(فانجيناه و اهله الا امراته كانت من الغابرين )
چنانكه قرآن در باره ابولهب عموى پيامبر مى فرمايد:
(تبّت يدا ابى لهب و تبّ)
((بريده باد دو دست ابى لهب ، بريده باد.))
رسول خدا عليهم السلام پس از فتح مكه بر خلاف انتظار عموى خويش ، كليد كعبه را به ((عثمان بن طلحه )) واگذار نمود در حاليكه اين آيه را تلاوت مى فرمود: ((خداوند به شما دستور مى دهد كه امانت ها را به اهلش برسانيد و هنگامى كه بين مردم داورى مى كنيد عدالت داشته باشيد))
نه فقط به خاطر دوستى ها بلكه در مورد دشمنان نيز نبايد حق فراموش ‍ شود؛
(لا يجرمنّكم شنئان قوم على الاّ تعدلوا اعدلوا هو اقرب للتقوى )
((دشمنى با قومى سبب نشود كه با عدالت رفتار نكنيد. عدالت داشته باشيد كه به تقوا نزديكتر است .))
خداوند در قرآن از صفات خوب بعضى اهل كتاب به خوبى ياد مى كند و از صفات زشت بعضى مسلمانان انتقاد مى كند.

صفحات: 1· 2· 3· 4· 5· 6· 7· 8· 9· 10· 11· 12· 13· 14· 15· 16· 17· 18· 19· 20· 21· 22· 23· 24· 25· 26· 27· 28· 29· 30· 31