السَّهَرُ وَالْعَنَاءُ، حَبَّذَا نَوْمُ الاَْکْیَاسِ وَإِفْطَارُهُمْ

?«چه بسیار روزه دارانى که از روزه خود جز گرسنگى و تشنگى بهره اى نمى برند و چه بسیار شب زنده دارانى که از قیام شبانه خود جز بى خوابى و خستگى ثمره اى نمى گیرند. آفرین بر خواب هوشمندان و افطارشان»

✍️عبادات، ظاهرى دارد و باطنى یا صورتى و سیرتى; صورت عبادات افعالى است که در ظاهر باید انجام شود; ولى باطن آنها فلسفه هاى تربیتى است که نتیجه آن قرب الى الله است.

? براى رسیدن به این نتایج قناعت به شکل عبادات کافى نیست بلکه توجه به آداب آن نیز لازم است. مثلاً در نماز اگر حضور قلب نباشد و انسان اذکار و افعال آن را در حالى بجا آورد که فکر او مشغول برنامه هاى دنیاى مادى اوست به یقین از نتایج تربیتى آن که باز داشتن از گناه و قرب الى الله و شستشوى دل از زنگار گناه است محروم خواهد ماند. همچنین روزه برنامه هاى ظاهرى مانند خوددارى از خوردنى و نوشیدنى و بعضى دیگر از لذات نفسانى دارد و فلسفه اى که عبارت از تقویت ایمان و اراده و مبارزه با هواى نفس و شیطان است که اگر آنها حاصل نشود نتیجه روزه که تقوا است حاصل نمى گردد

✔️ علاوه بر این، افعال و اعمال زشتى جزء موانع قبولى عبادت است; مانند غیبت کردن، نوشیدن مست کننده ها، استفاده از اموال حرام و امثال آن که سبب مى شود عبادات تا مدتى مقبول درگاه خدا نگردد. نیز یکى از مهم ترین شرایط قبولى عبادات، پذیرش ولایت اهل بیت است که اگر نباشد عبادات به کلى بى روح و خالى از محتوا مى شود.

? عنوان : ارائه مدلي ساختاري براي تبيين همدلي در دانشگاهها (بررسي تاثير معنويت، سرمايه اجتماعي و حکمراني خوب)

?همدلي يعني داشتن احساس مشترک با ديگران، که اين امر محصول توسعه اعتماد در جامعه است. موضوعي که در مباني ديني تاکيد زيادي بر آنها صورت پذيرفته است. اين پژوهش با هدف ارائه مدلي کمي براي تبيين عوامل موثر بر همدلي انجام شده است .

معنویت و ارزش های معنوی در شکل گیری گمانه های مثبت و تقویت همدلی تاثیر بسزایی دارد.وظیفه تبیین و فرهنگ سازی در این مورد بیشتر از هر فردی به دوش نخبگان جامعه است.

در نگارش بیان مساله حتما به موارد زیر توجه شود.

۱- پاراگراف اول بیان مساله, به نوعی مقدمه مقاله مان به حساب می آید.
۲-بیان مساله, به گونه ای باید نوشته شود, که انگار شما داستانی را برای کسی تعریف می کنین. یعنی باید بهم پیوستگی بین مطالب و پاراگراف ها حفظ شود.
۳- در بیان مساله به متغیرهای پژوهش تان اشاره و تعریف شود.
۴- ارتباط بین متغیرها رو بیان کنین.
۵- نظریه های مرتبط با پژوهش,به صورت گذرا بیان بشن.
۶- مبنای نظری تحقیق بیان شود.
۷- به پژوهش مرتبط یا نزدیک به پژوهش تان اشاره شود. دقت داشته باشین, وجود تعداد زیاد مقالات مشابه پیشین دلیلی بر رد مقاله تان به حساب می آید.
۸- ذکر خلا موجود در تحقیقات پیشین.
۹-مقالات مورد استفاده بروز باشد.
۱۰- ذکر شفاف مساله پژوهش یا به نوعی, ذکر ایده اصلی
۱۱- نوآوری در کارتان حتما ذکر شود.
۱۲-حتما مخاطب محور باشد.
۱۳- پاراگراف انتهایی حتما از اهمیت انجام پژوهش تان, و در بند آخر, ذکر سوال اصلی پژوهش تان.
۱۴-دقت داشته باشین, همه این موارد حدود دو تا نهایتا سه صفحه باید بیان شود.
۱۵-البته در برخی مقالات رشته های مختلف, مقدمه و مرور ادبیات به صورت جداگانه بیان می شوند.
۱۶-از امروز به بعد هر بیان مساله رو نگاه میکنین, به این موارد دقت داشته باشین, که اشاره شده است یا خیر.

?معرفی کتاب درباره غدیر

1 - غدیر در قرآن – قرآن در غدیر

نویسنده : محمد باقر انصاری/ انتشارات : دلیل ما/ عنوان محتوا: واقعه غدیر در قرآن

آنچه در این کتاب می خوانید:

رابطه قرآن با غدیر و غدیر با قرآن چیست؟

آیا آیات غدیر در قرآن دلیل بر اثبات جانشینی علی(ع) نیست!؟

علل انحراف امت بعد از رحلت پیامبر(ص) چه بود ؟

علل انحراف امت بعد از واقعه غدیر خم را چیست؟

کدام یک به وصیت پیامبر(ص) عمل نکردند شیعه یا سنی؟!

نظر علماء اهل تسنن در باره واقعه غدیر چیست؟

راهنمایی برای کسانیکه (مخصوصا” اهل تسنن) می خواهند حقانیت شیعه را درک کنند

واقعیت چیست و کدام است ؟

از ابتداء وانتهای غدیر

از مدینه تا مدینه چه خبر؟

صحرای غدیر آیه باران شد .

منافقین دست به کار شدند.

دست منافقین زیرورو شد.

دراین کتاب با محور قرار دادن آیات الهی که به هر صورت با غدیر ارتباط یافته مورد تحلیل قرارگرفته و هر حدیثی که فهم آیه را بیشتر میکند ومورد تایید مطلب است، آورده شده. از ابتداء سفر حجه الوداع در مدینه تا بازگشت به مدینه به صورت مبسوط مطرح شده است جمع آوری روایات نبوی در کتب و تفاسیر فریقین از دیگر ویژگی‌های کتاب است.

??معرفی کتاب

سیرى در الغدیر(خلاصه الغدیر)

?نویسنده : محمد امینى/ عنوان محتوا: تلخیص کتاب الغدیر

?آنچه در این کتاب می خوانید :

فرزند برومند علامه مصلح، امینى کبیر(ره)، با ابتکارى جالب، یازده جلد کتاب الغدیر پدربزرگوارش را در یازده فصل، خلاصه کرده و تشنگان غدیر ولایت را از راه میان‏ بر، به سرچشمه رسانده است، اکنون اگر ما الغدیر را در این چشم‏ انداز نگاه نکنیم خسارتى است جبران‏ ناپذیر: «گر گدا کاهل بود تقصیر صاحب خانه چیست؟»در این خلاصه‏ نویسى، بحثهاى رجالى، کارشناسى و تخصصى نیامده تا خواننده بهتر و سریعتر به غدیر برسد، امید است جوانان عزیز با مطالعه این کتاب پی به حقانیت مذهب تشیع و مظلومیت شیعیان در جهان ببرند و به پاسخهای متعدد خود در خصوص امامت و ولایت برسند .

?معرفی کتاب

?موعود غدیر (سیمای حضرت مهدی عجل الله فرجه به روایت غدیر)

?نویسنده: اصغر صادقی - ناشر: آفاق

?تعداد صفحه: 88

?معرفی کتاب: بخش اول این کتاب راجع به سندیت خطبه ی غدیر در منابع مختلف شیعه و سنی و ذکر تعداد این منابع پرداخته است. فرازهای مختلف خطابه را مورد بررسی قرار داده و در مورد بار توحیدی فراز اول، نازل شدن آیه‌ی تبلیغ، معرفی امام علی علیه السلام و… توضیح داده است. در این نوشته، به توضیح حدیث ثقلین نیز پرداخته شده و آن را در زمان ما اثبات می‌کند و نتیجه می‌گیرد که باید همراه ثقل اکبر (قرآن) ثقل اصغر نیز قرار بگیرد که در زمان ما حضرت مهدی علیه السلام می‌باشد.

در بخش‌های بعدی به بررسی واژه‌ی نور در آیات وروایات پرداخته و سپس با تبیین سیمای حضرت مهدی ارواحنا فداه در خطبه غدیر و با استفاده از فرمایش رسول خدا صلی الله علیه وآله باز ستاننده حقوق ائمه علیهم السلام معرفی می نماید خلاصه آن که پیامبر صلی الله علیه و آله در روز غدیر، مبعوث غدیر را معرفی و با نوید به موعود غدیر اوضاع زمان ظهور را تشریح فرموده‌اند.

?موسسه غدیر شناسی

معرفی کوتاه ازاهداف، برنامه ها و عملکرد مؤسسه غدیرشناسی

 جریانهای تکفیری و سلفی سالهاست که با تئوریزه کردن افکار پلید و انحرافی خود، تلاش می‌کنند بر بنیانهای اعتقادی مکتب ولایت خدشه وارد نموده، پیروان اهل‌بیت(ع) را به هرطریق که می‌توانند از صراط مستقیم ولایت جدا کنند. یکی از مؤثرترین روشهای آنان، ایجاد تردیدهای فکری و القاء شبهات اعتقادی است که از طریق صدها شبکه ماهواره‌ای و پایگاه اینترنتی صورت می‌گیرد و متأسفانه توانسته‌است ضربات سهمگینی به اردوگاه ولایتمداران وارد آورد. ازسوی دیگر، تأثیرات و پیامدهای مخرب این ضربات سهمگین خصوصا در استان‌های مرزی و همچنین در دانشگاهها، به دلیل برخی ملاحظات امنیتی و اجتماعی، آنچنان که هست به اطلاع عموم مردمی که عاشق مکتب ولایت‌اند، نمی‌رسد.

تدبیرهایی هم که متولیان امور فرهنگی و دینی برای مقابله با این حملات سنگین و سازمان‌یافته در سال‌های اخیر کرده‌اند، هرچند که ارزشمند و ستودنی است، اما در مقابل حجم بالای تبلیغات دشمن و سرمایه‌گذاری فراوان آنان، ناکافی است؛ ضمن آن که متأسفانه بخش عمده و قریب به اتفاق فعالیتهای فرهنگی و مذهبی ما، متوجه کارهای روبنایی و کم‌بهره است که به دلیل زودبازده بودن آنها، بیش از کارهای فرهنگی زیربنایی و بنیادین، مورد استقبال مسئولان قرار گرفته است.

به نظر می‌رسد برای حل این مشکل و مقابله با این تهاجمات گسترده فرهنگی، باید برنامه‌های درازمدت نوشت و همت اصلی را متوجه کارهای “بنیادی” نمود. باید حجم اصلی بودجه وسرمایه انسانی از کارهای سطحی و کم‌بازده، به سمت کارهای ریشه‌ای برود و دراین راستا «تشکیل دوره‌های آموزشی بلندمدت و میان‌مدت» به عنوان مهمترین و مفیدترین اقدام ریشه‌ای و بنیادین، می‌تواند وِجهه‌ی همت متولیان فرهنگی و مؤسسات دینی و آحاد دردمندانی که دردِ دین و مکتب دارند، قرار گیرد.

بر این اساس، طرح تشکیل “کارگاه تخصصی غدیرپژوهی” در 6سطح از سوی مؤسسه غدیرشناسی از اواخر سال 1389 به مرحله اجرا درآمده‌است. این کارگاه آموزشی که پیش از این به صورت آزمایشی و با عنوان «کارگاه آموزشی خطبه غدیر» برای دانشجویان دانشگاه علم و صنعت به اجرا درآمده و مورد حمایت بسیاری از فرهیختگان، از جمله مرجع عالی قدر حضرت آیت‌الله العظمی مکارم شیرازی مدظله‌العالی قرار گرفت و با استقبال جدی عاشقان مکتب ولایت و خصوصا دانشجویان روبرو شد، هم اینک که بیش از پنج سال از آغاز مرحله‌ی فراگیر این کارگاه می‌گذرد، حدود 5000 غدیرپژوه در 18 دوره آموزشی در تهران و چندین دوره در تعدادی از شهرستانهای کشور، حداقل یک سطح از کارگاه غدیرپژوهی را گذرانده و خود را برای ورود به سطوح بعدی و مراحل عالی این کارگاه آماده می‌کنند.

نظام آموزشی و محتوای درسی کارگاه غدیرپژوهی به گونه‌ای طراحی گردیده، که غدیرپژوهان فارغ‌التحصیل سطح 6 این کارگاه، به خوبی بتوانند مهمترین اعتقادات مکتب ولایت را با استفاده از معتبرترین منابع اهل‌تسنن به اثبات رسانده و در مناظراتی که با مخالفان مسلک و طریق اهل‌بیت(ع) برگزار می‌شود، به طور عالمانه و استدلالی از اعتقادات خود دفاع کنند.

مؤسسه غدیرشناسی در این کارگاهها با پایبندی کامل به «اصل وحدت اسلامی» ، به طرح علمی اعتقادات شیعه پرداخته و با خودداری از مطرح کردن مسائلی که موجب پیدایش دشمنی و عداوت با برادران اهل‌تسنن گردد، غدیرپژوهان خود را از هر مکتب و نِحله‌ای که باشند، به کشف حقایق دینی رهنمون می‌شود.

این مؤسسه بر اساس رهنمودهای مقام معظم رهبریمدظله‌العالی به انگیزه تربیت متخصص درمورد غدیر، به کاری مداوم و مستمر می‌پردازد و تلاش می‌کند طبق توصیه آیت‌الله‌العظمی مکارم شیرازیمدظله‌العالی، دامنه‌ی نهضتی را که از دانشگاه علم و صنعت ایران آغاز شد، به همه دانشگاهها و بلکه به سراسر جامعه اسلامی بکشاند.

?مدرسه امیر المومنین (ع)
گزارش فعاليت مدرسه امام اميرالمؤمنين عليه السلام و امام حسين عليه السلام در زمينه نهج البلاغه در مدرسه امام اميرالمؤمنين(ع) و امام حسين(ع) دو گونه تلاش در راه تبيين و معرفى نهج البلاغه انجام شده و در حال انجام است:

1ـ ترجمه نهج البلاغه
2ـ شرح نهج البلاغه
1ـ ترجمه نهج البلاغه كه به نام «نهج البلاغه با ترجمه گويا و شرح فشرده» ناميده شده پيش از انقلاب انجام شده است.
انگيزه اين عمل در مرحله نخست آشنا ساختن نسل نو با سخنان امام على(ع) در قالب زبان ساده و دور از پيچيدگى بوده. همچنين پيشگيرى از سوء استفاده كسانى كه قسمتى از سخنان امام(ع) را گرفته و بقيه را بازگو نمى‏كردند، و بدين ترتيب افكار جوانان كشور را به انحراف مى‏ كشيدند.

 مستشرقان در زمینه‌ی قرآن در عرصه‌های مختلفی کار کرده‌اند که اکنون به اهم آن می‌پردازیم:

5ـ1. عرصه‌ی اول. ترجمه‌ی قرآن کریم به زبان‌های اروپایی و دیگر زبان‌های دنیاست. نخستین ترجمه‌ی قرآن توسط پطرس مبجل محترم در سال 1143م. انجام گرفت. این ترجمه چهارصد سال نشر نیافت و در مخزن کتابخانه کلیسا قرار داشت تا نخست مبلغان و روحانیان مسیحی آن را از نزدیک بخوانند و به تبلیغ علیه قرآن در سطح دنیا بپردازند.[1]

5ـ2. عرصه‌ی دوم. چاپ قرآن کریم است که حدود سال 1530 میلادی در ایتالیا، نخستین بار توسط کلیسا چاپ شد و بسیاری از چاپ‌های بعدی قرآن و ترجمه‌های آن نیز به وسیله‌ی کلیسا بوده که همراه نقدهای حاشیه‌ای یا به عنوان مقدمه‌ای یا مؤخره‌ای بر قرآن، چاپ گردید.[2]

5ـ3. عرصه‌ی سوم. بحث معجم‌نگاری است. گرچه نیاز حوزه‌های علمیه و قرآن‌پژوهان به معجم قرآن جهت به دست آوردن واژه‌ها و آیات، از نیازهای جدی است؛ لکن این کار (معجم الفاظ قرآن) نخستین بار توسط آقای فلوگل مستشرق آلمانی انجام گرفت و آقای ژول لاگون مستشرق فرانسوی در حدود 150 سال قبل وارد این عرصه شد و معجم موضوعی قرآن را نوشت.[3]

البته برخی معتقدند که اولین فهرست قرآنی با عنوان “نجوم الفرقان” توسط مصطفی ابن محمد در سال 1811م. در هند نگارش شده است.[4]

5ـ4. عرصه‌ی چهارم. بحث دایرة‌المعارف ‌نویسی است. امروزه می‌توان گفت که مشهورترین دائرةالمعارف قرآنی در سطح جهان، دائرةالمعارف قرآنی لیدن است که توسط مستشرقان غربی و شرقی نگارش یافت و با ویراستاری خانم جین‌ دمن مک‌اولیف در شهر لیدن هلند در سال 2001م. اولین جلد آن چاپ شد. این کتاب مشتمل بر هزار مدخل در موضوعات و اعلام قرآن می‌باشد.[5]

[1] .  همان، ص35.

 [2] . عبدالقهار، داوود، همان منبع، ص24.
[3] . مجله‌ی قرآن و مستشرقان، شماره‌ی دوم، تابستان 1386ش، ص35 – 38.
[4] . عبدالقهار، داوود، همان منبع، ص 26.
[5] . محمدعلی، رضائی اصفهانی، «مقاله بررسی دائره المعارف قرآن لایدن»، مجله قرآن و مستشرقان، شماره اول، زمستان 1385ش، ص60 – 68.

بررسی  پیدایش واژه استشراق و مستشرق
این واژه  در آغاز سال 1766م. در موسوعه ای لاتینی، درباره­ی «پدر بولینوس» به کار برده شد و یا طبق نظر برخی از نویسندگان، سال 1779 یا1780 اولین کاربرد را در انگلستان داشته است، سپس در سال 1779 به  زبان فرانسه و در سال 1838به فرهنگ آکادمی فرانسه و در سال1812م به فرهنگ آکسفورد وارد می­گردد.[1] در اینجا لازم به ذکر است که وجود جلوه­های گوناگون شرق شناسی در دوره­های مختلف تاریخی و مناطق متعدد موجب شده که هر نویسنده­ای برای استشراق تدریسی خاص ارائه نماید که با مشاهدات و معلومات خودش منطبق باشد؛ به همین دلیل تعریف­های فراوان و متفاوت از سوی دانشمندان ارائه شده است، به گونه­ای که برخی کارشناسان استشراق، تدوین یک تعریف دقیق و جامع و مانع  را برای استشراق محال دانسته­اند.[2]

گروهی برآنند که شرق شناسی رسمی از قرن 18 میلادی آغاز شده است؛ زیرا واژه « orientalism » در نیمه دوم قرن 18م. در فرهنگ کشورهای غربی وارد شد. برخی معتقدند که جریان مشرق شناسی از قرن 16 میلادی در اروپا آغاز شده است, زیرا نهادهای شرق شناسی و اسلام شناسی در کشورهای اروپایی و امریکایی در طول چهار قرن اخیر تأسیس شده است. عده ای       می گویند که غرب از قرن 14م. پس از جنگ های صلیبی به فکر افتاد تا به جای جنگ نظامی به شناسایی فرهنگ شرق زمین بپردازد تا براساس دستاوردهای پژوهشی شرق شناسی، راه­های واقع بینانه­تری را برای تعامل با شرق داشته باشد. جمعی مانند رودی بارت و گوستاو دوجا برآنند که غرب در قرن 12 که شکوفایی تمدن اسلامی را در اندلس و انتقام علوم یونان و رم به امت اسلامی را مشاهده کرد، به ترجمه کتب عربی و اسلامی و شرق شناسی اقدام نمود تا از آن دانش عظیم بهره­مند شود؛ به همین جهت گوستاو دوجا نام کتابش را که در سال 1960منتشر کرد، تاریخ مستشرقان در اروپا از قرن 12 تا 19 نهاد.[3]

 

[1] . قاسم، محسنی مری، رویکرد خاور شناسان، شهریور 1382، شماره 156،  ص10.
.[2] ساسی سالم، حاج، الظاهره الاستشراقیه و اثرها فی الدراسات الاسلامیه، ج10، قم: كتابخانه جامع جامعة المصطفی (صلی الله علیه و آله) العالمية، بی تا، ص20.
[3] . ادوارد، سعید، شرق شناسی، ترجمه عبدالرحیم گواهی، بی جا: دفتر نشر فرهنگ اسلامی، بی تا،ص95 (نقل از: نظرات مغرب زمین درباره اسلام در قرون وسطی، چاپ دانشگاه هاروارد، ص72.)

معرفي مقاله

مقاله حاضر درباره هجرت، آثار و پیامدهای آن از منظر قرآن و روایات است که به بررسی و تبیین مفهوم هجرت و آثار و پیامدهای دنیوی و اخروی آن از منظر آیات و روایات می­پردازد.این مقاله به روش توصیفی ـ تحلیلی با تکیه بر منابع کتابخانه­ای انجام می­شود. و بیشتر از منابع تفسیری و روایی استفاده شده است.در این مجموعه سعی شده به جایگاه و اهمیت هجرت و مهاجر، اوصاف مهاجران فی سبیل الله و آثار و ثمرات دنیوی و اخروی هجرت اشاره شود. هجرت، مسئله­ای بسیار مهم و سرنوشت سازی در زندگی مسلمانان است و در مقاطع مختلف ممکن است برای ما الزامی می­شود. نمونه­های بارز مهاجران واقعی انبیایی چون حضرت موسی، ابراهیم، لوط و پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) بودند آثار و ثمرات هجرت را می­توان به دو دسته دنیوی و اخروی تقسیم نمود. توفیق الهی ، هدایت، رفع ترس، جواز دوستی و… برخی از آثار و ثمرات دنیوی محسوب می­شوند از سوی دیگر زندگی جاوید در بهشت، روزی و ثواب همیشگی، رستگاری … را می­توان از آثار اخروی بر شمرد.

واژگان کلیدی : هجرت آموزه‌های اسلامی ، اهداف هجرت ،آثار هجرت

محقق:سحر محد نژاد

استاد راهنما:ليلا خواجه زاده

 همايش كشوري «تبيين ضرورت هاي افزايش جمعيت در توسعه اهداف جامعهاسلامي» در تاريخ 99/5/1 مصادف با سالروز ازدواج حضرت علي (ع) و حضرت زهرا(س)در حوزه فاطميه دامغان و همزمان در سامانه سيما برگزار شد.

در اين همايش آقاي صالح قاسمي ،كارشناس تحولات جمعيت ايران و جهان و حجت الاسلام و المسلمين محمد علي منصوريان استاد حوزه و دانشگاه به ايراد سخنراني پرداختند.

دبير علمي همايش خانم ليلا خواجه زاده افزود:

تعداد 15 اثر از سراسر كشور به دبيرخانه همايش ارسال شده بود كه از اين ميان 10 اثر به مرحله داوري راه يافت و 3 اثر به عنوان آثار برگزيده معرفي شدند كه از برگزيدگان تقدير به عمل خواهد آمد.

معاون پژوهش حوزه فاطميه دامغان خبر داد:

در راستاي برگزاري همايش « تبيين ضرورت هاي افزايش جمعيت در راستاي اهداف جامعه اسلامي» ،كانون پژوهشي انديشه وابسته به معاونت پژوهش حوزه فاطميه دامغان اقدام به تهيه برشور پژوهشي ويژه  اين همايش نموده است و اين برشور در فضاي مجازي انتشار يافته است.

1. ابن سینا

ابن‌سینا در پایان نَمَط چهارم از کتاب اشارات و تنبیهات، ضمن توضیح برهانی که برای اثبات ذات باری و صفات حقیقیه او آورده‌است می‌گوید: «تأمل کن که چگونه در اثبات مبدءِ اول و یگانگی و پاکی او از عیب و نقص ، بیان ما به چیز دیگری جز خود وجود نیاز نداشت و به ملاحظه مخلوق و فعل او محتاج نشد، اگرچه آن هم بر وجود واجب تعالی تعالی دلیل است، اما این روش مطمئن‌تر و شریف‌تر است و در کتاب الهی، آیه «سنریهم آیاتنا» به این مطلب اشارتی دارد». [1]

2. شیخ‌اشراق

شیخ‌اشراق در باب دوم از رساله یزدان شناخت ـ که درباره معرفت نفس انسانی و چگونگی سعادت و شقاوت آن بحث می‌کند ـ آفاق و انفس را در معنای انسان و جهان به کار می‌برد. به گفته او: کامل‌ترین موجودات آدمی است که او را عالم کوچک خوانده‌اند «به حکم آن‌که حواشی عالم روحانی و جسمانی بر هم زده‌اند و نموداری از او با هم آورده؛ و کلام الهی بر این معنی ناطق است: سنریهم آیاتنا». [۷] نیز در کتاب الواح عمادی، پس از ذکر آیه ۲۱ سوره ۵۱ (الذّاریات) و آیه ۵۳ سوره ۴۱ (فصلت)، می‌نویسد: «این چند آیه اشارت می‌کند که عجایب عالم علوی در عالم کوچک که انسان است، تعبیه شده‌است». [2]

3. بابا افضل کاشانی

بابا افضل کاشانی، در رساله جاودان‌نامه، مراتب آیات و نشانه‌های الهی را در جهان هستی، به « گنج خانه‌ای» تشبیه می‌کند که کلید آن خود‌شناسی است. به گفته او: «شناخت هر چیزی پس از شناخت هر چیزی پس از شناخت خود تواند بود، چه از مخلوقات هیچ چیز آن کمال ندارد که مردم». [3] وی سپس ضمن اشاره به آیه ۵۳ سوره ۴۱ و استشهاد به آیه ۲۱ سوره ۵۱، از «علمِ آیاتِ آفاق و انفس» نام می‌برد و می‌نویسد: «ناچار به آیات آفاق و انفس مردم را به لقای خداوند تعالی باید خواند تا محجوب نمانند. پس به آیات بباید نگریست تا بدانی و بشناسی و از الحاد و تعطیل بری شوی؛ و چون بدانستی و بشناختی، آیات و علامات را فرو باید گذاشت تا مشرک نباشی». [4][5] نکته‌ای که افضل‌الدین در پایانِ سخن خود بر آن تأکید می‌کند، این است که پس از شناخت بدایع خلقت و تأمل در مصنوعات الهی و گشوده شدن دیده بصیرت، اگر آدمی از آیات و نشانه‌ها روی برنتابد اندیشه خود را در وجود باری و وحدانیت و قیومیت او متمرکز نسازد، به ورطه شرک و الحاد می‌افتد.

4.صدرالدین شیرازی

صدرالدین شیرازی در مقدمه اسفار ، سلوک عارفان و سیر آفاقی و انفسی اولیاءالله را به ۴ سفر معنوی مانند می‌کند: ۱. سفر از خلق به سوی حق؛ ۲. سفر در حق همراه حق؛ ۳. سفر از حق به سوی خلق همراه حق؛ ۴. سفر در خلق همراه حق. [6] در توضیح این مراحل، شارحان سخنان صدرالمتألهین گفته‌اند: در اصطلاح اهل یقین، سفر عبارت از سیر و سیاحتی است که آغاز آن عالم طبیعت و پایان آن فناء‌فی‌الله و بقاء بالله است. مرحله اول این سلوک، سفری است از خلق به سوی حق، یعنی سیر از کثرت به وحدت و از ظاهر به باطن. در طی این سفر، به تدریج تعبّنات موهوم و کثرات اعتباری از نظر سالک محو می‌شود تا بدانجا که «وحدت حقّه حقیقیه» را در هر چیز جلوه گر می‌بیند. آنگاه که هستی سالک در هستی حق فانی شد و وجودش وجودی حقانی گردید، سفر اول به پایان می‌رسد. حکیم الهی نیز با تدمل در آفاق و انفس و مشاهده آیات سبحانی و اتقان نظام هستی، از اثار قدرت و حکمت خداوند بر وجود او استدلال می‌کند و بر اسماء و صفات وی استشهاد می‌ورزد. مرحله دوم سلوک، سفر در حق است همراه حق. مقصود ا این سفر، سیر سالک در عالم اسماء و صفات الهی است. سالک اندک اندک در دریای جلال و جمال الهی فرو می‌رود، پرده‌ها برداشته می‌شود و هریک از موجودات به عنوان مظهری از مظاهر اسماء و صفات خداوند جلوه گر می‌شود. این سفر، سفری است در حق، زیرا در این سفر ، سالک متحقق به حقیقت حق می‌شود و «در صُوَرِ جمیع موجودات، به دیده حق، مشاهده حق» می‌کند. [7]

1.‌ابوعلی‌سینا، حسین‌بن‌عبدالله، ‌الاشارات والتنبیهات، ج۳، ص۶۶، تهران، مطبعه‌الحیدری، ۱۳۷۹ق.
2. سهروردی، شهاب‌الدین، ص ۴۲۰، مجموعه آثار فارسی، به کوشش حسین نصر، تهران، انستیتو فرانسه، ۱۳۴۸ش.
3. سهروردی، شهاب‌الدین، مجموعه آثار فارسی، ص ۱۹۰، به کوشش حسین نصر، تهران، انستیتو فرانسه، ۱۳۴۸ش.
4. باباافضل کاشانی، محمدبن‌حسین، مجموعه مصنفات، ج۱، ص۲۶۷، به کوشش مجتی می‌نوی و یحیی مهدوی، دانشگاه تهران، ۱۳۳۱ش، ۱/۱۱.
5.باباافضل کاشانی، محمدبن‌حسین، مجموعه مصنفات، ج۱، ص۱۲۸، به کوشش مجتی می‌نوی و یحیی مهدوی، دانشگاه تهران، ۱۳۳۱ش، ۱/۱۱.
6. باباافضل کاشانی، محمدبن‌حسین، مجموعه مصنفات، ج۱، ص۲۸۴،به کوشش مجتی می‌نوی و یحیی مهدوی، دانشگاه تهران، ۱۳۳۱ش، ۱/۱۱.
7.صدرالدین شیرازی، محمدبن‌ابراهیم، الاسفارالاربعه، ج۱، ص۱۳، ‌قم، مکتبه‌المصطفوی، ۱۴۰۴ق.
8. لاهیجی، محمد، مفاتیح‌الاعجاز‌فی‌شرح گلشن راز، ص ۵۹، به کوشش کیوان سمیعی، تهران، ۱۳۳۷ش.

حضرت علی (علیه‌السّلام): «محبّت دنیا خرد را تباه می‌کند و دل را از شنیدن حکمت باز می‌دارد و کیفری دردناک می‌آورد.» [1]
حبّ دنیا و دنیاطلبی یکی از بزرگترین موانع نور علم و آفات علوم رسمی به شمار می‌رود. دلی که سرشار از محبّت دنیاست، هیچ گاه خریدار حکمت و معارف الهی نیست و انسان دنیادوست تنها برای رسیدن به مطامع دنیوی خویش به سمت فراگیری علوم رسمی روی می‌آورد و آن‌گاه حتی اگر علم توحید را هم فرابگیرد، تنها موجب دوری هر چه بیشتر او از خدا می‌شود. پیامبر اکرم (صلّی‌الله‌علیه‌وآله) فرمودند: «ما ازدادَ عبدٌ علماً فازدادَ فی الدّنیا رغبةً الّا ازدادَ من اللهِ بُعداً؛ [2] هر آنچه بنده دانش خود را افزایش دهد و سپس رغبت بیشتری به دنیا پیدا کند، موجب دوری بیشتر او از خدا می‌گردد.»
و این عالم در مسیر حرکت به سوی جهنّم گام برداشته است، چنانچه حضرت امام خمینی (رحمة‌الله‌علیه) به طالبان علم هشدار می‌دهند: «مواظب باشید مبادا پنجاه سال یا بیشتر یا کمتر در حوزه با کدّ یمین و عرق جبین جهنّم کسب نمائید.» [3]

1. تمیمی‌ آمدی، عبدالواحد بن محمد، غرر الحکم، ج۱، ص۳۴۸، ح۱۲.
2. مجلسی، محمدباقر، بحار الانوار، ج۲، ص۳۸، علامه مجلسی، (بیروت، ۱۴۰۳ ق).
3. موسوی‌ خمینی، سیدروح‌الله، جهاد اکبر، ص۲۷، (چ چهارم، پائیز ۱۳۷۴، موسسه تنظیم ونشر آثار امام خمینی) .

سخنش تمام شد، با همه رزمندگان خداحافظی و دیده بوسی کرد، به همة سنگرها سرکشی نمود و در خط مقدم، در نزدیک ‌ترین نقطه به دشمن، پشت خاکریزی ایستاد و به رزمندگان تاکید کرد که از این نقطه که او هست، دیگر کسی جلوتر نرود، چون دشمن به خوبی با چشم غیرمسلح دیده می‌شد و مطمئناً دشمن هم آنها را دیده بود. آتش خمپاره که از اولین ساعات بامداد شروع شده بود و علاوه بر رستمی قربانی ‌های دیگری نیز گرفته بود، باریدن گرفت و دکتر چمران دستور داد رزمندگان به سرعت از کنارش متفرق شوند واز هم فاصله بگیرند. یارانش از او فاصله گرفتند و هر یک در گودالی مات و مبهوت در انتظار حادثه ‌ای جانکاه بودند که خمپاره ‌ها در اطراف او به زمین خورد و با اصابت یکی از خمپاره ‌های صدامیان، یکی از نمونه ‌های کامل انسانی که مایه مباهات خداوند است، یکی از شاگردان متواضع علی علیه‌السّلام و حسین علیه‌السّلام؛ یکی از عارفان سالک راه حق و حقیقت و یکی از ارزشمندترین انسان ‌های علی گونه و یکی از یاران با وفای امام خمینی رحمة‌الله‌علیه از دیار ما رخت بربست و به ملکوت اعلی پیوست. ترکش خمپاره دشمن به پشت سر دکتر چمران اصابت کرد و ترکش‌های دیگر صورت و سینه دو یارش را که در کنارش ایستاده بودند، شکافت و فریاد و شیون رزمندگان و دوستان و برادران باوفایش به آسمان برخاست. او را به سرعت به آمبولانس رساندند. خون از سرش جاری بود و چهره ملکوتی و متبسم و در عین حال متین و محکم و موقر آغشته به خاک و خونش، با آنکه عمیقاً سخن‌ها داشت، ولی ظاهراً دیگر با کسی سخن نگفت و به کسی نگان نکرد. شاید در آن اوقات، همانطوری که خود آرزو کرده بود، حسین علیه‌السّلام بر بالینش بود و او از عشق دیدار حسین علیه‌السّلام و رستن از این دنیای پر از درد و پیوستن به روح، به زیبایی، به ملکوت اعلی و به دیار مصفای شهیدان، فرصت نگاهی و سخنی با ما خاکیان را نداشت. در بیمارستان سوسنگرد که بعداً به نام شهید دکترچمران نامیده شد، کمک ‌های اولیه انجام شد و آمبولانس به طرف اهواز شتافت، ولی افسوس که فقط جسم بی جانش به اهواز رسید و روح او سبکبال و با کفنی خونین که لباس رزم او بود، به دیار ملکوتیان و به نزد خدای خویش پرواز کرد و ندای پروردگار را لبیک گفت که: «ارجعی الی ربک راضیه مرضیه» از شهادت انسان ساز سردار پرافتخار اسلام، این فرزند هجرت و جهاد و شهادت و اسوه حرکت و مقاومت، نه تنها مردم اهواز و خوزستان بلکه امت مسلمان ایران و شیعیان محروم لبنان به پا خاستند و حتی ملل مستضعف و رنج دیده دنیا غرق در حسرت و ماتم گردیدند. امواج خروشان مردم حق شناس ما، خشمگین از این جنایت صدام و اندوهبار و اشک آلود، پیکر پاک او را در اهواز و تهران تشییع کردند که «انالله و انّا الیه راجعون» بلی، این چنین زندگی سراسر تلاش و مبارزه خالصانه و عارفانه در راه خدای او آغاز گشت و این چنین در کربلای خوزستان در جهاد و نبرد رویاروی علیه باطل، حسین گونه به خاک شهادت افتاد و به ملکوت اعلی عروج کرد و به آرزوی دیرین خود که قربانی شدن عاشقانه در راه خدا بود، نایل گشت. خدایش رحمت کند و او را با حسین علیه‌السّلام و شهدای کربلا محشور گرداند.

منبع :پايگاه ويكي فقه