با توجه به آنچه گفته شد، امام رضا(علیه السلام) تبـاه سازي اموال را پديده اي ناپسند مي داند، دوستان و پيروان خويش را از اين پديده نامبارك باز مي دارد و مي فرمايد: « انَّ اللهَ يَبْغَضُ… اضاغه المال خداوند، تباه سازي اموال را دشمن مي دارد.»
با توجه به كليت سخن امام رضا(علیه السلام) اگر در امور اقتصادي و مسائل مالي، برنامه ريزي درست و حساب شده اي انجام نگيرد، تضييع مال خواهد بود و اگر در دادوستدها نيز دقت لازم به كار نرود و غبن صورت گيرد، اموال، تباه خواهد شد.»
از اين رو، امام رضا(علیه السلام) هدر دادن و تباه ساختن اموال را، مصداقي از فساد دانسته و فرموده است: « مِنْ الْفَسادِ قَطْعُ الْدرهمِ و الدينارِ وَ طَرْحُ النَّوي؛ تكه تكه كردن درهم و دينار (يا هر پولي ديگر) و دورافكندن هسته خرما(كه ممكن است بذر نخلي در آينده شود)، از جمله كارهاي فاسد و نادرست است».
فرش و لوازم منزل
برخی از تاریخ نگاران وضع فرش خانه ی آن حضرت را این گونه توصیف کرده اند که آن بزرگوار در تابستان بر روی حصیر می نشست و در زمستان بر روی فرش های پشمی و مویین می نشست.
گرچه برخی دیگر نوشته اند: فرش زیر پای امام پلاس بوده است. که در واقع آن هم نیز چیزی جز همان پارچه های پشمین نبوده است. اما درباره ی دیگر لوازم منزل آن حضرت، تاریخ چیز دقیق و روشنی را بیان نکرده و وسیله ی زینتی خاصی یا اسباب و ابزار گران بهایی را نشان نمی دهد که البته حق نیز همان است.
3. ميانه روي در مصرف
از فضيلت هاي مهم اخلاقي، ميانه روي در همه كارها به ويژه ميانه روي در مصرف است. خداوند در قرآن كريم مي فرمايد: « وَاقْصُدْ فِي مَشْيك؛ در رفتارت ميانه رو باش!» (اسراء : 29) همچنين در آيه اي ديگر مي فرمايد: « وَاَّلذينَ إذا اَنْفَقُوا لَمْ يُسْرِفُوا وَ لَمْ يَقْتُرُوا وَ كانَ بَيْنَ ذلِكَ قَوامًا و آنان كه چون انفاق مي كنند، اسراف نمي ورزند و خست نمي كنند، بلكه ميان اين دو، راه اعتدال و ميانه را برمي گزينند». (فرقان:67)
يكي از يـاران امام هشتم(علیه السلام) مي گويد: از امام رضا(علیه السلام) درباره چگونگي تأمين مخارج خانواده جويا شدم. فرمود: «مخارج خانواده، حد وسط است ميان دو روش ناپسند.» گفتم: «فدايت شوم، به خدا سوگند! نمي دانم اين دو روش چيست؟ فرمود: «دو روش ناپسند، اسراف و خست است. آيا نمي داني كه خداوند بزرگ، اسراف(زياده روي) و اقتار (خست گيري) را ناخوشايند مي دارد و در قرآن مي فرمايد : «آنان كه هرگاه چيزي ببخشند، نه زياده روي مي كنند و نه خست مي ورزند و ميانگين اين دو را در حد قوام برمي گزينند».

صفحات: 1· 2· 3· 4· 5· 6· 7· 8· 9· 10· 11· 12· 13