مقدمه سوم:
از سویی دیگر وقتی وضعیت کنونی سیاسی، فرهنگی، اجتماعی و دینی حاکم بر جوامع بشری و تاریکی‌ها و پلشتی‌های گسترده که در میان آدمیان مشاهده می کنیم ، تمهید طبیعی مقدمات ظهور بسیار بعید می‌نماید.
باری، چگونه می‌توان انسان امروزین را که چشم و گوش عموم آنان به اسرار آسمانی بسته است، به گونه ای که شماری به بت‌پرستی یا گاوپرستی مشغول، گروهی به پیامبری انسان زمینی دلخوش، جمعی در شهوت و شهوت‌رانی غرق، شماری دیگر به اندیشه و خیال‌بافی‌های مدعیان نجات و سعادت بشریت دل‌آرام‌اند، بیدار ساخت ؟!
جهان کنونی در سه مولفه پیشگفته دچار بحران شگفت آوری است. از سویی وضعیت اخلاقی و معنوی جهان بسیار نگران کننده است به گونه ای که به عنوان مثال همجنس بازی از سوی کلیسا به عنوان یک ازدواج رسمی مورد تایید قرار می گیرد و در سازمان های بین المللی ظلم و تعدی به حقوق ملت ها به عنوان حمایت از حقوق بشر مورد تایید قرار می گیرد. از دیگر سو با اختلاف دامنه داری که در میان دولت ها و ملیت های مختلف وجود دارد به گونه ای که کمتر در میان دو کشور همسایه دوستی واقعی به چشم می خورد، چگونه می توان به رخت بربستن تکثر حکومت ها و تحقق یک نظام سیاسی واحد در جهان دل بست ؟!

نیز باید پرسید اگر اراده تشریعی خداوند برای تحقق هدایت یابی مردم و آماده شدت طبیعی آنان برای ظهور منجی کفایت می کرد، چرا چنین اراده ای در باره پیامبران پیشین همچون نوح که با دعوت هزار ساله مردم[1] به توحید و یکتاپرستی ناکام ماند ؟!

2. گواهی برخی از روایات مبنی بر قهری بودن ظهور منجی
از ظاهر برخی از روایات چنین برمی‌آید که تمهید مقدمات ظهور با اراده قهری خداوند همراه است. به عنوان مثال در روایت مشهوری از پیامبراکرم(ص) چنین آمده که اگر از دنیا تنها یک روز مانده باشد، خداوند آن روز را چنان طولانی خواهد کرد تا مهدی(ع) همان که نامش نام پیامبر، و کنیه‌اش کنیه پیامبر است،‌ ظهور کند.[2]

صفحات: 1· 2· 3· 4· 5· 6· 7· 8· 9· 10· 11· 12· 13· 14· 15· 16· 17· 18· 19· 20· 21· 22· 23· 24· 25· 26· 27· 28· 29