((از رحمت خدا نااميد نشويد كه تنها قوم كافران از رحمت خدا نااميد مى شوند.))
بنابراين اگر كافران و بدانديشان از حق روى گردان شدند، مبلّغ دچار ياءس ‍ و نااميدى نمى شود و به تبليغ خود ادامه مى دهد؛
(و ان تولّوا فانّما عليك البلاغ )
و هيچگاه ديگران را از رحمت خدا نااميد نمى كند كه اين صفت فقيه حقيقى است :
((الفقيه حق الفقيه من لم يقنّط النّاس من رحمة اللّه )).
مبلّغ اميدوار، با قدرت و قوّت راه را ادامه مى دهد، كار را جدّى دنبال مى كند و از سستى در كار تبليغ پرهيز مى كند؛
(اذهب انت و اخوك باياتى و لاتنيا فى ذكرى )
((اى موسى تو و برادرت با آيات من (در پى رسالت خود) برويد و در ياد من سستى روا مداريد.))
و درجاهاى مختلفى از قرآن يادآورى مى كند كه :
(خذ الكتاب بقوة )
((كتاب را با قدرت بگير.))

صفحات: 1· 2· 3· 4· 5· 6· 7· 8· 9· 10· 11· 12· 13· 14· 15· 16· 17· 18· 19· 20· 21· 22· 23· 24· 25· 26· 27· 28· 29· 30· 31